Op 1 januari had ik een goed voornemen: minder geld uitgeven. Of zo. Nu, een maand later, ben ik nog steeds voorzien van een gat in mijn hand en een vuurrode bankrekening. Daarom heb ik een week lang mijn uitgaven bijgehouden en ben ik daarmee naar het Nibud (zo-geef-je-slim-geld-uit-organisatie) gestapt voor tips om gieriger te worden. Watch and learn.

Maandag

Geen school, maar studiedag. Dat scheelt, want dan kom ik niet op Utrecht CS. Wel heb ik een etentje met vriendinnen, waarvoor ik wat ingrediënten koop. Als ik voorbij de Etos loop, besef ik dat mijn mascara klontert. Hups, nieuwe make-up en wat andere spulletjes het mandje en weg is twintig euro. ’s avonds kan ik meerijden met iemand zodat ik niet de bus hoef te pakken, dat bespaart me mooi weer vier euro.

Reactie Nibud: 

Fijn, zo’n meerij-meevaller! Mocht je nu de bus eigenlijk niet kunnen betalen, dan was de fiets wellicht een goede optie geweest. Was de make-up een impulsaankoop of had je gewoon nieuwe nodig? Als iets op is wat je nodig hebt en je hebt op dat moment het geld, moet je het gewoon kopen. Maar heb je thuis nog bergen make-up liggen, probeer dan de verleiding te weerstaan. Ben je je eigen spullen zat, dan zou je een ‘make-up ruil-middag’ met vriendinnen kunnen organiseren: gezellig én een goedkope manier om een vernieuwde look te krijgen.

Dinsdag

Ik weersta de Albert Heijn To Go op Utrecht Centraal, de Bruna waar heel veel leuke tijdschriften liggen en de Free Record Shop vol aanbiedingen. Helaas blijk ik later bij de bibliotheek een boete van zestig cent te hebben. Ik betaal het meteen, nu het geld toevallig in mijn broekzak zit.

Reactie Nibud:

Goed bezig door de AH op het station aan je voor bij te laten gaan! Je zou voor de grap eens de prijs van een half liter flesje water in de AH to go moeten vergelijken met de prijs in een gewone AH: 2,50 euro tegen over 0,15 euro: zeventien keer zo duur op het station....Gehaaste reizigers letten minder op prijzen, en AH weet dat.

Woensdag

Ik breng een boek terug naar de mediatheek op school en heb ook daar een boete: 10 cent. Mijn schoolpasje is leeg en met mijn pinpas kan ik hem niet meer opladen. Een lieve vriendin helpt me uit de brand, zodat de boete niet hoger oploopt. 's Middags koop ik tijdschrift Flow voor mijn zieke mams. Ik pak de bus, maar sta helaas rood op mijn OV-chipkaart: dat betekent €2,40 contant lappen voor een kaartje.

Reactie Nibud:

Te laat inleveren van boeken overkomt heel wat jongeren. Geen gigantische bedragen, maar als je al die beetjes van een jaar bij elkaar op telt… Twee keer deze week! Verzin voor jezelf een manier waarop je het minder snel vergeet. Zorg bijvoorbeeld dat er drie dagen voor de verloopdatum een alert in je agenda, telefoon of pc afgaat.
Wel lief dat je aan je zieke moeder hebt gedacht! Mocht je budgettair eigenlijk niet uitkomen om zo’n tijdschrift te kopen, dan vindt ze het vast ook heel fijn als je haar verzorgt met een kopje thee of wat klusjes in huis.

Donderdag

Hoera, het is me gelukt, ik koop gewoon hélémaal niks!  Wel krijg ik 10 euro van mijn vader om beltegoed te kopen.

Reactie Nibud:

Wij adviseren ouders altijd om niet nog extra geld te geven naast het afgesproken bedrag aan zak-, kleed-en belgeld. Zo leer je tenminste dat OP ook echt OP is. En dat je dus, als je meer wilt bellen, andere uitgaven moet laten of moet zorgen voor meer inkomsten. Een keer een leuke verrassing kan geen kwaad, maar ga er niet van uit dat je dat altijd krijgt. 

Vrijdag

Na schooltijd kan ik kiezen: alleen reizen, of mee winkelen met vriendin H. Ik kies natuurlijk voor het laatste. Bij de Six word ik verleid tot het kopen van oorbellen. Ze kosten maar 2 euro! Die kan ik toch niet eenzaam laten rinkelen daar? Daarna zie ik nog dé perfecte sjaal die bij mijn jas past. Hij kost maar 4 euro in plaats van 9,95 en ik heb hem écht nodig.

Reactie Nibud:

Prima voor een keertje. De vraag is alleen: hoe vaak zeg je tegen jezelf ‘ik heb het echt nodig’? Ook al is het een aanbieding, als je de sjaal eigenlijk niet nodig hebt, geef je toch 4 euro te veel uit. Af en toe jezelf verwennen kan erg prettig zijn, maar maak met jezelf afspraken: bijvoorbeeld dat je 1x per maand jezelf iets van X euro cadeau mag doen. Dan voorkom je dat je telkens tussendoor denkt ‘dat kan nog wel’.

Conclusie

Da's duidelijk: ik mag wel wat minder impulsaankopen doen. En eerst mijn verplichte uitgaven betalen (zorgen dat ik genoeg beltegoed heb). Het Nibud bracht me nog op een ander idee: als ik direct na het ontvangen van mijn zakgeld een gedeelte opzij zet, is mijn gat in mijn hand binnen no time compleet gedicht met een spaarrekening waar je u tegen zegt. Ik hoor het rijke geknisper en gerinkel in mijn portemonnee al! Is dat genoeg reden om mezelf op een middagje shoppen te trakteren?