CD-recensie Face Tomorrow - For Who You Are
Door
Wie?
Face Tomorrow is een relatief nieuw bandje uit Rotterdam. Hun stijl wordt vaak omschreven als emo-core, zelf omschrijven ze het als indie-core. Hoe het ook zij, feit is dat ze deel uitmaken van de steeds populairdere wordende emo-secne in Nederland, waar ook bands als The Spirit That Guides Us en This Beautiful Mess toe behoren. De band wordt vaak vergeleken met Muse.
Na de in respectievelijk 1998, 2001 en 2002 uitgebrachte demo's Ride Like A Girl, Live The Dream en Worth The Wait is een poosje geleden eindelijk het debuutalbum van deze band verschenen: For Who You Are.
De CD
Op deze CD staan twaalf nummers, waarvan ongeveer de helft rechtstreeks van de demo-opnames komt.
Deze CD’s worden bij voorkeur verkocht op de concerten van de band, tegen zeer lage prijs: voor tien euro heb je het album in een mooie digipack!
Valse gitaar
Wat mij als eerste opviel aan de CD was het (onder de fans tevens het populairste) nummer: Worth The Wait. De tekst is zo pakkend gezongen, met een laatste woord van een zin dat tevens als eerste voor de volgende zin dient, dat je de na een klein poosje al mee kan zingen. Wat mij ook opviel was een minder positief punt: de gitaar is, en dan vooral op de oudere nummers van de demo, erg vals te noemen. Aan de ene kant zorgt dit wel voor een rauw, lo-fi kantje aan de muziek, maar het is toch wel storend na een poosje.
Na een aantal luisterbeurten, begreep ik ook de vergelijking met Muse: de zanger heeft veel weg van Matt Bellamy, in de emotionele manier waarop hij zingt. Hoewel ik een groot fan van laatstgenoemde ben, moet ik toch opmerken dat ik persoonlijk toch soms het beetje iele stemmetje van de zanger een beetje irritant vindt, maar dit wordt goedgemaakt door de oprechte emotie waarmee hij zingt.
Qua muziek schiet de naam Deftones toch ook wel af en toe door je hoofd. Want terwijl de band natuurlijk lang niet de hardheid van de muziek van de Deftones heeft, zijn vooral de rustigere stukjes vergelijkbaar met die van de Deftones. Ook de langzame, zeurderige manier van zingen is vergelijkbaar met die van Chino Moreno.
Conclusie
De uiteindelijk indruk die Face Tomorrow op mij heeft achtergelaten is zeker positief, hoewel sommige elementen toch (nog) niet echt perfect te zijn. Ik wacht ook nog op een moment om deze band live aan het werkt te zien, want de live-reputatie snelt hen ook al vooruit, mede vanwege de zanger die totaal opgaat in de muziek.
Hoe het verder gaat lopen met deze band moet nog worden gezien, maar in ieder geval is dit zeker een band om rekening mee te houden. Gepubliceerd op 26 januari 2003
Face Tomorrow is een relatief nieuw bandje uit Rotterdam. Hun stijl wordt vaak omschreven als emo-core, zelf omschrijven ze het als indie-core. Hoe het ook zij, feit is dat ze deel uitmaken van de steeds populairdere wordende emo-secne in Nederland, waar ook bands als The Spirit That Guides Us en This Beautiful Mess toe behoren. De band wordt vaak vergeleken met Muse.
Na de in respectievelijk 1998, 2001 en 2002 uitgebrachte demo's Ride Like A Girl, Live The Dream en Worth The Wait is een poosje geleden eindelijk het debuutalbum van deze band verschenen: For Who You Are.
De CD
Op deze CD staan twaalf nummers, waarvan ongeveer de helft rechtstreeks van de demo-opnames komt.
Deze CD’s worden bij voorkeur verkocht op de concerten van de band, tegen zeer lage prijs: voor tien euro heb je het album in een mooie digipack!
Valse gitaar
Wat mij als eerste opviel aan de CD was het (onder de fans tevens het populairste) nummer: Worth The Wait. De tekst is zo pakkend gezongen, met een laatste woord van een zin dat tevens als eerste voor de volgende zin dient, dat je de na een klein poosje al mee kan zingen. Wat mij ook opviel was een minder positief punt: de gitaar is, en dan vooral op de oudere nummers van de demo, erg vals te noemen. Aan de ene kant zorgt dit wel voor een rauw, lo-fi kantje aan de muziek, maar het is toch wel storend na een poosje.
Na een aantal luisterbeurten, begreep ik ook de vergelijking met Muse: de zanger heeft veel weg van Matt Bellamy, in de emotionele manier waarop hij zingt. Hoewel ik een groot fan van laatstgenoemde ben, moet ik toch opmerken dat ik persoonlijk toch soms het beetje iele stemmetje van de zanger een beetje irritant vindt, maar dit wordt goedgemaakt door de oprechte emotie waarmee hij zingt.
Qua muziek schiet de naam Deftones toch ook wel af en toe door je hoofd. Want terwijl de band natuurlijk lang niet de hardheid van de muziek van de Deftones heeft, zijn vooral de rustigere stukjes vergelijkbaar met die van de Deftones. Ook de langzame, zeurderige manier van zingen is vergelijkbaar met die van Chino Moreno.
Conclusie
De uiteindelijk indruk die Face Tomorrow op mij heeft achtergelaten is zeker positief, hoewel sommige elementen toch (nog) niet echt perfect te zijn. Ik wacht ook nog op een moment om deze band live aan het werkt te zien, want de live-reputatie snelt hen ook al vooruit, mede vanwege de zanger die totaal opgaat in de muziek.
Hoe het verder gaat lopen met deze band moet nog worden gezien, maar in ieder geval is dit zeker een band om rekening mee te houden. Gepubliceerd op 26 januari 2003
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
