Liever onbereikbaar
Ik heb geen smartphone-afdruk in mijn hand staan. Ik krijg eens per jaar een melding dat mijn telefoonnummer vervalt als ik niet heel snel wat beltegoed verbruik. Ik ben nooit bang voor hoge telefoonrekeningen.
Ik ben mobiel eigenlijk nooit bereikbaar. En ik vind het heerlijk.
Mijn eerste mobiel kocht ik toen ik in de tweede klas zat. Best laat eigenlijk, vergeleken met sommige klasgenootjes die er al één hadden sinds groep vier van de basisschool.
Boerengat
Waarom ik er één kocht, weet ik eigenlijk niet. Als ik een lekke band op weg naar school zou krijgen hoefde ik mijn moeder niet te bellen, want school was toch maar anderhalve kilometer verderop. Dat kon je prima lopen. Een gejatte fiets? Hoogst onwaarschijnlijk, in dit boerengat waar je fiets niet eens op slot hoeft.
Tegen criminelen of vieze mannetjes had ik zo'n ding dus helemaal niet nodig. En toch kocht ik er maar eentje, op aandringen van mijn vriendinnen. En trouwens: iedereen had er toch één? Zo erg ben je dus als dertienjarige te beïnvloeden.
En zo kwam mijn eerste mobiel in huis: een LG Cookie om precies te zijn. Ik deed er niet veel mee. Als ik 'm al bij me had, vergat ik hem vaak nog aan te zetten ook.
Moordwapen
Deze jongeman heeft het helaas in Casa Jorieke niet lang uitgehouden, omdat ik een diepgeworteld talent van onhandigheid bezit. Van de trap gevallen, overreden door een fiets, een glas ijsthee eroverheen: het arme kind heeft het allemaal moeten doormaken. En dus kwam er twee jaar later alweer een nieuwe: een Nokia C3. Een sterker moordwapen (met internet!) bestaat er niet, dus deze zou het wel volhouden. Wat eigenlijk grote frustraties bij mij opwekte.
Begrijp me niet verkeerd, mijn mobiel is heel lief voor mij. Maar het probleem is dat ik helemaal niet bereikbaar wil zijn. Sowieso heb ik eigenlijk nooit broekzakken, waardoor ik het apparaat óf de hele tijd in mijn hand moet houden óf in mijn beha moet stoppen. Maar vooral dat laatste weiger ik, want van die meisjes met een vierkante tiet verafschuw ik. Zo zal ik hopelijk nooit worden.
Bevrijdend
Het voelt juist heel bevrijdend, zo zonder mobiel. Tijdens een gesprek word ik nooit afgeleid door mijn mobiel, ik zit nooit over mijn abonnementslimiet heen, heb altijd voldoende beltegoed en van epileptische aanvallen omdat mijn batterij bijna leeg is heb ik ook geen last.
Nee, mijn mobiel en ik zijn geen BFF's. Tuurlijk is hij weleens handig, maar hij zal het nooit kunnen winnen van mijn allergrootste liefde: mijn iPod. Muziek is namelijk véél belangrijker voor mij dan mobiele bereikbaarheid.
Het is zomervakantie! Onze voltallige redactie ligt momenteel in een hularokje op een exotisch strand te nippen van een kokosnootcocktail. Tot en met 2 september publiceren we slechts drie artikelen per week, daarna komen we weer op volle kracht bij je terug. Verveel je je in de tussentijd? Check dan de allerbeste blogs uit ons archief bij de Klassiekers!
1 seconde geleden
R.
R.
ligt het aan mij dat ik dit herkenbaar vind? (op die vierkante tiet na dan). goeie column!!
12 jaar geleden
AntwoordenI.
I.
Ik heb er één omdat het moet, je kan namelijk geen ICT opleiding doen en nog rondlopen met een ouderwetse telefoon zonder internet en whatsapp. Dus in het kader van "erbij horen", heb ik er wel één moeten aanschaffen.
Heb een sim-only abbo, omdat ik het met prepaid niet red.
Maar geen mobiel internet, is duur en gebruik ik toch amper, want overal waar ik kom hebben ze een gratis en betrouwbaar wifi netwerk. Dus de enige keer dat ik het gebruik is onderweg (op de fiets of in de trein) of als het internet uitvalt, maar hoe vaak gebeurt dat nou???
12 jaar geleden
AntwoordenM.
M.
Ik heb precies hetzelfde!!! Ik heb nu een super oude nokia waarmee je alleen kunt bellen en sms's, en daar ben ik dit tevreden mee. Ik bel zo'n 3 keer per jaar met dat ding, en ik stuur ongeveer één sms'je per maand. Maar ik ben daarintegen ook verslaafd aan m'n iPod!!
12 jaar geleden
AntwoordenA.
A.
ken het
eerste kreeg ik omdat ik er zo graag 1 wilde in de 2de klas, de oude van mijn broer. die was snel overleden in de wasmachiene en zo volgde veel meer simpele mobieljes vanwege onhandigheid gesneuveld of kwijt geraakt
Ook heb ik het vaak in mijn tas zitten omdat het veel handiger is maar elke keer een kwade moeder omdat ik niet de eerste keer opneem.
Gebruik het zelden en mijn moeder is de enige die boos wordt als ik het niet bij me heb.
verder heb ik een prima laptop met skype dus in contact blijf ik wel
12 jaar geleden
AntwoordenG.
G.
ik zou dit echt niet kunnen ik moet bereikbaar zijn. ik ben er aan verslaafd geraakt om berichtjes te sturen
12 jaar geleden
AntwoordenB.
B.
Haha, Jorieke, ik had precies hetzelfde. Kocht pas een mobieltje in de derde. Het was een kwestie van wennen. Na een tijdje (noem het 2 jaar) kon ik niet meer zonder. Het werd zelfs zo erg dat ik smsjes verstuurde naar mensen die naast me stonden. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: Genoeg! Als ik met mensen praat doe ik 'm voortaan gewoon in mijn zak en smsjes worden alleen verstuurd als het belangrijk is!
12 jaar geleden
Antwoorden