Bliep. Daar rolde-ie vorige maand totaal onverwacht zijn inbox binnen: de e-mail die het leven van Jillis - bekend van de musical Billy Elliot - compleet op z’n kop zette. De zestienjarige Leidenaar is toegelaten tot misschien wel de beste dansopleiding van de wereld, in New York. Maar er ook echt terechtkomen is een tweede.

Door 7Days/Carolien Plasschaert

"Oké, laat ik bij het begin beginnen", vervolgt hij enthousiast. "Vorig jaar was Kirk Peterson een week in Nederland. Dat is de artistiek directeur van de ABT/JKO. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of ik een les bij hem kon volgen. Het mocht! Het was geweldig. Die man is zó goed."

Eenmaal terug in New York deed Peterson een goed woordje voor Jillis, waar de school positief op reageerde. Ze stuurden hem een bericht dat hij een video mocht insturen. Op basis van de beelden zouden zij bepalen of hij auditie mocht komen doen. Dat liet het danstalent zich geen twee keer zeggen. Hij maakte een lmpje, stuurde dat op en wachtte ongeduldig af. "Ik hoorde héél lang niets", verzucht hij als hij eraan terugdenkt. "Maar toen kreeg ik 19 februari dus die mail dat ik meteen was toegelaten, op basis van mijn filmpje alleen!"

Nou, alles in kannen en kruiken dan toch? Niet bepaald. De opleiding is peperduur. "Eén jaar ABT/ JKO kost zo’n twintigduizend euro. Daar zit ook je verblijf in New York bij, maar dan nog is dat veel meer dan mijn moeder en ik kunnen betalen. Ik heb geprobeerd om via cultuurfondsen een bijdrage te krijgen. Tevergeefs. De meeste fondsen steunen alleen projecten als je een afgeronde hbo-opleiding hebt. Ik ben pas zestien, dus dat gaat voor mij nog lang niet op." Daarom besloot hij een crowdfunding-actie op te zetten. Die loopt als een speer. Binnen een paar weken heeft hij al 77% van het benodigde bedrag binnen. "Hoe dat is gelukt? Door héél veel actie te voeren. Zo heb ik Hart van Nederland gebeld. En Paul de Leeuw, waardoor ik in Pauls Puber Kookshow mocht langskomen. Hij heeft ook geld gedoneerd, ontzettend lief."

Jillis kan zich geen leven zonder dans voorstellen. Hij begon op zijn vierde en is sindsdien niet meer gestopt. Je zou het niet zeggen als je hem nu in actie ziet, maar ballet vond hij in het begin maar matig. "Eigenlijk kwam dat ook doordat ik ermee werd gepest. Kinderen riepen dat ballet voor homo’s is, waardoor ik er geen plezier in had", zegt hij.

Toch bleek dat hij er een groot talent voor heeft. Zijn leraren stimuleerden hem er iets mee te doen. Toen hij een paar jaar later werd gevraagd om mee te doen met een kerstballetvoorstelling van de Dutch Don’t Dance Division, was hij helemaal om.

Inmiddels zit Jillis al bijna vijf jaar op het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Daar danst hij zes dagen per week op hoog niveau. "Iedere dag heb ik tot half drie school, waarna ik tot half zes dansles heb. Op zaterdag zelfs van negen uur tot kwart over twee." Hoewel hij het daar prima naar zijn zin heeft, wil hij niets liever dan zo snel mogelijk zijn koffer pakken en naar New York vertrekken. "Ik kan op die school superveel leren. De grootste sterren komen er vandaan. Wat als het nou alsnog niet lukt om het bedrag bij elkaar te krijgen? Ik heb nog twee weken, waarin ik alles op alles ga zetten. Zo’n grote kans krijg je maar één keer."