Op vier mei herdenken we de Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en oorlogssituaties na die tijd. De dag erna vieren we onze vrijheid, hier in Nederland. Blogger Hizir schreef hier een gedicht over.

Sluit je ogen.

Zwijg.
Samen.

Laat hun geschreeuw overheersen in je gedachten. Laat hun stille angst de baas zijn. Laat hun tranen vloeiend één worden met het bloed in je aderen. Laat hun pijn gaan over je skelet. Laat hun bestaan voortleven in je lichaam.

Even.
Een aantal minuten.

Vier de traditie maar, dat niet alleen een feest moet zijn. Drink op de geschiedenis. Dans op het verleden. Verplaats je in die tijd. Maar laat het de geschiedenis zijn. Laat het menselijke bloed niet nogmaals de aarde onvruchtbaar maken. Laat het zijn wat het was.

Sluit je ogen.
Zwijg maar.
Samen.

Laat hun vrijheid die niet meer bestond, niet meer voortbestaan bij anderen. Laat het zijn wat het was. Laat de geschiedenis zijn wat het was. Herdenk hen. Denk terug. Herdenk ons geschenk. Bedenk dat het ooit geschiedenis was. En geen heden moet zijn.

Nooit meer.