Pubers: jongeren die hun slaapkamer nooit opruimen en altijd tegen hun ouders in gaan. Dit is het beeld dat de meeste mensen hebben van deze groep. Ik vind dit een groot vooroordeel en ik denk dat ik hierin niet de enige ben. Want de puberteit is toch gewoon een levensfase?

Tuurlijk, als ik mijn kledingkast opruim is het na drie dagen weer een zooitje, maar dat betekent niet dat ik onbeschoft ben tegen mijn ouders of tot 15.00 uur in mijn bed lig op zaterdag. De meesten van jullie zullen dit waarschijnlijk ook niet doen, maar toch worden we zo gezien en dat irriteert mij.

Om een beeld te krijgen van wat ik bedoel, is hier een voorbeeld uit mijn eigen leven: Ik zit op de bank, voor de zoveelste keer Friends te bingewatchen, terwijl ik eigenlijk maar al te goed weet dat ik beter kan beginnen aan mijn huiswerk. Na twee afleveringen besluit ik me dan toch maar te storten op die onmogelijke wiskundeformules, als ik opeens geroep hoor van boven: "Moet je niet eens aan je huiswerk gaan beginnen?" "Ik wilde net beginnen, maar nu je hebt gezegd dat het 'moet' ga ik het echt niet meer doen hoor!" roep ik terug. "Pubers…" hoor ik mijn moeder zeggen. Op de een of andere manier voel ik me hierdoor heel erg beledigd dus ik roep terug: "Ik ben helemaal geen puber!" Maar ik heb eigenlijk geen idee waarom ik me hier zo beledigd door voel. Het is gewoon een levensfase? of is het toch meer dan dat?

Leeuwen

Als ik 'puber' in de zoekbalk van Google tik, zie ik websites voorbijkomen als 'Tips om een puber op te voeden', 'Hoe houd je contact met je puber?' en de ergste van allemaal: '7 briljante antwoorden om naar een puber te appen'. Ik klik op deze website en de eerste tip is allesbehalve briljant: 'Hun spelling verbeteren in plaats van hun vragen beantwoorden'. Voor de ouders die dit lezen, ik kan je vertellen: door zo te appen kom je zeker niet 'dichterbij' je puber. 

Om een puber op te voeden hebben ouders dus blijkbaar een gebruiksaanwijzing nodig. Zo moeilijk is het toch niet? We zijn geen leeuwen die elk moment uit hun kooien kunnen losbarsten en het hele huis overhoop halen. We zijn gewoon een stelletje 16-jarigen die soms even met rust gelaten willen worden, dat is alles.

Wie?

Mijn ouders noemen me soms wel eens puber, maar ik kan het hen niet echt kwalijk nemen. Het is niet alsof zij dat vreselijke woord hebben bedacht. 'Maar wie heeft het dan wel bedacht?' vroeg ik me af. Na wat onderzoek kwam ik erachter dat het woord is afgeleid van het Latijnse woord pubescere. Deze irritatie heb ik dus te danken aan de Romeinen, die zijn jammer genoeg allemaal hartstikke dood, dus ik kan ze niet meer vragen een ander woord te verzinnen.

We kunnen er helaas niks aan doen dat het woord puber een negatieve betekenis heeft gekregen. Gelukkig ben je niet voor eeuwig puber en zijn we over een paar jaar allemaal van dit stomme woord af.