Hoogtevrees krijgen terwijl je in de bioscoopstoel zit, kan dat? Ja, dat kan. En niet alleen omdat je op de hoogste rij achteraan zit: deze film kan je echt knikkende knieën geven. Door de cinematische hoogstandjes geniet je van The Walk op grote hoogte. 

Guttegut, wat zijn er tegenwoordig toch veel films in de bioscoop! Blogger Wayne is kenner, maker en liefhebber van films, en kiest er elke maand twee uit om te checken of het je zuurverdiende geld waard is. Dit keer: The Walk.

 Genre | Avontuur, Biografie, Drama

 Lengte | 123 minuten

 Hoofdrolspelers | Joseph Gordon-Levitt, Ben        Kingsley en Charlotte Le Bon

 3D mogelijk, zelfs aangeraden

Het verhaal klinkt niet zo heel spannend, dat geef ik toe. Het is een biografische film over een Fransman (Phillipe Petit) die aan koorddansen doet. Zijn ultieme droom is om de Twin Towers van de World Trade Center in New York over te lopen over een stalen kabel. Met een afstand van 140 meter tussen de torens en een diepte van gemiddeld 416 meter krijg je alleen al bij de gedachte een rolberoerte. Maar dat is eigenlijk ook de enige echte climax in de film. Wat er verder in de film qua spanning gebeurt zijn slechts kleine spanningsmomentjes. Maar de romantiek* in de film compenseert dit verlies in spanning wel.

*Romantiek in de brede zin van het woord. Niet alleen verliefdheid, maar ook de omgeving van Parijs, zoetsappige testimonials en dromen.

Camerawerk

Wat heel uitgevoerd is in deze film, is het camerawerk. Dankzij de combinatie van camerawerk en special effects krijg je zenuwinzinkingen in je bioscoopstoel. Het beeld is heel realistisch, en het lijkt net alsof je je als kijker echt op grote hoogte bevindt.

Oefenen

Wat de film ook realistisch maakt, is het oefenwerk dat de hoofdrolspeler Joseph Gordon-Levitt moest doen voordat hij begon. Phillipe Petit, op wie de film gebaseerd is, stond erop dat Joseph moest leren koorddansen. En dat zie je dan ook terug op het witte doek.

Daarnaast moest Joseph ook nog eens Frans leren. Bij hem is dat aardig gelukt, bij sommige medespelers minder. Charlotte Le Bon komt uit Quebec, dus haar Frans is geloofwaardig. Maar andere tegenspelers die in de film uit Frankrijk komen hebben nog een te Amerikaans accent. Bovendien wordt het Engels in de film geforceerd. Er wordt een smoes gebruikt om veel Engels te praten omdat Joseph het moet leren voordat hij naar New York gaat, dus alle andere medespelers (behalve eentje) spreken automatisch Engels. Persoonlijk vind ik dat wat jammer, want het Frans geeft de film nog meer karakter. 

Is deze film je zuurverdiende geld waard? Ja, ik vind van wel. Ik ben er namelijk van overtuigd dat je het hoogtevreesgevoel alleen goed kunt ervaren op het witte doek, en niet op je laptopschermpje. Alleen het verhaal is in zoverre niet bijzonder genoeg omdat er maar één echte climax is: het lopen op een koord. Neemt niet weg dat je de bioscoop met een feel good gevoel kunt verlaten. Naast knikkende knieën-gevoel natuurlijk.

 Plaspauze | Kan wel

 Ouders mee? | Ja, misschien dat ze het destijds zelf hebben meegemaakt 

 Waardering | 4 van de 5 sterren