Een lesje zelfmoord
Ophef in Frankrijk. Een leraar liet 13- en 14-jarige leerlingen een opstel schrijven over hun eigen fictieve zelfmoord, en de gevoelens die een tiener heeft voordat hij/zij zelfmoord pleegt. "Beschrijf de walging die je dan van jezelf zou hebben," luidde de opdracht. De leraar werd geschorst en de media doken erbovenop.
Veel Fransen wisten het wel: dit-kan-absoluut-niet. Ouders van de leerlingen schreven in een protestbrief: "Wat zal het volgende thema zijn? Wat je voelt als je heroïne spuit?"
Een vergelijking die hartstikke scheef is, als je het mij vraagt. Nee, in mijn ogen verdient deze leraar respect.
Gevoelig
Zelfmoord is natuurlijk een ontzettend gevoelig onderwerp dat de laatste tijd aanweziger lijkt dan ooit. Denk aan de dood van de 20-jarige Tim Ribberink die zijn ouders in een afscheidsbrief schreef dat hij zijn leven lang gepest en buitengesloten was. En vorige week het trieste verhaal van de 15-jarige Fleur, die zich voor de ogen van medescholieren voor de trein gooide. Zelfdoding is zelfs doodsoorzaak nummer twee onder jongeren in Nederland. Kunnen we iets doen om dit te voorkomen of er op z'n minst meer inzicht in te krijgen? Hoe dan, in vredesnaam?
Als er al een manier is, denk ik dat we moeten praten. En daarmee was deze Franse leraar niet zo heel verkeerd bezig. Het vereist een hele goede inleiding (liefst meerdere lessen), een goede verhouding met de klas, een klimaat waarin dingen vrijuit gezegd kunnen worden en waarschijnlijk wel wat oudere leerlingen dan dertienjarigen.
Een leerzame les
Er moet dan wel vantevoren over zelfmoord gepraat worden, een film of documentaire gekeken bijvoorbeeld, uitleg gegeven, gediscussieerd en binnen de groep een goed en genuanceerd beeld gevormd van het fenomeen zelfmoord. Dan kan een opdracht zoals deze, een brief schrijven vanuit het perspectief van iemand die zelfmoord wil plegen, een ontzettend leerzame les zijn.
Leerzaam, omdat het juist vérder gaat dan passief die ene documentaire kijken en braafjes een praatje aanhoren. Omdat deze opdracht het inlevingsvermogen aanspreekt, en je op een actieve manier dwingt om verder te denken dan "yo, dat is echt vet heftig, maar wanneer hebben we pauze?".
Prikkelen
Dit soort leraren prikkelen. En als dat op de goede manier gebeurt, zoals hierboven beschreven, dan maakt het niet uit wat het onderwerp is. Wij jongeren zijn niet achterlijk, en kunnen best dingen in perspectief zien. Of het nu gaat over zelfdoding, pesten, kanker, of wat dan ook.
Aangezien je dat thuis of met vrienden misschien minder snel doet, kan een goede leraar je net over die drempel heen helpen. Want wanneer denk je nou écht na over hoe iemand zich voelt die zó ongelukkig is dat het leven geen zin meer heeft? Wanneer in deze vluchtige wereld van 140 tekens en WhatsApp sta je nog eens stil om je af te vragen hoe het leven moet zijn voor iemand met een terminale ziekte of een depressie, als je zelf zo gezegend bent dat je er niet direct mee te maken hebt?
Respect
School is er niet alleen om abstracte formules en kennisfeitjes te stampen. School is er ook om je bewust te worden van de dingen die er om je heen gebeuren, de wereld onder ogen te zien, om te leren écht na te denken. Om je te ontwikkelen als mens, niet alleen als wandelend stel hersenen.
Daarom verdient deze Franse leraar in mijn ogen respect, in plaats van een schorsing. Omdat hij het onbespreekbare bespreekbaar probeerde te maken, omdat hij zijn leerlingen écht aanspoorde om na te denken, omdat hij buiten de lijntjes kleurde en zo een goede les aan zijn leerlingen durfde mee te geven.
1 seconde geleden
L.
L.
Supermooi geschreven Merel!
Ben het helemaal met je eens.
12 jaar geleden
AntwoordenKim
Kim
Mee eens dat het een leerzame les is. Maar je zult als scholier die opdracht maar thuis rond laten slingeren of op de computer laten staan: niet echt fijn als je ouders zoiets vinden. En riskeer je met deze opdracht niet een enkeling die al heftige problemen had, misschien juist over de streep te trekken?
12 jaar geleden
AntwoordenB.
B.
Ik heb ook wel eens zelfmoord willen plegen
12 jaar geleden
AntwoordenM.
M.
De meeste leerlingen zullen zo'n opdracht inderdaad wel in perspectief kunnen zien, maar juist voor die paar leerlingen die ongelukkig zijn (die in elke klas stiekem toch wel zitten, hoe goed de sfeer er ook is) moet je zo'n opdracht niet geven. Ik denk dat het voor zo iemand echt triggerend kan werken als je moet omschrijven hoe erg je van jezelf walgt. Ben het met je eens dat je leerlingen aan het denken moet zetten, maar dit lijkt me niet de goede manier.
12 jaar geleden
AntwoordenL.
L.
