"Guten Morgen Scholieren und Scholierinnen. Heute machen wir...", zo begint mijn Duitse les. De meeste leerlingen krijgen de rest van de les al niet meer mee. Ze gaan zitten, pakken hun telefoon en oortjes, en gaan Netflixen. Duits op onze school: verschrikkelijk. 

Bij ons op school is Duits vanaf de tweede klas een verplicht vak. Vanaf welk moment het precies misging weet ik niet, maar vijf jaar later zijn de lessen niks waard. En de andere vier jaren eigenlijk vaak ook niet.  

10:10

De bel gaat en we lopen het lokaal in, vijf minuten later is de les daadwerkelijk begonnen. Dat wil zeggen dat de docent begonnen is met een sloom praatje en het merendeel van de leerlingen op hun telefoon zit of omgedraaid met klasgenoten zit te praten. Veel zullen ze dit uur vermoedelijk niet uitvoeren, maar dat betekent niet dat ze veel missen. Een klasgenoot die al twee jaar geen Duits had gevolgd omdat een ander vak tegelijkertijd ingeroosterd was,  vroeg of ze iets gemist had. Nou, eigenlijk niet... 

10:15

Iedere les begint met het oefenen van luister- en spreekvaardigheid met Tageshau in 100 Sekunden: een Duits journaal dat vijf nieuwsberichtjes razendsnel achter elkaar behandelt. Daarna wordt klassikaal besproken wat er allemaal aan bod kwam. Hoewel die oefening echt niet boven ons niveau ligt, heeft toch de helft van de klas 'keine Ahnung'. De enige zin die ze na vier jaar vloeiend kunnen uitspreken. Natuurlijk kletst iedereen er ook tijdens de bespreking vrolijk doorheen. 

10:32

Al jaren behandelen we dezelfde grammatica, maar ik heb het idee dat het nooit écht doorgepakt wordt. Hierdoor is het nooit fatsoenlijk in ons langetermijngeheugen gestampt en daarom blijven we het steeds maar herhalen. Voor mijn gevoel is het veel minder stof dan alle Engelse grammatica in de onderbouw, laat staan Latijn of Grieks, maar toch doen we hier in totaal véél langer over.

10:49

Als iedereen de oefeningen af heeft, (lees: als een paar mensen het serieus hebben gemaakt, en de rest klakkeloos wat invult en verder gaat met hun netflixserie) gaan we het bespreken. Tergend langzaam worden één voor één de zinnetjes doorgenomen. Ook hier zijn weer de nodige leerlingen die 'echt alleen deze niet hadden', 'precies het antwoord dat nu gevraagd wordt niet weten' of gewoon alle opties gokken. Ondertussen vraagt de docent een keer of elf om stilte, maar die blijft uit.

Ik weet niet precies of ik het fijn vind dat de lessen chill zijn omdat je weinig hoeft uit te voeren, of juist stom omdat we zo weinig kunnen behandelen. Als ik er dan tóch zit, wil ik maar liever ook wat nuttigs doen. Uiteindelijk zal ik in mei toch mijn examen moeten halen. Maar voor nu nog maar even lekker netflixen.