Moe van niets
Naar school gaan, viool spelen, gamen, achter de kassa bij de Appie, blogjes tikken voor Scholieren.com, boeken verslinden, naar de stad gaan, huiswerk maken: het lijkt zo normaal. Totdat je ineens merkt dat je wat moe bent.
Zo moe dat je je ziek meldt bij de Appie en vervolgens een maand lang je dagindeling verandert naar: opstaan, beneden op de bank verder slapen en weer terug naar bed. Niet omdat je je relatie met de bank zo graag wil verbeteren, maar omdat je geen energie hebt voor iets anders. Het overkwam mij.
Tip nummer één: word vooral niet oververmoeid in je examenjaar. Vooral niet als je volop bezig bent met je PWS. Zeggen dat het veel stress oplevert is een understatement. Of beeldender: als je na een dikke maand eindelijk weer op school bent en binnen twee uur jankend en hyperventilerend in de lerarenkamer zit omdat het over een week toetsweek is, je PWS nog af moet, alles te veel is en je vooral veel te moe bent. Ja, dan weet je dat er iets niet helemaal goed zit. Geef je het even door aan mijn hersenen?
De dokter
Bij mijn één-keer-in-de-vijfjaarlijkse dokterbezoek kwam ik erachter dat vermoeidheid ongeveer alles kan zijn. En dat je in twee simpele vragen ('Is het leuk op school? Heb je ook vrienden?') kunt bepalen of iemands klachten mentaal zijn. Een reden voor mijn vermoeidheid vond ik echter niet. Zelfs niet na een bloedonderzoek.
Vijf jaren gingen ineens wonderlijk snel voorbij, want een week later zat ik weer bij de dokter. Niet omdat de dokter dat zo nodig vond: volgens haar onderzoek was er immers niets aan de hand. Veertig minuten lang werd er gezeurd. Er werd gezegd dat ik maar kalm aan moest doen op school (de enige reden dat ik een nieuwe afspraak had gekregen, was dat ik niet eens genoeg energie had om mijn laptop aan te zetten), dat er niets aan de hand leek te zijn en dat ik maar veel rust moest houden.
Rust houden
Nou, daar kon ik me moeilijk niet aan houden. Terwijl mijn klasgenoten naar meeloopdagen gingen, dansten op het jaarlijkse gala en knallend het jaar uit feestten, lag ik op de bank te slapen. Eva Jinek, het NOS Journaal en Netflix sleepten mij m’n dag door.
Maar hoe cliché het ook is: na regen komt zonneschijn. Ik lig gelukkig niet meer godganse dagen op de bank, kan weer hele dagen naar school en pak zelfs weer af en toe een concertje. Toch ben ik er nog niet helemaal. Na drie uurtjes bij de Appie ben ik al zo gesloopt dat ik de rest van de dag niets meer kan. De leuke dingen zijn wel tof, maar daarna moet ik zeker een paar dagen opladen. En soms moet ik al m’n energie steken in iets waar ik totaal geen zin in heb. Toen ik bezig was met mijn PWS bijvoorbeeld, had ik daarna de puf niet meer om nog iets anders te doen.
Maar hé, ik zie de gloed van de zon achter de wolken. De wolken zijn er nog, maar steeds vaker weten enkele stralen achter ze vandaan te sluipen. De zomer komt eraan!
Hoeveel jonge meiden en vrouwen in Nederland krijgen per dag trombose door de anticonceptiepil?
Wil je meer informatie over Trombose? Lees het hier!
1 seconde geleden
Y.
Y.
Hee Dit had ik dus ook vorig jaar! Verschrikkelijk mensen die klagen dat het tussen je uren zit en je niet zo moet aanstellen... Ken jammer genoeg het probleem
9 jaar geleden
AntwoordenE.
E.
Heb dus precies hetzelfde :') Zit nu in mijn examenjaar en ben al helemaal dood na al die schoolexamens en het centrale examen moet nog beginnen! Wat al over een maand is en ik moet nog zoooveel doen, dat ik nu al geen energie meer heb om daar iets aan te werken.. ik voel me net een lopend lijk. Wil alleen maar slapen.
9 jaar geleden
AntwoordenV.
V.
Dit is mijn afgelopen maand. Heb ook een bloedonderzoek gedaan, maar wacht nog op de uitslag. Veel beterschap Danielle!
9 jaar geleden
AntwoordenM.
M.
Volgens mij stond ik op het punt om dit of een burn-out te krijgen. 2 tot 3 dagen lang moest ik huilen om alles zonder een reden te kunnen noemen. Lag ik als dood op de banken en stoelen (thuis en op school). Ik had nergens zin in , ook niet om op tv te naar een andere zender te zappen toen er een tuin programma op stond over tomaten. En wilde ook niet eten (heb 2 dagen op een halve banaan geleefd). Ik ben de 2e dag al naar een vertrouwings persoon gegaan en mijn moeder heeft me terug op studiekring gezet. Ik zit nu in het examenjaar dus dat ik bijna stierf is geen nieuw verschijnsel.
9 jaar geleden
AntwoordenL.
L.
Jij bent lelijk
9 jaar geleden
AntwoordenDaniëlle
Daniëlle
voor betere beledigingen verwijs ik je graag door naar http://www.scholieren.com/blog/5238/de-kunst-van-het-beledigen
9 jaar geleden
R.
R.
haha goeie @DaniëlleFluks wel laf van @liza
9 jaar geleden
AntwoordenD.
D.
Ik vind het knap dat je met bril op op een kussen kunt liggen zonder dat de bril helemaal scheef gaat staan.
9 jaar geleden
AntwoordenC.
C.
Hier herken ik me echt zo erg in. Naar de huisarts geweest voor een bloedonderzoek, om te kijken waar die eeuwige vermoeidheid toch vandaan kwam, geen resultaat. Er is fysiek niks mis met me en toch ben ik elke dag moe...
9 jaar geleden
Antwoorden