Brief aan Bas

Brief aan Bas

Beste Bas,

Ik heb geen idee hoe jij een brief als deze nemen zal. Ik kan hem alleen schrijven, in de hoop dat het voor jou iets betekent. Dat je dit gebaar kunt waarderen.

Ik herinner me nog goed hoe onze proefwerkweek begon. De eerste dag verliep vrij normaal, op jouw afwezigheid na. We dachten dat je ziek was, of een belangrijke afspraak had. Wat er echt gaande was hadden we nooit kunnen vermoeden.

Aan het eind van de dag kwam meneer Van Schaak de klas in met een "niet zo’n fijn nieuwtje". Hij vroeg ons of we wisten waarom jij afwezig was en of we überhaupt iets van je vernomen hadden. Wij hadden nog steeds geen enkel idee toen Van Schaak het voor ons invulde. Monden vielen er van open, tranen sprongen in de ogen en onze rumoerige klas verdween in een doodstille…

De doodsoorzaak was voor ons op dat moment nog onbekend. We hoorden alleen dat hij plotseling was overleden. Wat er aan zijn dood vooraf is gegaan, weet ik niet. Of wat voor man jouw vader was, hoe jij je hem herinnert. Misschien lagen zijn zelfmoordgedachtes in de wortels van zijn bestaan. Misschien heeft hij zich altijd sterk gehouden tot aan de dag dat hij het allemaal niet meer trok. Misschien heeft hij het altijd hartstikke goed gehad, tot op de dag waarop één ding mis ging en grofweg alles instorte. Misschien kon hij zijn verdriet door elke vezel van zijn lichaam voelen branden. Er is zoveel dat ik niet weet. Zoveel dat niemand ooit weten zal, want de lippen die het precies zouden kunnen na vertellen zijn verdwenen.

Volgens mij beslist een persoon die zelfmoord pleegt dit niet van het ene op het andere moment. Ongetwijfeld gaat hier een proces aan vooraf. Een proces dat kan verschillen in tijd en pijn. Vastgeknoopt in een totaal andere wereld. Een wereld waarin jij zelf en alleen zit opgesloten, met al je droevige gedachtes. Een wereld waarin je bent geduwd, door jezelf en al je pijn en verdriet, een wereld die je zelf hebt gecreëerd. Een wereld waar je nooit meer uit lijkt te komen, tenminste niet in je eentje. Misschien was er geen mens die je vader stoppen kon, niemand die er wat aan doen kon.

Ik hoop dat je vertrouwen vinden kan, in wie dan ook. Want verdriet is er om te troosten, gevoelens zijn er om te verklaren en te delen. 

Als je me nodig hebt, kan ik je helpen met wat dan ook. Al is het een huiswerkopdracht. Ik sta voor je klaar. Ik laat alles vallen om ook maar iets voor je te kunnen betekenen.

We zitten vast in deze seconde, totdat er volgende secondes volgen die ons uit deze seconde zullen verlossen. Maar hoelang dat ook duren zal; in deze seconde ben ik met je, ben ik er voor je.

Lisette

Gepubliceerd op 26 oktober 2014
ADVERTENTIE
Studiekeuzestress? 5 gouden tips om voor áltijd te blijven twijfelen

Ben jij ook zo'n expert in het uitstellen van je studiekeuze? Met deze 5 tips blijf je gegarandeerd nog járenlang twijfelen. Want waarom zou je een beslissing nemen als je ook gewoon... niet kunt kiezen? 

Check het hier

REACTIES

M.

M.

Wow... diep.
Is het echt gebeurt? Want ik kan het zo voor me zien.
Ga vooral door met gedichten schrijven want de woorden raken me echt.

10 jaar geleden

Lisette

Lisette

Hey Martha, ja het is echt gebeurd. En dankjewel, doorgaan zal ik zeker. Ook bedankt voor je fijne reacties op mijn andere blogs!

10 jaar geleden

V.

V.

Bijna een week geleden heeft een vriend van mij zelfmoord gepleegd. Hij is helaas niet de eerste. Een paar jaar terug heb ik een zelfmoordpoging gedaan. Ik had geen doodwens, maar wilde niet meer leven zoals ik leefde. Ik zag het als enige oplossing voor mijn problemen. Ik liep al lang rond met de gedachte om het te doen, maar de poging zelf was spontaan. Ik heb soms nogsteeds spijt dat de poging niet gelukt is, maar richt me dan tot God. Hij is ook Diegene die mij het meest heeft geholpen.

10 jaar geleden

Lisette

Lisette

Oh Vera, jeetje! Wat erg van je vriend, heeft hij het overleefd? Ik hoop het wel. En dat je spijt hebt dat het bij jou niet gelukt was, please please please don't. Suicide is never a solution. Not even an option. Wat ben ik blij dat je je tot God richt. Hij zal je leiden. Al lijkt het soms gemakkelijker om het op te geven, hij zal je kracht zijn en het licht laten zien dat binnen in jou zit. God is met je, laat hem met je zijn, vertrouw op hem. Je doet me denken aan dit liedje van Naaz die twee dagen terug in de finale van Holland's got talent stond. https://www.youtube.com/watch?v=HLbOQYatZ0Q



"All that i'll say is to just stay strong cuz the pain will someday fade

All that i'll say is to just hold on cuz strength is all that it creates

And I know that scars last forever but the pain will go away"



Wat het ook is wat je soms weerhoudt van het genieten van het leven, you'll get through it.

10 jaar geleden

T.

T.

Wow, heftig! Arme Bas. Een oom van mij heeft zelfmoord gepleegd door voor een trein te springen. Hij was getrouwd en had twee kleine kinderen. Ik ben soms boos op hem, is dat raar? Ik bedoel, hij is wel een dood persoon, dus is dat raar als ik boos op hem ben? Ik ben boos omdat hij twee hele lieve kinderen zonder vader gelaten heeft...

10 jaar geleden

Lisette

Lisette

Tessa, ik snap je wel, hoor. Het is niet raar dat je boos bent. Het is niet raar dat je boos bent op iemand die er niet is, want de reden dat je boos bent is omdat hij er niet meer is. Ik denk dat het bij je rouwverwerking hoort of vanuit onbegrip. Waarom heeft hij ze in de steek gelaten? Natuurlijk begrijp jij dat niet! Ik citeer een stukje van de brief "Zoveel dat niemand ooit weten zal, want de lippen die het precies zouden kunnen na vertellen zijn verdwenen."



Maar helemaal zonder vader gelaten heeft hij ze niet, verlaten heeft hij jullie hele familie niet; in jullie harten leeft hij voort.

10 jaar geleden

L.

L.

wow wat heftig... Heel veel sterkte bas. En wat heb jij dit alles mooi weten te verwoorden.

10 jaar geleden

S.

S.

Woordenkoning. Wat een heftig verhaal, veel sterkte voor Bas!

10 jaar geleden

S.

S.

Het is logisch als je je afvraagd of het nog zin heeft om te leven..het antwoord is ja. Zelfmoord is een permanente oplossing voor een tijdelijk probleem, soms is het moelijk te geloven maar een verdrietige situatie kan tot een einde komen. Sommige mensen vinden dat ze een reden hebben om te sterven maar wat ze eigenlijk willen is een rede om door te gaan leven. Er is hulp en hoop! Geef het niet op! Misschien voel je je soms door je emoties heen en weer geslingerd als een bootje op een stormachtige zee, maar de hoop die God biedt, kan als een anker zijn die stabiliteit geeft. Geef het alstjeblieft niet op en blijf sterk

9 jaar geleden

L.

L.

ik ben het helemaal met je eens

9 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.