Sommige scholieren dromen ervan: een jaar in het buitenland. Voor Lotte Westerlaken (zestien jaar) werd het werkelijkheid. Sterker nog, het blijft niet bij een jaar. Zij verhuisde vorig jaar vanuit Bloemendaal, Noord-Holland, naar de Sloveense hoofdstad Ljubljana. Helemaal vrijwillig was deze migratie echter niet. De scheiding van haar ouders lag ten grondslag aan de verhuizing. Zij vertelt haar verhaal: van de kakkers in Bloemendaal, naar het Midden-Europese Slovenië.

Het is niet zo dat Lotte willekeurig een land aanwees om naartoe te gaan, een verhuizing naar Slovenië was relatief voor de hand liggend. Lotte: "Mijn ouders zijn al een poos gescheiden, daarna kon mijn vader werk krijgen in Slovenië en is hij dus ook daar gaan wonen. Ik kwam daardoor regelmatig in Slovenië. Het idee om uiteindelijk bij hem te gaan wonen kwam vooral van mijn zusje. Die keuze vond ik lastig; je laat toch wat achter in Nederland. Aan de andere kant leek het me ook een mooi avontuur en daar ben ik uiteindelijk voor gegaan."

Sport verbindt

Dat klinkt allemaal wel heel leuk, zo'n avontuur, maar ook lastig: je moet bijvoorbeeld nieuwe vrienden maken. "De eerste dag dat ik daar was, ben ik meteen bij de rugbyclub gaan kijken, die sport deed ik ook al in Nederland. Op die manier maak je al snel contacten. Met het team reizen we ook erg veel, dus dan leer je elkaar goed kennen. We zijn namelijk de enige ploeg in Slovenië, waardoor we vaak in andere landen spelen.Grappig is ook dat we spelen in de shirts van het Sloveense nationale team. 

Communicatief gaat het nog wat moeizaam. "Bijna alles wordt in het Sloveens uitgelegd en dan in het Engels voor me vertaald. Ik merk wel dat ik de taal langzaamaan wat beter onder de knie krijg, hoewel vooral het spreken lastig blijft."

School is anders

Een ander land betekent vaak ook ander onderwijs. Vaak gaan buitenlandse scholieren naar een internationale school. "Dat doe ik ook, de les is dus in het Engels. Een verschil met Nederlands onderwijs is dat je veel meer mee moet doen bij de uitleg. Bij mijn derde les werd ik al naar voren geroepen om even een wiskundeopgave op het bord te doen. Maar ik kende al die Engelse begrippen nog niet, waardoor ik daar maar wat stond te staren. Dat voelde wel aardig gênant. 

Het begin op school was sowieso lastig: je weet eigenlijk nog niks. Daardoor word je een soort meeloper van de mensen die het wel weten. Grappig is ook dat je Nederlandse afkomst je meteen een bepaalde status geeft, Nederland is toch het land van legale wiet. Mijn eerste bijnaam was dan ook 420 blaze it. Hoewel het begin dus moeilijk was, is het toch gelukt hier ook op school vrienden te maken. Het is een cliché, maar eigenlijk gaat dat vanzelf, zolang je maar open bent en niet op je kamer blijft zitten."

Socializen met Nederland

Nederland en Slovenië zijn zo'n 1250 kilometer van elkaar verwijderd, toch lukt het bij Lotte goed om contacten bij te houden. "Elke vakantie ga ik naar Nederland, dat is ongeveer elke tien weken. Natuurlijk zie ik mijn vrienden en vriendinnen nu een stuk minder, maar dat maakt de relatie niet per se slechter. Met een vriend facetime ik elke vrijdag: dat geeft wel aan hoe sterk je band is. Bovendien, over twee jaar waren we anders toch allemaal gaan studeren en was het contact hoe dan ook minder geworden.

Als ik in Nederland ben, zoek ik mijn vrienden wel op. Dat is dan ook weer gezellig, daarnaast ga ik in zo'n week bijvoorbeeld uiteten met familie. Op die manier is het goed bij te houden. Uiteraard zijn er ook vrienden met wie je geen contact meer hebt. Ergens is dat jammer, maar dat geeft ook aan dat het geen hele goede vrienden zijn."

Paraplu

Lotte woont nu bijna een jaar in Slovenië, dus de grootste verschillen met Nederland benoemen kan ze wel. "Mensen in Slovenië zijn op een bepaalde manier opener en vriendelijker. Als ik bijvoorbeeld tijdens een stortbui bij een stoplicht sta te wachten met de fiets, krijg ik sowieso een paraplu aangeboden. Zoiets heb ik in Nederland nog nooit meegemaakt. Daarnaast is het leven veel goedkoper in Slovenië. Wanneer ik in een tussenuur wil lunchen met een lekker bord pasta betaal ik maar drie euro. Dan komt toch die Nederlandse weer in me naar boven."