Laatst stuitte ik op Twitter op een geheel nieuwe term. Iets dat bij mij geen enkele bel liet rinkelen, namelijk swag.

Het liefste nog met een twitterhashtag ervoor, #swag dus. Hoe, zeg je? 

Als ik er op Twitter naar zoek, vind ik een aantal merkwaardige tweets die doordrenkt zijn van het zelfvertrouwen. Zo schrijft ene MyCrushOnBieber het volgende: “People who unfollowed me can't stand my swag. I got it, it's okay.”

Dat maakt al iets duidelijk, zeker als ik mijn grote vriend UrbanDictionary er even bijpak. Zij beschrijven het woord swag dan ook als: “The way in which you carry yourself. Swag is made up of your overall confidence, style, and demeanor. 'I’m digging that tie dude, I like your swag'.”

Swag blijkt dus een woord te zijn dat een –in mijn ogen- overdreven hoeveelheid zelfvertrouwen aangeeft. Het woord heeft dan ook de massa gevonden door de vele beroemdheden die het woord vaak gebruiken.

Het werd al veel gebruikt door hiphoppers, maar het hek was van de dam toen ook de allergeliefde Justin Bieber ermee aan de haal ging.

Zo schrijft meneer Bieber het volgende: “bieber barber shop. swag swag’”. Over de haarknipbeurt die hij aan een goeie vriend van hem heeft gegeven, á la het originele Bieberkapsel. Mooie manier om je eigen koppie aan de man – lees: hongerige meisjes – te brengen toch?

Zelf ben ik niet zo’n fan van de term. Als je zelfvertrouwen hebt, dan hoef je dat toch niet steeds te verkondingen met een koddige term zoals swag? Wees blij dat je tenminste zelfverzekerd bent en gebruik dat dan ook op gepaste momenten. Niet als je wilt duidelijk maken dat je de mensen die je ontvolgd hebben losers vindt of als je aandacht wilt voor je eigen -toch al wereldberoemde- kapsel.

Het is zomervakantie! Ook onze redactie gaat van de zon genieten. Tot 5 september publiceren we daarom slechts drie artikelen per week, daarna komen we weer op volle kracht terug. En als je ons gaat missen, check dan het beste uit ons archief bij de Klassiekers!