De examens, een mega spannende periode waar je als scholier jaren tegenop kijkt - of naar uit kijkt. Waar de meeste scholieren hopen dat ze slagen met zo veel mogelijk voldoendes, trek ik het nog een stapje verder: het liefst sluit ik mijn examens af met een perfecte eindlijst vol achten en negens.
Je zou kunnen zeggen dat ik een perfectionist ben. Dit heeft mij in de weg naar de examens veel stressvolle situaties opgeleverd.
Liever een zes zonder stress
De quote 'liever een zes zonder stress, dan een zeven zonder leven' klinkt voor veel scholieren bekend in de oren. En zeg nou eerlijk, waarom zou je uren leren als je die examens ook met de minimale inspanning kan halen? Helaas is voor mij een zesje halen niet genoeg en strijd ik altijd voor die acht of hoger.
Om deze acht te kunnen realiseren, werk ik uren aan een geschiedenis-PO en zorg ik dat ik alle aardrijkskundebegrippen tot in de puntjes ken. Hierdoor zit ik vaak uren te leren en maak ik eindeloos huiswerkopdrachten.
Ik weet dat veel scholieren dromen van de hoeveelheid motivatie die ik heb, maar soms zit mijn instelling mij ook echt in de weg. Ik kan schoolwerk maar moeilijk loslaten en ben in mijn vrije tijd vaak bezig met de leerstof of het onderwerp van mijn PO. Bovendien kan ik maar moeilijk mijn teleurstelling verbergen als ik een zesje terugkrijg voor een toets waar ik uren voor heb geleerd, terwijl mijn vrienden blij zijn met de 5,5 die ze gescoord hebben.
Jij gaat sowieso wel slagen!
Nu de examens bezig zijn en de spanning bij iedereen toeneemt, merk ook ik dat ik steeds vaker vol angst en met klamme handjes aan kenmerkende aspecten en combinatoriek denk. Het examen is het gesprek van de dag, maar als ik zeg dat ik het toch wel spannend vind, hoor ik steevast: 'Hallo, jij staat alleen maar achten, slagen wordt een makkie!'
Doordat ik al jaren geen genoegen neem met zessen, heb ik een mooie lijst aan SE-cijfers verzameld. De perfectionistische kant van mij wil echter de examens perfect maken, met de angst voor een black-out of het niet halen van de 5,5-regeling.
Perfectionisme in bedwang houden
Om de nadelen van mijn perfectionisme een beetje in bedwang te houden, heb ik een paar voornemens bedacht.
Als eerste wil ik duidelijk aangeven van hoe laat tot hoe laat ik wil leren. Binnen die tijd mag ik uren achter elkaar blokken, maar daarna moeten mijn boeken aan de kant en neem ik tijd voor mezelf. Zo wil ik proberen om niet de hele tijd aan de examenstof te denken, waardoor ik overbodige stress de kop in druk.
Daarnaast wil ik - ook al is het heel moeilijk - proberen te relativeren hoe belangrijk het nou is om een acht te halen voor dat Frans-examen. Want gaan de docenten op mijn vervolgopleiding mij echt afrekenen als ik niet geslaagd ben met achten en negens? (spoiler alert: dat doen ze niet!).
Als laatst wil ik zo veel mogelijk genieten van de bijzondere dingen aan de examenperiode. Het examengala, de examenreis en het wachten op dat verlossende telefoontje. Als ik daar maar genoeg naar uitkijk, heb ik hopelijk geen tijd meer om obsessief te stressen voor die acht op mijn diploma.
Stressvol
Als perfectionist de examens maken is dus best stressvol, maar met een paar goede voornemens hoop ik dat ik ze op een ontspannende manier doorsta. En voor mijn mede-perfectionisten: succes verder met die examens en onthoud, het komt echt goed!
