De werkzaamheden bij mijn vakantiebaantje op Vlieland zijn waarschijnlijk niet zoals die van jou bij de Appie om de hoek. Tot half vijf 's nachts bij een kampvuurtje op het strand zitten en de volgende ochtend moeten dansen met kinderen op de camping is een van de vele uitzonderlijke ervaringen die ik heb meegemaakt. Hoe ben ik helemaal in het noorden terecht gekomen en waarom wilde ik juist op Vlieland werken?

Hoe het allemaal begon

In de voorzomer van 2016 zochten mijn beste vriendin en ik naar een uitdagende zomerbaan. We zagen een vacature openstaan voor bediening bij strandpaviljoen ’t Badhuys op Vlieland, of zoals ik het graag noem: Vliebiza. Ik kende het eiland al goed en wist dat het een bijzonder mooie plek is, ik ging er namelijk vaak met mijn ouders op vakantie. 

We solliciteerden, werden aangenomen, en hebben een prachtige werkvakantie gehad bij het strandpaviljoen. Toch kwam ik er diezelfde vakantie achter dat horeca eigenlijk niks voor mij is aangezien ik een enorme kluns ben. Mijn kamergenoten op Vlieland deden animatiewerk, wat mij ook enorm leuk leek. Ik besloot dan ook te solliciteren. Zodoende werkten mijn vriendin en ik in de kerstvakantie van 2016 bij hotel Boschrijck op Terschelling in de animatie. Dit bleek ik gelukkig wél te kunnen.

Recreatie team

Deze mei- en zomervakantie besloot ik niet heel de vakantie thuis te blijven. Ik solliciteerde bij kampeerterrein Stortemelk Vlieland, een ontzettend mooie camping gelegen aan het strand. De camping is one of a kind en in mijn ogen de mooiste van de hele wereld: er staan geen caravans (auto's zijn namelijk verboden op Vlieland), en er heerst een enigszins vrije cultuur. Het recreatieteam was meer dan geschikt voor mij: creatief bezig zijn, gekke dansjes doen en bovenal met kinderen werken. Toen ik hoorde dat ik aangenomen was, sprong ik een gat in de lucht. Deze meivakantie en hemelvaart heb ik dan ook gewerkt op het eiland.

Het is heerlijk om met kleine kinderen te werken. Wel moet ik zeggen dat het in het begin raar vond klinken als de kinderen me met 'u' aanspraken of 'mevrouw' noemden, ik ben soms amper 10 jaar ouder dan dat zij zijn! Het werk bestaat voornamelijk uit knutseluurtjes, kringgesprekken en tikspelletjes; het aller-aller-leukste: een avondverhaaltje voorlezen, niets is mooier dan een twintigtal aandachtig luisterende kinderen om je heen.

Stortestaff

Niet alleen het werk is ontzettend leuk, maar ook verveel ik me geen seconde in mijn vrije tijd. Het personeel van Stortemelk slaapt in tenten en kleine huisjes op het personeelsterrein, waar het in de bijbehorende kantine De Nulck elke avond feest is. Het personeel, een groep fanatieke mensen tussen de 16 en 25 jaar, noemt zich ‘de stortestaff’.  Als rasechte Brabo op het Friese Waddeneiland ben ik in deze groep een heuse uitzondering, bijna iedereen komt namelijk uit het hoge noorden. 

Uitzondering of niet: ik heb het er geweldig naar mijn zin. Nu ik terugkijk op de afgelopen periode van intensief werken begrijp ik niet hoe ik mijn ogen nog open kan houden. Achter mij ligt een week vol feesten, kampvuurtjes, werken en gezelligheid: eentje voor in de boeken.