Mijn eerste blog voor Scholieren.com schreef ik vier jaar geleden. Terwijl mijn vingers toen voorzichtig op het toetsenbord tikten, luisterde ik naar de gillende buurtkinderen die buiten een watergevecht hielden. Nu zit aan exact hetzelfde bureau en met precies dezelfde twijfel te tikken en te luisteren naar mijn joelende buurjongetjes. Ondertussen probeer ik te bedenken hoe ik vier jaar bloggen in één laatste eindstuk prop.

De afgelopen jaren heb ik namelijk ontzettend veel mensen geïnterviewd en een enorme stapel aan stukken geschreven (224 blogs om precies te zijn). Een paar dagen geleden behaalde ik 500.000 views. Een half miljoen, iets wat ik niet had durven dromen toen ik net begon en mijn enige lezers mijn familieleden waren. Een paar dingen aan mijn Scholieren.com tijd zal ik echter nooit vergeten. Gebeurtenissen waarover ik niet direct schreef, maar die ik wel in mijn hart meedraag.

Ronnie Flex en Broederliefde

Zo heb ik tot twee keer toe mijn zusje enorm verrast. De eerste keer was na een interview met Ronnie Flex. De dag voordat het interview plaats zou gaan vinden, vertelde ik haar aan de eettafel er al over. Ze was misschien nog wel enthousiaster dan ik: ze is gek op hiphop en Ronnie Flex is voor haar een soort halfgod. Ik bedacht vlak voordat ik mijn telefoon pakte om het interview te gaan doen, dat ik haar wilde verrassen. Ronnie zelf ging akkoord met mijn idee. Het resultaat? Een video waarin Ronnie Flex mijn zusje de groetjes doet en haar succes op school wenst. Inmiddels al een paar jaar oud, maar nog steeds kijkt ze het af en toe terug. Verder nam ik haar laatst mee als fotografe voor mijn interview met Broederliefde. Haar stralende gezicht toen we voor een selfie naast hen plaatsnamen op de bank, zal ik als broer nooit vergeten. 

Leren luisteren

Iets anders wat ik heel mooi vind, is dat mijn blik verbreedde door alle interviews met jonge mensen. Ik sprak onder andere meisjes met zware psychische aandoeningen en een jonge migrant die moest wennen aan de Nederlandse mentaliteit. Maar ook schoolgenoten, kennissen en anderen die ik nauwelijks kende, maar die een prachtig verhaal bleken te hebben. Door Scholieren.com heb ik leren luisteren. Soms ben ik nog steeds een flapuit, maar nu weet ik wanneer ik even mijn mond moet houden. Alleen dan nemen mensen hun masker af en komen hun verhalen vrij.

Als ik kijk naar alle foto's die ik voor alle blogs gemaakt heb, zie ik nog iets. Misschien spotte je al iets opvallends bij de foto boven dit blog. Iedereen verandert van uiterlijk in de puberteit, maar zelfs ik herken mezelf nauwelijks in de eerste foto. Toen ik begon met schrijven, was ik namelijk een onzeker, angstig jong meisje. Nu ik dit laatste blog tik, ben ik een volwassen, zelfverzekerde man. Het is waarschijnlijk de grootste mindfuck van mijn leven. Dit Scholieren.com-avontuur was een rollercoaster, maar mijn echte reis is pas op 17 mei begonnen. Toen werd ik namelijk officieel Pepijn en werd degene die ik ooit was, juridisch uitgewist. Het feit dat ik mijn hart kon uitstorten in mijn blogs, hoe goed of hoe slecht het ook ging, heeft een grote rol gehad in mijn ontwikkeling. 

Dank

Terwijl ik nu bedenk hoe ik een mooi slot brei aan dit stuk, kijk ik naar de foto's boven mijn bureau. Foto's van redactie-uitjes en lachende collega's. Vergezeld door een enorme hoeveelheid oude persbandjes. Dit was het jongens, nu besef ik het ook. Ik wil alle oude en nieuwe redactieleden, (hoofd)redacteurs en andere Scholieren.commers bedanken. In het bijzonder: iedereen die een bijdrage leverde aan mijn werk en soms zelfs mijn leven. Bedankt voor deze prachtige kans: op naar een mooie zomer!