'Natuurlijk, volgt u mij maar' zeg ik tegen de klant terwijl ik hem loods naar de potten pindakaas nog geen 2 meter van hem verwijderd. Als vakkenvuller wil ik zelf niets liever dan in alle rust mijn werk doen om een avondje vroeg naar huis te kunnen. Maar nee, de klant is koning. Alhoewel, de enigen die in deze slogan geloven zijn de klanten zelf. Ik, de winkelmedewerker, denk daar heel anders over. 

Vragen is niet erg

Ik weet dondersgoed dat ik als vakkenvuller soms vragen moet beantwoorden. En dat is geen probleem. Het is echter de lompe manier waarop de vragen gesteld worden wat mijn nekharen recht overeind doen staan. Op een fatsoenlijke 'meneer waar kan ik de eieren vinden?' zal ik met liefde antwoord geven, maar wanneer je midden in het pad gaat staan, de weg van iedereen blokkeert en dan met slappe oogjes zegt 'Euhh, de pindakaas' voel ik gek genoeg niét de behoefte om je te helpen. Deze 'koning' neemt niet eens de moeite om een fatsoenlijke zin te maken.

'Domme vragen bestaan niet'

De bedenker van deze slogan had duidelijk geen sociaal beroep. Elke halve gare die op het werk ook maar het geringste contact met de homo sapiens heeft, zal door hebben dat er genoeg domme vragen te bedenken zijn. Als vakkenvuller heb ik het weet-ik-veel-hoe-vaakgehad dat een klant mij vroeg om een product dat recht achter hem stond. Draai dan je nek om kreng.

Ook heb ik vaak zat vragen over acties gekregen. Oké, dat kan. Die verschillen per week, dus wat is daar raar aan? Heel simpel: wanneer er op het kaartje voor de actie staat 'geldig voor alle varianten' en een klant mij vraagt of het ook voor deze smaak geldt, dan gaan mijn handen jeuken. Inhouden doe ik dan niet: "nou er staat alle varianten dus ik zou haast zeggen van wel."

Niet grappig

Het lijkt onder de klanten een ongeschreven regel te zijn vreselijk slechte grappen te maken wanneer zij een vakkenvuller zien lopen met een doos wijn in de hand. "Ga jij dat helemaal in je eentje opdrinken?". Ja meneer, de examenperiode treft mij dermate zwaar dat ik deze zes flessen wijn in mijn werktenue achterover sla. God, wat moesten we zonder heldere lichten als u.

Klagen

Naast domme vragen stellen of slechte grappen maken heeft de klant nog een ander talent: klagen. Natuurlijk wordt hierbij geen rekening gehouden met het lijden van het personeel. Op een zondag wanneer we met 3 man staan, zit ik achter de kassa. "Regelen ze slecht hier zeg, die flessenautomaat", zegt een vrouw vers uit de menopauze tegen mij, niet-wetend dat de flessenautomaat mijn zorgenkindje is die dag. Mijn reactie? Ik klaag vrolijk mee, want niets is zo heerlijk als zeuren om het zeuren.

Daarom doe ik maar vrolijk mee met de klant en zet ik hier op papier mijn geklaag voort. Want er zijn dingen die je niet hardop tegen de klant kunt zeggen, niet als je je baan graag wil behouden.