CD-recensie Linkin Park - Hybrid Theory
Door
Nu-metal
Je zal waarschijnlijk bij Linkin Park aan nu-metal denken. Mensen geven graag snel een label aan band, zo van dat is punk, dit is metal enz. Het kan misschien in grote lijnen waar zijn, maar bij deze band is het een uitzondering. Het is gewoon verschillende stijlen door elkaar, van hip hop tot hard rock. Het is eigenlijk niet te beschrijven wat deze band voor muziek maakt. De beste beschrijving is nog wel door de band gemaakt: het is 'hybrid', hun eigen stijl. Dat is iets waar we naar op zoek zijn: bands met hun eigen stijl en geen bands die maar een beetje lopen na te apen.
Van Xero tot Linkin Park
Het begon op highschool met Brad Delson (gitarist) en Mike Shinoda (vocals), hun band heette toen Xero; de leden zagen er toen anders uit, maar de basis was er. Later ontmoete Mike Joe Hahn (dj), hij kwam bij de band en zorgde voor de samples. Er gingen leden weg en er kwamen nieuwe bij. Dave Farrel (Phoenix) werd bassist en Rob Bourdon drummer. De band veranderde zijn naam in Hybrid Theory. Toen de toenmalige zanger er uit werd gekicked, had de band een goeie zanger nodig, Mike was immers alleen MC. Chester Bennington vestigde zich rond die tijd in Phoenix en zag dat de band een zanger nodig had, hij belde meteen op en de band liet hem over de telefoon zingen. Dat beviel de band goed, sindsdien zit Chester erbij.
Kort daarna begonnen ze met hun zelf uitgebrachte Hybrid Theory EP. Toen ze Warner Bros als platenlabel kregen moesten ze hun naam veranderen vanwege een band met dezelfde naam. Ze bedachten eerst Lincoln Park vanwege een weg die zo heet in Santa Monica, om het beter te laten klinken veranderde ze hun naam in Linkin Park en maakt hun eerste cd Hybrid Theory, hun oude bandnaam. Tijdens de overgang naar Linkin Park verliet Dave de band voor zijn andere band. Die band is uit elkaar en Dave is weer terug bij Linkin Park, alleen op de cd speelt hij niet.
Hybrid Theory
Op de cd staan 12 nummers. Het begint goed met Papercut, in dit nummer heeft Mike voornamelijk de mic. het nummer is dan ook meer hiphop-achtig. Het refrein wordt door Chester gezongen, omdat het dan wat harder wordt en meer metal achtig gaat klinken. Het 2de nummer is hun eerste single One Step Closer, dit nummer is wat agressiever dan de andere nummers en wordt dan ook bijna geheel door Chester gezongen. Het 3de nummer With You is dan weer wat rustiger maar tekst is erg goed. Je hoort duidelijk de kwaliteiten die Joe heeft (was ook al te merken in het 2de nummer). Het is een goeie combinatie van Mike en Chester. Hetzelfde geldt voor Points Of Authority.
Dan komt het wat gevoeligere nummer Crawling, dat helemaal door Chester wordt gezongen (OK, Mike zegt een zinnetje of 2). Hier merk je dat Chester niet zomaar een zanger is, maar een zanger met grote capiciteiten, ik heb het hem nog niemand horen nadoen. Mike speelt hier trouwens in het refrein gitaar samen met Brad. Nummer 6 is dan weer wat anders dan de rest, het is wat somberder. Als je naar het nummer luistert, begrijp je waarom en de titel zegt het ook: Runaway. By Myself is ook wel opmerkelijk: een erg goeie combinatie van een relaxte sfeer en een wat meer agressieve sfeer.
In The End is een van de mooiste nummers. Het begint met een stukje piano en gaat dan over in hiphop-achtige muziek, waar weer de piano in terug komt en dan bereikt het een punt waarin de gitaar de piano overneemt. De tekst is erg aangrijpend. Ik denk dat iedereen er wel een keer mee te maken heeft gehad, dat 'ie ergens zijn best voor heeft gedaan en uiteindelijk niks heeft opgeleverd. Dit is ongeveer waar het over gaat. Daarna komt er een nummer met een aanstekelijk intro-riffje. A Place For My Head is een nummer wat goed weergeeft wat voor soort muziek Linkin Park maakt.
Dan komt het nummer Forgotten, waarin je de samenwerking van de 2 zangers merkt, wat nogal goed is gedaan. Ze hebben een soort van rap die ze samen uitvoeren als intro. Dan komt het relaxte nummer Cure For The Itch wat gemaakt is door Joe Hahn. Het is een erg rustgevend nummer met een lekkere beat. Daarna als afsluiter een wat droevig nummer, maar wel goed uitgevoerd, je kan het beste vergelijken met Crawling. Het nummer heet Pushes Me Away, en het is een waardige afsluiter.
Conclusie
De cd is gewoon een van de betere cd's van de laatste tijd en de band zal een goeie toekomst tegemoet staan. Wat ook erg opmerkelijk is dat op de cd haast geen 'fuck' of 'shit' zeggen. Aangezien de meeste mensen dit gewend zijn van dit soort muziek, geeft het ook aan dat de teksten wat doordachter zijn dan die van de bands met fuck's & shit's. Dat wil overigens nog niet zeggen dat ze daardoor per se beter zijn. Ik raad je zeker aan deze cd te kopen. Mensen die van hiphop houden kunnen hier dingen in terug vinden die ze aan spreekt, mensen die van metal houden kunnen hier dingen in terug vinden, en hetzelfde geldt voor rap en hardrock. Gepubliceerd op 14 juli 2001
Je zal waarschijnlijk bij Linkin Park aan nu-metal denken. Mensen geven graag snel een label aan band, zo van dat is punk, dit is metal enz. Het kan misschien in grote lijnen waar zijn, maar bij deze band is het een uitzondering. Het is gewoon verschillende stijlen door elkaar, van hip hop tot hard rock. Het is eigenlijk niet te beschrijven wat deze band voor muziek maakt. De beste beschrijving is nog wel door de band gemaakt: het is 'hybrid', hun eigen stijl. Dat is iets waar we naar op zoek zijn: bands met hun eigen stijl en geen bands die maar een beetje lopen na te apen.
