Vandaag heeft mijn vader mijn jeugd verkocht. 

Daar stonden ze voor mijn deur, de kleuters des onheils. Ze lachten veel te lief, hun blonde haren zaten in te perfecte vlechtjes en ze bleven maar zeggen dat ze zo ontzettend blij waren met hun cadeau.

Het liefst zou ik hun vlechtjes afknippen en schreeuwen dat ze niks om te lachen hadden. Over tien jaar roken en drinken jullie en zijn jullie ouders gescheiden omdat die lieve pappie van jullie het bed deelt met zijn twintig jaar jongere secretaresse. Jullie lieve moeder zal haar baan kwijtraken omdat ze overspannen is en dan is al het geld op. En dan uit wanhoop verkoopt ze jullie jeugd. Ja, dat is wat er gaat gebeuren meisjes, en o ja SINTERKLAAS BESTAAT NIET. 

Onwetend zielsgelukkig

Ja, het zou lekker zijn om dat te zeggen. Maar ach, ik ben hartstikke aardig, dus ik zeg alleen maar dat ik vind dat ze zulke mooie vlechtjes hebben, ik zwaai lief en roep dat ik hoop dat ze nog veel plezier hebben van hun cadeau. Onwetend huppelen ze naar de auto, giechelend en zielsgelukkig.

Daar gaat hij dan, mijn kindertijd. Nu mag ik nooit meer Disney Channel kijken en te veel snoepjes eten. Ik mag niet meer huppelen en jaloers zijn op de mooie jurkjes van vriendinnetjes. Vriendinnetjes zijn geen vriendinnetjes meer, maar vrienden. En als ik vanaf nu 'mijn vriendje' zeg, betekent dat dus dat we Facebook-official zijn en dus niet dat we na schooltijd bij elkaar spelen.

Geen Happy Meals

Ik mag geen paaseieren meer zoeken of zenuwachtig zijn voor mijn verjaardag. Ik moet mijn barbiepoppen en knuffels uit de stoffige doos halen en weggooien. Ik mag niet meer denken dat ik kan zingen, ik mag niet meer niet weten wat er in de wereld gebeurt, ik mag niet meer naïef denken dat er ooit wereldvrede zal komen.

Ik mag niet meer zeggen dat ik mijn eten niet meer hoef en het wel naar de kindjes in Afrika zal sturen. Ik mag geen Happy Meals meer eten en geen hartsvriendinnen meer hebben. En ik moet tegenwoordig weten dat het nóóit zal lukken om over de kop te gaan met de schommel.

Stilhangen in de lucht

Wat was het heerlijk om me af te zetten, twee keer heen en weer te slingeren en dan hoog in de lucht even stil te hangen. Alles staat een milliseconde stil en dan zwaai je naar achter en komt het heerlijke kriebeltje in je buik.  Uren kon ik dat doen. En dan vooral hopen dat ik zo hoog kwam, dat ik over de kop zou vliegen. Dagenlang heb ik het geprobeerd. En ooit zou het lukken.

De tuin is leeg, het grasveld waar hij ooit stond is leeg. Vandaag heeft mijn vader mijn jeugd verkocht, nu is de schommel met twee kleine mini-ik's mee. Dagen zullen zij proberen over de kop te gaan. Nooit zal het ze lukken.