Ik loop de bus binnen en zie dat het bomvol is. Zitplekken zijn er niet meer, dus ga ik ergens in een klein hoekje staan. Ik merk dat mijn hartslag omhoog gaat en dat ik steeds oppervlakkiger ga ademhalen. Ik voel me totaal niet op mijn gemak en mijn spanning wordt alleen maar erger.

Wanneer ik van a naar b moet, ga ik daarom het liefst met de fiets. Niet omdat ik zo sportief ben, maar omdat ik met het openbaar vervoer (ov) gaan echt een nachtmerrie vind.

Ik zit inmiddels in mijn eindexamenjaar en zal over een tijd veel moeten gaan reizen als ik ga studeren in een andere stad. Het wordt tijd om mijn angst te overwinnen.

Openbaar vervoer

Wanneer ik de trein instap, overvalt mij een angstig gevoel, omdat ik weet dat het voertuig niet zomaar kan stoppen wanneer ik dat wil. Dit is dan ook gelijk wat mij het meest tegenstaat aan het ov: ik heb 0,0 controle. Ik moet vertrouwen op het feit ik in de goede trein ben gestapt en hij zal stoppen bij de goede halte. Dit vertrouwen is echter ver te zoeken, want ik ga aan alles twijfelen. Ben ik écht wel in de goede trein gestapt? Wat nou als de trein opeens van bestemming wisselt? Zal de trein wel stoppen bij mijn halte?

Pas wanneer ik bij mijn bestemming aankom, kan ik weer opgelucht ademen. Ik heb er weer een succeservaring bij, maar jeetje, wat een stress kost me dat.

Prikkels

Eenmaal op het station aangekomen, ga ik op zoek naar de goede bus. Overal om mij heen hoor ik intercom-oproepen, bellende mensen en schreeuwende kinderen. Ik ben in no time overprikkeld. Door het overprikkeld zijn verlies ik het overzicht en merk ik dat ik niet meer helder kan nadenken. De goede bus zoeken wordt hierdoor een hele opgave. Nadat ik eindelijk de goede vertrekplaats vind, zie ik dat mijn bus vertraging heeft. Dat kon er ook nog wel bij. Weer een nieuwe reden om het ov te verafschuwen.

Oefenen

Goed, er zijn dus een heleboel dingen die me tegenstaan bij het reizen met het openbaar vervoer. Maar hoe ga ik die angst nou overwinnen, vraag ik me af. Ik besluit om te gaan oefenen. Wanneer ik weet dat ik over een week een afspraak heb die te ver weg is om op de fiets te doen, ga ik oefenen. Ik rijd het traject alvast een keer, zodat ik alvast wen aan de route. Ook leer ik hierdoor het beginpunt en de eindbestemming kennen. Daardoor weet ik ongeveer wat ik kan verwachten de volgende keer. Om de prikkels wat te dempen, zorg ik dat ik oortjes in heb met muziek op. Hier word ik gelijk wat rustiger door.

De spanning is nog niet weg, maar hoe meer ik oefen en dezelfde trajecten reis, hoe meer vertrouwd het reizen gaat aanvoelen. Stap voor stap ga ik de confrontatie met mijn angsten aan. Voor ik het weet, rijd ik straks het hele land door.

Lees ook
Mijn wereldreis naar Utrecht