CD-recensie X-Press 2 - Muzikizum
Door
X-Press 2
De Britse Housegroep X-Press bestaat uit drie leden. Ashley Beedle, Rocky (Darren Rock) en Diesel (Darren House). In verschillende combinaties met elkaar (solo, duo, trio) brengen ze al tien jaar housesingles uit onder vele verschillende namen. X-Press 2 is de meest bekende. In de jaren 1992-1993 scoorden ze die knallers op rij met Muzik X-Press, London X-Press en Say What!. Het maakte de groep in één klap bekend. De jaren erna waren ze meer met andere projecten bezig en kwam er niet veel X-Press 2, tot ze met AC/DC (2000), Muzikizum (2001) en Smoke Machine (2001) een nieuwe trilogie clubkrakers hadden. Dit eerste album is het resultaat van hun successen.
Clubhouse en Mannenzang
Dit tien tracks tellende album is deels gevuld met vrij ongecompliceerde clubhouse. Naast de drie eerder genoemde nummers staan op Muzikizum bovendien drie vocale nummers. De heren van X-Press waren van mening dat er veel te weinig mannen zingen op housesingles. Logisch dus dat ze hebben gezocht naar mannelijke gastvocalisten. David Byrne van The Talking heads op Lazy, dat al een hit is geworden verder Yello's Dieter Meier op I Want You Back en ook Steve Edwards, die de vocalen verzorgt op Call That Love
Redelijk Simpel
De drie heren doen dus erg hun best, ze hebben er zin in. Toch klinkt het grootste deel van het album niet echt om wild van te worden. Veel nummers zijn wat langdradig en hebben te weinig effecten. AC/DC en Smoke Machine waren goede clubtools maar zijn veel te simpel om als op zichzelf staande tracks voor een goed dance-album te dienen. Een nummer als Shalamar in the Socket is meer een DJ-tool, handig om twee platen aan elkaar te mixen, maar veel te saai van zichzelf. Muzikizum komt er beter vanaf en is één van de hoogtepunten van het album. De drie vocale nummers zijn zeer goed, maar missen een climax.
Conclusie
Rocky, Ashley en Diesel hebben zich toch wat verkeken op het maken van een album. Een volwaardig dancealbum maken is net even wat anders dan het maken van clubkrakers. Hun best doen ze absoluut. Technisch gezien hebben ze talent en een DJ zou hier prachige dingen mee kunnen. Maar de nummers zijn te kaal en te onveranderlijk om de moeite waard te zijn voor de gewone luisteraar. Voor het spannendere dancewerk van het moment verwijs ik je liever naar Timo Maas, Luke Slater of The Chemical Brothers. Gepubliceerd op 26 mei 2002
De Britse Housegroep X-Press bestaat uit drie leden. Ashley Beedle, Rocky (Darren Rock) en Diesel (Darren House). In verschillende combinaties met elkaar (solo, duo, trio) brengen ze al tien jaar housesingles uit onder vele verschillende namen. X-Press 2 is de meest bekende. In de jaren 1992-1993 scoorden ze die knallers op rij met Muzik X-Press, London X-Press en Say What!. Het maakte de groep in één klap bekend. De jaren erna waren ze meer met andere projecten bezig en kwam er niet veel X-Press 2, tot ze met AC/DC (2000), Muzikizum (2001) en Smoke Machine (2001) een nieuwe trilogie clubkrakers hadden. Dit eerste album is het resultaat van hun successen.
Clubhouse en Mannenzang
Dit tien tracks tellende album is deels gevuld met vrij ongecompliceerde clubhouse. Naast de drie eerder genoemde nummers staan op Muzikizum bovendien drie vocale nummers. De heren van X-Press waren van mening dat er veel te weinig mannen zingen op housesingles. Logisch dus dat ze hebben gezocht naar mannelijke gastvocalisten. David Byrne van The Talking heads op Lazy, dat al een hit is geworden verder Yello's Dieter Meier op I Want You Back en ook Steve Edwards, die de vocalen verzorgt op Call That Love
Redelijk Simpel
De drie heren doen dus erg hun best, ze hebben er zin in. Toch klinkt het grootste deel van het album niet echt om wild van te worden. Veel nummers zijn wat langdradig en hebben te weinig effecten. AC/DC en Smoke Machine waren goede clubtools maar zijn veel te simpel om als op zichzelf staande tracks voor een goed dance-album te dienen. Een nummer als Shalamar in the Socket is meer een DJ-tool, handig om twee platen aan elkaar te mixen, maar veel te saai van zichzelf. Muzikizum komt er beter vanaf en is één van de hoogtepunten van het album. De drie vocale nummers zijn zeer goed, maar missen een climax.
Conclusie
Rocky, Ashley en Diesel hebben zich toch wat verkeken op het maken van een album. Een volwaardig dancealbum maken is net even wat anders dan het maken van clubkrakers. Hun best doen ze absoluut. Technisch gezien hebben ze talent en een DJ zou hier prachige dingen mee kunnen. Maar de nummers zijn te kaal en te onveranderlijk om de moeite waard te zijn voor de gewone luisteraar. Voor het spannendere dancewerk van het moment verwijs ik je liever naar Timo Maas, Luke Slater of The Chemical Brothers. Gepubliceerd op 26 mei 2002
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
