Nederland is een fietsland. Er zijn zelfs meer fietsen dan dat er mensen zijn (gemiddeld 1,5 per persoon)! Maar dat wij met zijn allen zoveel fietsen betekent niet dat we er ook goed in zijn. Juist niet, ik zie namelijk steeds vaker gebeuren dat mensen alle bestaande verkeersregels negeren en de wegen door het gehele land terroriseren op hun tweewielige gevaartes.

Fietsers worden door de wet goed beschermd. Bijna altijd is de auto schuldig in het geval van een ongeluk tussen deze twee voertuigen. Fietsers zijn namelijk kwetsbaar, (te) wendbaar en daardoor een zwakke verkeersdeelnemer, die beschermd moet worden. In mijn eigen wonderschone fietsstad Drachten (Friesland) hebben ze bovendien op de meeste rotondes en kruispunten voorrang. Deels om het fietsen te promoten, want dat is natuurlijk veel beter voor het klimaat en je gezondheid, maar ook juist omdat ze zo kwetsbaar zijn. Maar ik zie nu gebeuren dat daar smerig misbruik van wordt gemaakt door de gemiddelde Nederlandse fietser.

Waaghalzen

"Als ik voorrang heb, dan hoef ik niet meer uit te kijken. Toch? Ze laten me heus wel voorgaan", aldus de opvatting van de meesten van deze waaghalzen op de Nederlandse fietspaden. Voor hen reden genoeg om dan maar te gaan fietsen alsof ze een blinddoek dragen. Tijdens mijn vakantie op Vlieland, een prachtig autoluw Waddeneiland, heb ik ook kennisgemaakt met dit asociale gedrag. Zeker als er geen auto’s zijn wanen fietsers zich heer en meester van de openbare weg. Voetgangers? Die maken maar plaats voor oma op de elektrische fiets. Je wilt natuurlijk niet dat ze haar handtasje boven op je hoofd neergooit, die om een of andere wonderbaarlijke reden aankomt alsof er drie bakstenen in zitten.

Maar niet alleen oma’s generatie maakt zich schuldig aan deze ernstige vergrijpen. Ook mijn eigen generatiegenoten vinden het heerlijk om een heuse st(r)aatsgreep te plegen en zich de openbare weg toe te eigenen. Zebrapaden worden genegeerd, evenals de lijntjes van de fietspaden en de driehoekjes op de weg die aangeven dat je toch een keer uit zult moeten kijken naar anderen. En dat rode lampje dat daar brandt op die paal? Dat zal vast kerstversiering zijn die ze vergeten zijn weg te halen.

En alsof het allemaal niet erger kan, besluiten sommige fietsers dan ook nog een magisch apparaat erbij te halen om deze geweldige hobby nog leuker te maken: hun telefoon. Hierdoor vergaat het laatste restje aandacht dat ze nog voor hun omgeving hadden en rijden ze al helemaal iedereen van hun sokken.

Campagne

Ik wil mensen niet demotiveren om te gaan fietsen. Integendeel. Ik steun de campagnes van verschillende organisaties, die er juist voor willen zorgen dat mensen méér gaan fietsen. Het is namelijk goed voor je gezondheid, maar ook draag je hiermee een steentje bij aan het verbeteren van het klimaat. Wel roep ik op om wat meer aan elkaar te denken. Er zijn namelijk meer mensen op de weg dan jij alleen en met hen heb je nu eenmaal rekening te houden.

Maar zolang dit niet gebeurt en iedereen zich blijft gedragen alsof ze levensmoe zijn, blijf ik liever binnen. Veilig aan het fietsen op mijn hometrainer.