Van klappen krijgen tot scheldwoorden, het lijkt misschien onvoorstelbaar voor jou, maar voor Julia (16) is dit helaas dagelijkse kost. Al vijf jaar lang wordt ze gepest. Ze heeft geen vrienden en weinig familie, maar ondanks dit wil ze niet zielig gevonden worden. "Ik zeg altijd dat het allemaal meevalt. Straks denken ze nog dat ik me aanstel!"

Julia is zestien jaar oud en zit, zoals ze zelf zegt, "gelukkig in mijn laatste jaar op de middelbare school." Julia's huidige thuis is een gezinsvervangend huis, omdat ze sinds haar tiende kampt met een hechtingsstoornis. "Doordat ik vroeger weinig aandacht van mijn ouders kreeg, ontwikkelde ik een hechtingsstoornis. Dit maakt dat ik moeite heb om mensen te vertrouwen en ik snel boos kan worden. Door deze stoornis voel ik me vaak nergens thuis en heb ik altijd het gevoel alsof mensen mij raar vinden."

'Ik schaamde me altijd'

"Op de basisschool hield ik niet van barbies of poppen; ik ging veel liever voetballen", blikt Julia terug. Omdat jongens niet met meisjes willen spelen, blijft ze vaak alleen over met haar bal. "Meiden plaagden me; ze verstopten mijn etui of tekenden met watervaste stift op de wc-deuren en gaven mij de schuld." Deze pesterijen leiden vaak tot woede-uitbarstingen van Julia. "Ik schaamde me daarna altijd enorm en had spijt", geeft ze toe. 

Hechtingsstoornis

Haar leven verandert compleet op haar elfde. "Toen ik naar het speciaal onderwijs ging, pleegde mijn vader zelfmoord. Dit was een heftige tijd voor mij. Ik moest verhuizen naar mijn moeder, waar ook mijn stiefvader woont. Mijn stiefvader en ik kunnen niet samenleven vanwege mijn hechtingsstoornis", legt Julia uit. Ze vervolgt: "Ik woon nu in een gezinsvervangend tehuis, maar het voelt nooit echt als thuis. Ik ben altijd een last voor anderen."

Als Julia veertien jaar is, begint ze aan de middelbare school. Een periode waar ze op dat moment enorm naar uitkijkt. “Een nieuwe stap, een nieuwe kans. Ik hoefde niemand te vertellen over mijn hechtingsstoornis", vertelt ze enthousiast. Ze kiest bewust voor een middelbare school verderop, maar toch komt ze oud-klasgenoten tegen. "Om meer geaccepteerd te worden, probeerde ik van alles. Ik ging op dansles om meer 'meisje-meisje' te worden, ik stopte een tijdje met eten om af te vallen en bezocht in mijn eentje tienerfeestjes in de hoop vrienden te maken. Ik wilde zo graag leuk gevonden worden."

Verdriet om het pesten

Haar strijd met de hechtingsstoornis blijft echter een uitdaging, wat resulteert in meerdere woede-uitbarstingen op school. "Jongens noemden me een man en meiden lachten me uit. Na een heftige ruzie werd ik zelfs van de trap geduwd", zegt ze met een brok in haar keel. "De leraren gaven me nooit gelijk. Die momenten maakten me boos, maar ook onzeker en verdrietig. Elke avond liet ik wel een traantje."

'Woorden doen meer pijn dan klappen'

Julia's situatie verslechtert als klasgenoten haar als het zwakke doelwit gaan zien. "Na school werd ik van mijn fiets geduwd en uitgescholden. Die woorden raakten me diep. En omdat ik zelf ook wel eens iemand sloeg tijdens een woedeaanval, vond ik dat ik de klappen verdiende, hoewel ik nooit iemand die niks doet, pijn zou doen", legt ze uit. 

Hoop

Julia heeft inmiddels bij veel verschillende zorginstanties gezeten voor haar problemen. "Ik heb het gevoel dat ik alles al heb geprobeerd: psychologen, thuisbegeleiding, tijdelijke opvang. Ik weet niet meer hoe het is zonder hulp", zegt ze. Over het pesten praat ze met niemand. "Door mijn ADHD, dyslexie en hechtingsstoornis wil ik niet dat mensen ook nog weten dat ik gepest word. Leraren geloven me toch niet, mijn moeder is er niet echt voor mij en mijn psycholoog vertrouw ik niet."

Ondanks alles houdt Julia hoop. "Ik wil iedereen die gepest wordt meegeven dat het altijd beter wordt. Ik geloof nog steeds dat er voor mij een lichtpuntje komt, ik ga ooit lieve vrienden vinden."

Word jij zelf gepest? Weet dat je niet alleen bent. Een gesprek met de Kindertelefoon kan je echt helpen. Het is volledig anoniem en zij staan altijd klaar om te luisteren en je te helpen.

Het meisje op bovenstaande foto is niet het meisje uit dit verhaal. 

Dit wil je ook lezen:

Ik heb online gepest