CD-recensie The Lau - De God Van Nederland
Door
Cursus
Recensies schrijven is in feite heel simpel. Het draait allemaal om 'vergelijken'. Stel, er is een bandje als, ik noem maar wat, Linkin Park en die komen met hun eerste album uit. Je vergelijkt de muziek met soortgelijke muziek-acts als Korn en Limp Bizkit en gaat op zoek naar verschillen en overeenkomsten.
Of je hebt een iets oudere band als, ik noem maar wat, K's Choice. Als die met een nieuw album komen dan ga je die vergelijken met voorgaande albums en ga je wederom op zoek naar overeenkomsten en verschillen.
Lau
Moeilijker wordt het als je het gaat hebben over Thé Lau en zijn eerste solo-album. Moet je dat gaan vergelijken met de albums van The Scene waar hij frontman van is? Of moet je het vergelijken met andere solo-artiesten als Frank Boeijen of, misschien beter, het belgische Gorki (Luc de Vos)?
Eigenlijk mag het niet; 'vergelijken'. Een album is niet "beter" of "slechter". Een album is "goed" of "slecht". Daarom dwing ik mij om onbevooroordeeld en uiterst objectief te gaan luisteren naar De God Van Nederland.
God
Al gauw komen de onheilspellende gitaren en tonen uit de speakers en deze blijken zo'n beetje de hele cd te vullen. Het blijkt ook het juiste geluid om de stem van Thé te ondersteunen. Van het tekstvolle Waar Mensen Wonen, via het duet met K's Choice' Sarah Bettens Onder Aan De Dijk tot aan het onbehaaglijke Wrede Vrede geeft hij zich bloot aan eigenzinnige teksten en rauwe melodieën.
Vergelijk
Als ik me er toch aan waag om De God Van Nederland te vergelijken met albums van The Scene of van Gorki dan kom ik al snel tot de conclusie dat het album niet veel aan energie ten onder doet ten opzichte van de The Scene-platen. Al klinkt het af en toe wel een beetje mat. Het eigenzinnige van de platen van Gorki bezit Thé Lau niet, hetgeen niet zegt dat het album geen originaliteit bezit.
Conclusie
Vergeleken of niet vergeleken; De God Van Nederland is een fijn album van een fijne man. Zeker voor meerdere luisterbeurten inzetbaar. De twee versies van het nummer Speel die het album rijk is, zijn de meest lekkere nummers, maar ook over het geheel gezien mag Thé niet ontevreden zijn.
En als u het echt wilt weten: Het album is in zijn geheel niet vergelijkbaar met de muziek van Linkin Park. Maar die vergelijking ging vooraf al niet op. Toch? Gepubliceerd op 4 juni 2002
Recensies schrijven is in feite heel simpel. Het draait allemaal om 'vergelijken'. Stel, er is een bandje als, ik noem maar wat, Linkin Park en die komen met hun eerste album uit. Je vergelijkt de muziek met soortgelijke muziek-acts als Korn en Limp Bizkit en gaat op zoek naar verschillen en overeenkomsten.
Of je hebt een iets oudere band als, ik noem maar wat, K's Choice. Als die met een nieuw album komen dan ga je die vergelijken met voorgaande albums en ga je wederom op zoek naar overeenkomsten en verschillen.
Lau
Moeilijker wordt het als je het gaat hebben over Thé Lau en zijn eerste solo-album. Moet je dat gaan vergelijken met de albums van The Scene waar hij frontman van is? Of moet je het vergelijken met andere solo-artiesten als Frank Boeijen of, misschien beter, het belgische Gorki (Luc de Vos)?
Eigenlijk mag het niet; 'vergelijken'. Een album is niet "beter" of "slechter". Een album is "goed" of "slecht". Daarom dwing ik mij om onbevooroordeeld en uiterst objectief te gaan luisteren naar De God Van Nederland.
God
Al gauw komen de onheilspellende gitaren en tonen uit de speakers en deze blijken zo'n beetje de hele cd te vullen. Het blijkt ook het juiste geluid om de stem van Thé te ondersteunen. Van het tekstvolle Waar Mensen Wonen, via het duet met K's Choice' Sarah Bettens Onder Aan De Dijk tot aan het onbehaaglijke Wrede Vrede geeft hij zich bloot aan eigenzinnige teksten en rauwe melodieën.
Vergelijk
Als ik me er toch aan waag om De God Van Nederland te vergelijken met albums van The Scene of van Gorki dan kom ik al snel tot de conclusie dat het album niet veel aan energie ten onder doet ten opzichte van de The Scene-platen. Al klinkt het af en toe wel een beetje mat. Het eigenzinnige van de platen van Gorki bezit Thé Lau niet, hetgeen niet zegt dat het album geen originaliteit bezit.
Conclusie
Vergeleken of niet vergeleken; De God Van Nederland is een fijn album van een fijne man. Zeker voor meerdere luisterbeurten inzetbaar. De twee versies van het nummer Speel die het album rijk is, zijn de meest lekkere nummers, maar ook over het geheel gezien mag Thé niet ontevreden zijn.
En als u het echt wilt weten: Het album is in zijn geheel niet vergelijkbaar met de muziek van Linkin Park. Maar die vergelijking ging vooraf al niet op. Toch? Gepubliceerd op 4 juni 2002
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
