Vorige maand was het de Dag van de Leraar, de enige dag van het jaar waarop ik extra aardig ben tegen de docenten die dag in dag uit proberen mij in toom te houden. En dat verdienen ze. Maar er loopt nog een persoon rond op onze school die het verdient om eens in het zonnetje gezet te worden. Daarom, een ode aan de conciërge!

Ik had vorige week een tussenuur en dus bleef ik samen met wat vrienden na de pauze zitten in de kantine (de enige plek op school waar we legaal onze frikandelbroodjes op mogen eten). Wat ik vervolgens zag was een enorme schok: het leek wel alsof er een bom ontploft was, zoveel rommel lag er verspreid door de hele ruimte. En wie ruimt het op? Natuurlijk: de conciërge. Voor mij een van de redenen om mijn waardering voor hem eens uit te spreken.

Minpunten

Conciërges zijn altijd de stroman van al het kwaad op school. Zij zijn degenen bij wie je je moet melden als je te laat komt, zij geven je strafcorvee en zij nemen je zak kruidnoten in, die bij ons op school verboden zijn omdat bruggers ze als munitie gebruiken (we vermoeden trouwens dat de conciërge ze vervolgens zelf opeet).

En conciërges zijn inderdaad zeker niet altijd perfect. Ja, soms geven ze kinderen onterecht corvee of zijn ze een beetje onredelijk. Toch vind ik dat de goede punten de slechte ruimschoots compenseren. Zo is de conciërge meestal de persoon die ervoor opdraait de puinhoop die scholieren aanrichten op te ruimen, en dat is zéker onterecht.

Hulp

Elke dag weer staan conciërges vroeg op om ons, leerlingen, van dienst te zijn. Ze openen de school (al hoeft dit van ons natuurlijk niet per se), om hem aan het einde van de dag weer af te sluiten. En elke dag weer staan ze voor je klaar om je zo goed mogelijk te helpen.

Zo had ik een keer een lekke band en was onze conciërge de eerste persoon die voor mij klaarstond. Ik, als onhandige vwo'er, krijg het natuurlijk niet voor elkaar om mijn band zelf te plakken. Maar gelukkig was daar mijn held om mij te helpen met plakken in een tussenuur. Daarnaast gaf hij me een handige spoedcursus, waardoor ik het de volgende keer (bijna) helemaal zelf kon!

Voedsel

Maar, zoals mijn oma altijd zegt: "Échte liefde gaat door de maag." En dat is dan misschien ook wel de reden waarom ik zo ontzettend van conciërges houd. Ik ben namelijk nogal vergeetachtig en dus vergeet ik ook weleens mijn broodtrommel mee te nemen. En omdat ik te gierig ben om iets in de kantine te kopen, is de enige oplossing de conciërge, die altijd wel ergens wat te eten voor me klaar heeft liggen. (Mijn moeder heeft m'n broodbakje ook weleens langsgebracht, maar dat is absoluut niet voor herhaling vatbaar.)

Vriendelijk

Tot slot zijn conciërges de vriendelijkheid zelve. Misschien zien ze er wat nors uit, maar je zult merken dat als jij vriendelijk tegen hen bent, ze netjes groet (lees vooral ook deze blog, waarin ik hiervoor pleit) en je rommel keurig opruimt, je deze vriendelijkheid ruimschoots terugkrijgt.

Al met al is de conciërge voor mij een onmisbaar figuur op school. Natuurlijk heb ik het zelf ook weleens met hem aan de stok gehad (dat je geen kruidnoten mag eten op onze school vind ik nog steeds een schijtregel), maar als het erop aankomt is de conciërge een van de weinige personen op wie je altijd kunt bouwen. Zullen we van 22 november dan toch maar de Dag van de Conciërge maken?