"Hou je," zegt de man tegen mij. Hij zwaait, zo'n vriendelijke wuif, en loopt met flinke pas richting het station. Ik zwaai terug en loop de andere kant op. Naar huis.

Mijn voeten bewegen langzaam naar voren en mijn gedachten zitten ergens anders. Die begroeting van hem, die had ik nog nooit gehoord. "Hou je"? Wat bedoelt hij daarmee?

'Hou je', zei de man. Kan best veel betekenen. Hou je oren dicht? Hou je cijfers op orde? Hou je adem in en dan doe ik het ook en dan kijken we wie dat het langst vol kan houden? Meh. Lijkt me toch een wat gekke afscheidsgroet.

Haije en houdoe

Uiteindelijk valt bij mij het kwartje. De komst van dat eureka-momentje duurde even, maar daarna voel ik me niet minder blij dan Archimedes himself toen hij zijn eigen wet ontdekte. 'Hou je' staat natuurlijk voor 'hou je goed': zorg goed voor jezelf. Val niet van je fiets, eet genoeg fruit, doe genoeg dingen die je leuk vindt. 'Hou je': wat is die groet eigenlijk kneuterig lief!

Maar 'hou je', zo bedacht ik me, zit overal in verstopt. Mijn opa en oma wonen in Limburg. En als ik daar kom, daar in het zuiden van ons landje, zeggen ze 'haije'. 'Haije', als een afscheidsgroet. Nooit over nagedacht waar dat vandaan kwam, 'haije', dat woord wás er simpelweg. Net zoals je ook niet nadenkt bij het woord 'hallo'. Maar vandaag deed ik dat even wel. 'Haije', was dat niet hetzelfde als 'hou je'?

Hetzelfde geldt voor 'houdoe': 'houdt u'. 'Houdt u goed'. Misschien zijn deze dingen voor veel mensen vanzelfsprekend, maar voor mij waren ze dat niet. Ik ben een rasutrechter, zonder dialect of echt accent.

Vaarwel

Maar er zijn nog veel meer van dit soort zinnen. In de Nederlandse taal zitten eindeloze geheime berichtjes in woorden. Geheim voelen ze, alsof ik net de sleutel heb gevonden voor een verstopte schatkist in de diepe oceaan. Als in een huilfilm de hoofdpersoon dramatisch 'vaarwel' schreeuwt met zijn laatste adem, dan zegt hij eigenlijk dat zijn onmogelijke liefde goed moet varen.

En nee, varen is dan niet op een boot (behalve als je toevallig de Titanic kijkt), maar ik denk dat we dat een beetje symbolisch moeten nemen. Varen als in: jij zit in het bootje van je leven. Ik wens je een mooie tocht toe, met helder water en hopelijk sla je niet om. Hoe leuk is dat?

Nog zo eentje. Met een kortaf 'dag' bij de bakker wens je stiekem dat zijn komende 24 uur aangenaam zullen zijn. Bij 'later' en 'tot ziens' hoop je elkaar snel weer een keer te spreken. Waarom zou je anders verwijzen naar een toekomstige ontmoeting?

Blije woorden

En zo kwam ik erachter wat voor lieve dingen we elkaar onbewust toewensen bij elke afscheidsgroet. Misschien hebben we het niet zo door. Geeft niet. Is wel jammer. We zeggen zo veel met een onverschillige blik of een grijze, grumpy frons. Ik wil geen moraalridder gaan spelen, maar laten we eens wat vaker 'haije' gaan zeggen of 'houdoe'. En laten we dan menen wat we roepen.

Ik weet het zeker: daar worden we heel vrolijk van. Want oh jongens, wat zijn die verstopte berichtjes in zo'n groet toch wondermooi.

Goeie blogs zijn er om gedeeld te worden, vinden wij. Elke week plaatsen we daarom onze beste column door in 7Days, dé weekkrant voor jongeren die iets willen bereiken. Deze week was bovenstaand verhaal van Anne aan de beurt. En we werken wel vaker met 7Days samen: klik.