Het is 17 juli 2014. Ik loop vanaf het toiletgebouwtje op de camping naar de tent als ik een pushmelding op mijn telefoon krijg: vlucht MH17 neergestort. Ik lees het artikel door, met wc-rol onder mijn arm, en schrik van het grote aantal mensen dat bij deze vlucht om het leven kwam. Na het artikel te hebben gelezen, loop ik naar de tent om de anderen te vertellen wat ik had gelezen. Nieuws waarvan we op dat moment niet beseffen wat het precies was.

Nu, meer dan drie jaar later, staat deze herinnering nog steeds op mijn netvlies gebrand. Het vreemde gevoel: aan de ene kant de relaxte vakantiesfeer en aan de andere kant het nieuws dat zo'n verschrikkelijke ramp al die mensen is overkomen.

Daarna

Toch gaat op een vakantie het leven ook erg snel door, hoe wonderlijk dat ook klinkt. Je checkt het nieuws af en toe even, maar voor de rest wordt er gewoon gevoetbald, gelezen en getafeltennist. Dat klinkt heel vreemd achteraf, maar toen was dat de logische gang van zaken. Op een camping ben je toch enigszins een afgezonderd stukje mensheid, waar iedereen het relaxed en gezellig heeft.

Ondanks dat dit campingleven doorging, bleef het nieuws mij toch bezighouden. Zo kochten we een aantal dagen een Nederlandse krant en zag ik filmpjes langskomen van Nederlandse herdenkingen. Alles ging verder door, maar toch met dat nieuws ergens in het achterhoofd.

Vorig jaar

Ook vorig jaar werden veel mensen tijdens hun vakantie opgeschrikt door vreselijk nieuws: de aanslag in het Franse Nice. Zelf was ik toen niet op vakantie, maar van anderen die toen wel op vakantie waren hoorde je toch dat het ze ergens ook bezighield. Zo'n gebeurtenis laat je niet koud, zeker niet voor mensen die in Frankrijk op vakantie waren. Quatorze Julliet, de Franse feestdag, kreeg een inktzwarte rand.

Komkommertijd

Zulke gebeurtenissen, ze brengen mij een gevoel van heimwee naar de tijd dat er in de zomer geen nieuws was. Natuurlijk, het is enorm erg dat er zoveel ergs door het jaar heen gebeurt maar de zomer leek niet vatbaar voor zulke dingen: lazy summer was de norm. De zomer die qua nieuws altijd komkommertijd was: iedereen is op vakantie en er gebeurt niks.

Duitsers hebben er trouwens een nog mooier woord voor: Sommerloch. Dat je letterlijk vertaalt met 'zomergat'. Gewoon even geen nieuws in juli en augustus, en dat de wereld vanaf september weer begint met draaien.

Verlangen

Helaas, dat zomergat is een utopie. We leven simpelweg in een wereld waarin veel narigheid is, en juist door alle functionerende media krijgen we dat tot ons. Of het door die media meer lijkt, of dat er echt meer nieuws is nu in de zomer: ik weet het niet.

Feit is dat ik verlang naar een tijd waarin de zon schijnt (wat in Nederland al een onmogelijkheid op zich is), er geen aanslagen zijn en we gewoon van elkaar en van deze prachtige aarde kunnen genieten. Een moment waarop we plezier kunnen hebben zonder dat er elders gevochten wordt. Ik hoop erop, tegen beter weten in. Niet voor mezelf, maar gewoon: voor een mooiere wereld.