Ik ben het met Maud eens. Ik denk dat het heel verstandig is geweest deze leraar te schorsen. Op mijn eigen school krijgen wij op dit moment ook lessen over zelfmoord bij godsdienstwetenschappen. Allemaal goed en wel, maar niemand denkt aan de leerlingen die hier misschien mee te maken hebben gehad of zelf nog steeds worstelen met het idee om zelfmoord te plegen. Ik vind het verschrikkelijk om die lessen bij te moeten wonen. School is voor mij een uitvlucht van negatieve gedachten en spanningen en nu ik zelfs daár met dit soort dingen word geconfronteerd...
12 jaar geleden
AntwoordenT.
T.
Ik heb echt respect voor die leraar. Ik ben het volledig met hem eens, jeugd moet met zichzelf maar ook met anderen leren omgaan. En het lijkt me sterk dat die leraar plotseling tegen de klas zegt: ''nou jongens en meisjes, vandaag mogen jullie een zelfmoord-brief maken''. Want zeg nou zelf, er zijn genoeg jongeren die aan zelfdoding dachten, denken of deden. Dat is gewoon een fase in het leven, je ziet het even niet meer zitten en je wilt niet zoveel gezeur met cijfers, ouders en misschien wel meer. Maar op zo'n moment is het juist goed om met mensen te praten en dan leer je beseffen dat jezelf om het leven brengen voor niemand nodig is. Hoe erg het op dat moment ook is, ik geef ook toe. Ik heb ook een behoorlijke tijd aan zelf doding gedacht, me ouders waren gescheiden en ik woonde door de weeks bij me moeder. En ik wilde helemaal niet bij mijn moeder wonen, ik mag haar niet (nu nog steeds niet). Nu ben ik er over heen gestapt omdat ik mezelf de vraag stelde, waarom? Ik heb nog genoeg mensen van wie ik houd en wie van mij houden. Ik kan een groot verschil maken in de maatschappij of wereld. Ik houd van het leven! En dat laatste denk ik nog steeds, als is het inmiddels bijna 5 à 6 jaar geleden.
Ik denk voornamelijk dat het doel van die leraar was om respect voor het leven te tonen, als je jezelf ombrengt, zal er heus niks beter worden! Diepte punten horen eenmaal bij het leven, na regen komt zonneschijn!
Met die methode die de leraar gaf, leer je je grenzen kennen en wat er om je heen gebeurt. Je kan zeggen dat je toekomstige leven zwaar zal zijn, altijd hetzelfde, opstaan, werken, slapen. Maar je kan ook de zonnige kanten zien, het glas is halfvol! En met positief zijn bedoel ik dus niet dat je blij bent omdat je morgen een Playstation krijgt ofzo, maar denk na over je toekomst, een gezin, met of zonder kinderen, waar je van droomt en waar je van huilt, zie altijd wat er goed kan gaan! Als je negatief kijkt, ben je negatief, kijk positief en er gaat een wereld voor je open. Maar ik denk niet dat het triggerend werkt, maar eerder stimulerend om met iemand te praten, zo bedoelt hij het (neem ik aan)...
12 jaar geleden
AntwoordenF.
F.
Zeer terecht dat die leraar geschorst is. Een opdracht als deze kun je gewoon niet geven. Het psychologisch gebazel hierboven ten spijt.
12 jaar geleden
AntwoordenT.
T.
Om terug te komen op de laatste paar regels van mijn eertse reactie, het kan misschien wel triggerend werken. Ze hebben een brief geschreven en schrijven dan de slechte kanten van zich op, en schrijven is leren en geloven. Ik denk dat de leraar de kinderen beter een brief laten schrijven waar om ze GEEN zelfmoord zouden plegen. Je kan de goede kanten van jezelf opschrijven, opnoemen etc.
12 jaar geleden
AntwoordenP.
P.
De eerste stap naar het verminderen van het aantal zelfmoorden is het bespreekbaar maken.
Ik ben al jaren suïcidaal en de enige reden dat ik er nog ben is dat ik er op sommige plekken over kan praten, zelfmoord fora.
Ik denk dus ook dat het een goed initiatief is, allee heeft de aanpak wat te wensen over gelaten.
12 jaar geleden
AntwoordenL.
L.
Prima om dit te bespreken op school, maar dan moet je wel zorgvuldig te weeg gaan. Wat Loïs zegt kan ik me ook goed voorstellen: school kan ook een lekkere relaxte plek zonder al te veel drama.
Sterkte bubble!
12 jaar geleden
AntwoordenJ.
J.
Een heel fijne kijk op de gebeurtenissen om ons heen door mijn favoriete blogger.
12 jaar geleden
AntwoordenO.
O.
ik moet schijten nadat ik dit gelezen heb.
12 jaar geleden
AntwoordenC.
C.
je moet wel les krijgen over zulke dingen maar niet in zo'n vorm van een opstel
12 jaar geleden
AntwoordenW.
W.
ja idd
11 jaar geleden
L.
L.
Vraagje: Hoe kan jij ex-Sri Lankaan zijn als je blank bent? Just wondering... Ik kom zelf uit Sri Lanka;)! Ben der geboren en toen ben ik met me ouders naar Nederland gemigreerd...
12 jaar geleden
AntwoordenM.
M.
ik heb er alleen een aantal jaar gewoond als kleuter, ben wel hier geboren en heb Nederlandse ouders :)
12 jaar geleden
A.
A.
Ik zou het een heel erg goed iets vinden als het naar het positieve was gericht. Zoals in een vorige reactie stond, zou je bijvoorbeeld op kunnen schrijven waarom je dat juist niet zou doen.
12 jaar geleden
AntwoordenW.
W.
Dat mens is gwn gestoord! ! Dat doe je toch niet!
11 jaar geleden
Antwoorden