Anne is geen fan van maandagmorgen. Sterker nog: ze heeft er een grote hekel aan. Om de ramen heel te houden, uit ze haar frustraties in onderstaand gedicht.

Dromen kunnen niet wachten
heeft de leraar even pech
Opstaan, veel te moeilijk
 sombere gedachten
 laat ga ik weg

Hier heb ik zondagsdromen
Zonder maandagmorgenstress
Overal op aarde wil ik komen
Behalve in die saaie les

Op school
Klinkt de koperen klepel
Van de ijzeren bel
Gillend blijft-ie roepen
Als je nu gaat rennen
Dan haal je het nog wel

En als ik dan besluit
Toch maar weg te stuiven
Struikel ik al snel
Over  brugger extrasmall
En zijn rugzak maat XL

Maar ik moet door, ik mag niet wachten
Ben ik bijna bij de deur
Struikel ik het hardst
Over mijn eigen gedachten

Het is maandagmorgen
En de bel die maar gaat
Ik stop
Met al die ochtenddromen
Hoef je niet te rennen
Dan ben je al te laat