Frankrijk, Italië en Spanje. Allemaal populaire vakantiebestemmingen voor Nederlanders. Toch kies ik deze keer voor een minder bekende bestemming: Tunesië. In het eerste opzicht lijkt het misschien een saai land, maar als je er eenmaal bent geweest, zie je hoe rijk het eigenlijk is.

Het is de eerste week van de vakantie. Mijn ouders en ik hebben nog geen idee waar we heen willen. Daarom kijk ik op Google Maps voor inspiratie. Als ik Tunesië op het randje van de landkaart zie liggen, valt het me op wat voor grappig land het eigenlijk is. Het boeit mijn ouders niet zoveel waar we heen gaan en zo boeken we onze vliegtickets.

Tunesië

Wanneer ik verder onderzoek doe naar het land, kom ik erachter dat er best veel te bezoeken valt als toerist. Naast veel badplaatsen en historische monumenten, ligt Tunesië ook deels in de Sahara. Er is voor iedere type vakantieganger wel iets te doen. Daarentegen kom ik er ook achter dat het reisadvies in heel Tunesië niet groen is. De Nederlandse overheid bepaalt met het reisadvies of het land veilig is of niet. Als een persoon die niks af wist van dat land, maak ik me wel lichtelijk zorgen daarover. Met een dubbel gevoel begin ik aan deze reis.

Eenmaal in Tunesië blijkt alles mee te vallen. Ik merk niet dat er 'gevaar' zou zijn volgens dat reisadvies. Verder kom ik erachter dat Tunesië een erg bijzondere geschiedenis heeft. Het land werd door veel verschillende volkeren en landen gekoloniseerd. Dat heeft veel impact gehad op het Tunesië van nu. Zo is de Tunesische keuken een mix van Franse, Berbers en Arabische gerechten.

Natuurlijk heeft kolonisatie vele nadelen. Een taxichauffeur vertelt mij: "Tunesië is een rijk land. Alleen de Fransen hebben al het rijke gestolen." Hij zegt dat vroeger in Tunesië heel veel grondstoffen zaten, maar dat de Fransen het allemaal hebben meegenomen naar hun eigen land. Door zijn verhaal begrijp ik ineens wat kolonisatie écht is, in plaats van wat er wordt uitgelegd in de schoolboeken.

Frans

Waar ik verder achterkom in Tunesië, is dat het het perfecte land is om je Frans te oefenen als je dat nodig hebt. Het is er namelijk beter om Frans te spreken dan Engels, omdat de bevolking daar niet zo goed Engels spreekt. Daardoor word je in Tunesië echt gedwongen om alleen Frans te praten. Dit lijkt misschien moeilijk, maar als je in een gesprek iets niet begrijpt, kun je het gewoon met handen en voeten vragen. Tunesiërs zijn over het algemeen vriendelijk en behulpzaam.

Daarnaast is er één ding dat ik op de eerste dag meteen opmerk terwijl ik door de hoofdstad van Tunesië loop: er zijn geen Aziaten. Als Aziaat merk ik dat snel op, omdat iedereen ons aanstaart. Het lijkt wel alsof ze niet vaak Aziaten zien. Er komen zelfs een paar jongeren naar ons toe om samen een foto te maken. Bijzondere ervaring dus.

Random keuze

Uit deze reis heb ik veel geleerd: niet alleen over de rijke geschiedenis van Tunesië, maar ook heb ik mijn Frans verbeterd. Zo zie je maar weer dat random keuzes tot geweldige ervaringen kunnen leiden. 

Lees ook
Tips voor een goedkope vakantie