Van Xero tot Linkin Park
Het begon op highschool met Brad Delson (gitarist) en Mike Shinoda (vocals), hun band heette toen Xero; de leden zagen er toen anders uit, maar de basis was er. Later ontmoete Mike Joe Hahn (dj), hij kwam bij de band en zorgde voor de samples. Er gingen leden weg en er kwamen nieuwe bij. Dave Farrel (Phoenix) werd bassist en Rob Bourdon drummer. De band veranderde zijn naam in Hybrid Theory. Toen de toenmalige zanger er uit werd gekicked, had de band een goeie zanger nodig, Mike was immers alleen MC. Chester Bennington vestigde zich rond die tijd in Phoenix en zag dat de band een zanger nodig had, hij belde meteen op en de band liet hem over de telefoon zingen. Dat beviel de band goed, sindsdien zit Chester erbij.
Kort daarna begonnen ze met hun zelf uitgebrachte Hybrid Theory EP. Toen ze Warner Bros als platenlabel kregen moesten ze hun naam veranderen vanwege een band met dezelfde naam. Ze bedachten eerst Lincoln Park vanwege een weg die zo heet in Santa Monica, om het beter te laten klinken veranderde ze hun naam in Linkin Park en maakt hun eerste cd Hybrid Theory, hun oude bandnaam. Tijdens de overgang naar Linkin Park verliet Dave de band voor zijn andere band. Die band is uit elkaar en Dave is weer terug bij Linkin Park, alleen op de cd speelt hij niet.
Hybrid Theory
Op de cd staan 12 nummers. Het begint goed met Papercut, in dit nummer heeft Mike voornamelijk de mic. het nummer is dan ook meer hiphop-achtig. Het refrein wordt door Chester gezongen, omdat het dan wat harder wordt en meer metal achtig gaat klinken. Het 2de nummer is hun eerste single One Step Closer, dit nummer is wat agressiever dan de andere nummers en wordt dan ook bijna geheel door Chester gezongen. Het 3de nummer With You is dan weer wat rustiger maar tekst is erg goed. Je hoort duidelijk de kwaliteiten die Joe heeft (was ook al te merken in het 2de nummer). Het is een goeie combinatie van Mike en Chester. Hetzelfde geldt voor Points Of Authority.
Dan komt het wat gevoeligere nummer Crawling, dat helemaal door Chester wordt gezongen (OK, Mike zegt een zinnetje of 2). Hier merk je dat Chester niet zomaar een zanger is, maar een zanger met grote capiciteiten, ik heb het hem nog niemand horen nadoen. Mike speelt hier trouwens in het refrein gitaar samen met Brad. Nummer 6 is dan weer wat anders dan de rest, het is wat somberder. Als je naar het nummer luistert, begrijp je waarom en de titel zegt het ook: Runaway. By Myself is ook wel opmerkelijk: een erg goeie combinatie van een relaxte sfeer en een wat meer agressieve sfeer.
In The End is een van de mooiste nummers. Het begint met een stukje piano en gaat dan over in hiphop-achtige muziek, waar weer de piano in terug komt en dan bereikt het een punt waarin de gitaar de piano overneemt. De tekst is erg aangrijpend. Ik denk dat iedereen er wel een keer mee te maken heeft gehad, dat 'ie ergens zijn best voor heeft gedaan en uiteindelijk niks heeft opgeleverd. Dit is ongeveer waar het over gaat. Daarna komt er een nummer met een aanstekelijk intro-riffje. A Place For My Head is een nummer wat goed weergeeft wat voor soort muziek Linkin Park maakt.
Dan komt het nummer Forgotten, waarin je de samenwerking van de 2 zangers merkt, wat nogal goed is gedaan. Ze hebben een soort van rap die ze samen uitvoeren als intro. Dan komt het relaxte nummer Cure For The Itch wat gemaakt is door Joe Hahn. Het is een erg rustgevend nummer met een lekkere beat. Daarna als afsluiter een wat droevig nummer, maar wel goed uitgevoerd, je kan het beste vergelijken met Crawling. Het nummer heet Pushes Me Away, en het is een waardige afsluiter.
Conclusie
De cd is gewoon een van de betere cd's van de laatste tijd en de band zal een goeie toekomst tegemoet staan. Wat ook erg opmerkelijk is dat op de cd haast geen 'fuck' of 'shit' zeggen. Aangezien de meeste mensen dit gewend zijn van dit soort muziek, geeft het ook aan dat de teksten wat doordachter zijn dan die van de bands met fuck's & shit's. Dat wil overigens nog niet zeggen dat ze daardoor per se beter zijn. Ik raad je zeker aan deze cd te kopen. Mensen die van hiphop houden kunnen hier dingen in terug vinden die ze aan spreekt, mensen die van metal houden kunnen hier dingen in terug vinden, en hetzelfde geldt voor rap en hardrock. Gepubliceerd op 14 juli 2001
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
