Pop. Daar spat er weer eentje uit elkaar. Pop, pap, pip, pop. Ik blaas en tover weer een bellenregen uit mijn toverstokje. Na een pufje zuurstof verschijnen er weer een boel gekleurde bellen. Een simpel geluksgevoel overweldigt mij.

Als klein meisje produceerde ik ontelbaar veel bellen als ik een bellenblaas had bemachtigd. Om ze daarna al springend en dansend kapot te prikken, het liefst op een trampoline. Of ik maakte gebruik van de ventilator thuis, die de bellen alle kanten op blies. Een soort erotische droom van iedere vijfjarige. Ik kon urenlang het kleurenpalet op een bel bestuderen. Het oppervlak was doorzichtig, maar toch gekleurd. Dat vond ik fascinerend. En als je te dicht bij kwam spatte hij op je neus uit elkaar. Plop.

Bellen op Instagram

Ik was dit euforische gevoel al bijna vergeten. Tot ik laatst met een vriendin in de Wibra stond en daar in de schappen de flesjes met bellenblaas zag. Samen herontdekten wij deze oeroude kunst. Het leuke van bellenblaas is namelijk: het verveelt nooit. Niemand.

Dat bleek wel op Amsterdam CS. Ik ging met twee vrienden boven in de Starbucks zitten en we bliezen als engelen de zeepbellen naar beneden. De reacties van de mensen waren geweldig! Rondspringende kinderen, twintigers die foto’s van de bellen op Instagram plaatsten en ook ouderen die toch stiekem in een bel prikten en snel doorliepen.

Kinderlijk enthousiasme

Na wat glimlachjes te hebben geoogst op het Centraal Station zijn wij in een bushokje verder gaan blazen. Ook daar stuitten we op enthousiasme: een peuter in de kinderwagen graaide kraaiend naar de bellen, terwijl zijn moeder toekeek. Het kind was zich van geen kwaad bewust en zoefde met z'n wapperende handjes door de lucht. Eén bel zweefde vervaarlijk dicht bij mijn lichaam, het kind haalde uit en bam. Voltreffer.  Zeepsop spatte uiteen en de hand van de peuter belandde keihard tegen m'n borst. Eventjes was de magie van de zwevende bellen verdwenen.

Weinig bellenblazen

Maar niet voor lang. Na het bijwonen van deze vrolijke schouwspelen, vind ik het toch jammer dat tegenwoordig zo weinig kinderen bellen blazen. Vergeet niet dat dit ideaal is om je kleine zusje bezig te houden en om stiekem zelf te genieten van alle kleuren. Vooral in het openbaar maak je er passanten erg blij mee. Hoewel, blij was ik de volgende ochtend in elk geval niet. Ik had namelijk een blauwe plek op mijn borst. 

Het is zomervakantie! Onze redactie drinkt met de billen bloot melk uit een kokosnoot op een onbewoond eiland. Tot maandag 1 september publiceren we daarom wat minder blogs, daarna komen we weer op volle kracht terug. En als je ons gaat missen, check dan het beste uit ons archief bij de Klassiekers!