Ik heb geen smartphone-afdruk in mijn hand staan. Ik krijg eens per jaar een melding dat mijn telefoonnummer vervalt als ik niet heel snel wat beltegoed verbruik. Ik ben nooit bang voor hoge telefoonrekeningen.

Ik ben mobiel eigenlijk nooit bereikbaar. En ik vind het heerlijk.

Mijn eerste mobiel kocht ik toen ik in de tweede klas zat. Best laat eigenlijk, vergeleken met sommige klasgenootjes die er al één hadden sinds groep vier van de basisschool.

Boerengat

Waarom ik er één kocht, weet ik eigenlijk niet. Als ik een lekke band op weg naar school zou krijgen hoefde ik mijn moeder niet te bellen, want school was toch maar anderhalve kilometer verderop. Dat kon je prima lopen. Een gejatte fiets? Hoogst onwaarschijnlijk, in dit boerengat waar je fiets niet eens op slot hoeft.

Tegen criminelen of vieze mannetjes had ik zo'n ding dus helemaal niet nodig. En toch kocht ik er maar eentje, op aandringen van mijn vriendinnen. En trouwens: iedereen had er toch één? Zo erg ben je dus als dertienjarige te beïnvloeden.

En zo kwam mijn eerste mobiel in huis: een LG Cookie om precies te zijn. Ik deed er niet veel mee. Als ik 'm al bij me had, vergat ik hem vaak nog aan te zetten ook.

Moordwapen

Deze jongeman heeft het helaas in Casa Jorieke niet lang uitgehouden, omdat ik een diepgeworteld talent van onhandigheid bezit. Van de trap gevallen, overreden door een fiets, een glas ijsthee eroverheen: het arme kind heeft het allemaal moeten doormaken. En dus kwam er twee jaar later alweer een nieuwe: een Nokia C3. Een sterker moordwapen (met internet!) bestaat er niet, dus deze zou het wel volhouden. Wat eigenlijk grote frustraties bij mij opwekte.

Begrijp me niet verkeerd, mijn mobiel is heel lief voor mij. Maar het probleem is dat ik helemaal niet bereikbaar wil zijn. Sowieso heb ik eigenlijk nooit broekzakken, waardoor ik het apparaat óf de hele tijd in mijn hand moet houden óf in mijn beha moet stoppen. Maar vooral dat laatste weiger ik, want van die meisjes met een vierkante tiet verafschuw ik. Zo zal ik hopelijk nooit worden.

Bevrijdend

Het voelt juist heel bevrijdend, zo zonder mobiel. Tijdens een gesprek word ik nooit afgeleid door mijn mobiel, ik zit nooit over mijn abonnementslimiet heen, heb altijd voldoende beltegoed en van epileptische aanvallen omdat mijn batterij bijna leeg is heb ik ook geen last.

Nee, mijn mobiel en ik zijn geen BFF's. Tuurlijk is hij weleens handig, maar hij zal het nooit kunnen winnen van mijn allergrootste liefde: mijn iPod. Muziek is namelijk véél belangrijker voor mij dan mobiele bereikbaarheid.

Het is zomervakantie! Onze voltallige redactie ligt momenteel in een hularokje op een exotisch strand te nippen van een kokosnootcocktail. Tot en met 2 september publiceren we slechts drie artikelen per week, daarna komen we weer op volle kracht bij je terug. Verveel je je in de tussentijd? Check dan de allerbeste blogs uit ons archief bij de Klassiekers!