Het is zondagavond, half 7. Eigenlijk moet ik Engels leren, maar in plaats daarvan kijk ik naar foto’s van pinguïns, ijsschotsen en orka’s. Met The Script op de achtergrond droom ik weg. Ik hoor jullie denken: pinquïngs? IJsschotsen? Orka’s? Ben je naar het Dolfinarium geweest? Nee. Naar Antarctica.

Hoe? In februari 2014 ging ik met mijn klas naar 'Cleantech Tomorrow', een congres dat zich richt op duurzame technologie en een schone toekomst. Op dat congres sprak ik met Robert Swan: hij is de oprichter van de stichting 2041. Hij vertelde me zijn verhaal: over hoe hij naar de Noord- én de Zuidpool is gelopen, hoe hij geïnspireerd raakte door Antarctica, hoe hij stichting 2041 opzette, en hoe hij elk jaar mensen van over de hele wereld meeneemt naar Antarctica om ze vervolgens als duurzame leiders de wereld in te sturen. Zijn missie: Antarctica te beschermen.

Ik was meteen verkocht. Ik wilde mee! Ik wilde ook naar Antarctica, om zelf te zien wat wij met al onze auto’s, vleesconsumptie en elektriciteitscentrales aanrichten in de wereld. En bofkont dat ik was: in februari 2015 sprak ik Robert Swan opnieuw, en deze keer nodigde hij me uit om mee te gaan op expeditie.

Paspoort en poen

Dan beginnen de voorbereidingen: paspoort aanvragen, documenten invullen en ondertekenen, en een begeleider regelen, want ik mocht natuurlijk niet zonder begeleiding op m’n veertiende naar Antarctica. Maar ook m’n uitrusting moest gekocht worden: warme kleding, schoenen, zonnebril en ga zo maar door.

Ondertussen moest ik ook sponsors regelen: bedrijven die mij voor een deel wilden financieren, want goedkoop is zo'n reisje natuurlijk niet. Dat ging moeizaam, zeker in deze tijden... Maar het is me gelukt! En na alle stress van de voorbereiding kon ik dan echt vertrekken. Op naar Antarctica!

Kamperen op het dek

Vanaf Ushuaia, het zuidelijkste stadje in Argentinië, vertrok ik met in totaal 100 mensen van over de hele wereld naar Antarctica. Na tweeënhalve dag varen waren we er, en werden we omringd door ijsschotsen, water, pinguïns, zeehonden, walvissen en orka’s.

Naast alle wilde dieren die we hebben gezien, hebben we ook heel veel andere super coole dingen gedaan. Zo ben ik in het water gesprongen tijdens de zogeheten 'Polar Plunch', heb ik op het dek geslapen onder een sterrenhemel en heb ik een drie uur lange hike gemaakt naar de top van een eiland.

Het is daar allemaal zo ongelooflijk gaaf, zo mooi, zo wonderbaarlijk. Ik vind het daarom ook heel erg lastig om op anderen over te brengen hoe de expeditie was. Woorden schieten gewoon tekort; het klinkt cliché, maar zo is het echt. 

Na de expeditie

Met de ervaring van deze superduper fantastische expeditie ga ik natuurlijk heel veel dingen doen. Sowieso ga ik het komende jaar behoorlijk wat presentaties geven over mijn reis en over duurzaamheid. Daarnaast komt er bij mij op school een werkgroep die een school gaat realiseren met een volledig duurzaam karakter (in zowel het lesmateriaal als het gebouw). Daar ga ik ook deel van uitmaken.

 Ik hoop natuurlijk dat  er nog veel meer van  dit soort dingen op  mijn pad gaan komen,  waardoor ik Antarctica,  en de rest van de  wereld, een klein  beetje mooier kan  maken!