CD-recensie Oceansize - Effloresce
Door
Wie? wat? waar?
Oceansize. Dat is de redelijk makkelijk te onthouden bandnaam van vijf jonge Britse afgestudeerde conservatorium-muzikanten. Welnu, hoe misleidend kan een bio zijn? Wellicht denkt u bij het woord Brits gelijk aan de oh zo afgekloven term Britpop. De band, afkomstig uit het Manchester van New Order en Oasis, maakt muziek die echt helemaal niets te maken heeft met Britpop. Oceansize klinkt daarentegen zo Amerikaans als pakweg Tool, Jane's Addiction en Faith No More. Zo Amerikaans dus, in de meest positieve zin van het woord. Maar deze band is misschien nog wel iets stoerder dan de rockende stijlverwanten, want de line-up bestaat uit een drummer, een bassist en drie (!) elektrisch spelende gitaristen (waarvan 1 tevens zanger).
Songs als oceanen
"Mike Patton-achtige zang", aldus OOR. Waar dan? Openingsnummer I Am The Morning zorgt met zijn fraaie opbouw en melodielijnen weliswaar voor een stevig portie kippenvel, maar geen zang te horen! Klopt. Net als twee andere nummers, te weten Rinsed en Unravel, een instrumentaaltje. Maar wel van een zeldzaam pakkende schoonheid. De eerste zanglijnen vallen overigens helemaal niet tegen. Hoewel zanger Mike Vennart geen Mike Patton is, past zijn stem uitstekend bij de vloedgolf aan distortion gitaren. Toch bestaan bijna alle nummers grotendeels uit instrumentale stukken. En die klinken qua opbouw, subtiliteit en creativiteit onvoorstelbaar doorgewinterd voor een debuutalbum, want dat is Effloresce namelijk. De meeste songs beginnen als iets wat je onder de huid voelt borrelen, om vervolgens na een minuut of zeven uit de barsten tot een gigantisch overdonderende climax. Een trucje wat wel vaker is gedaan? Kan zijn, maar feit is dat Oceansize het wel tot in perfectie beheerst. Waar de meeste bands in dit genre eerst een paar albums nodig hebben om het te leren, doet Oceansize het in een keer goed. Daar komt ook nog eens een originaliteit bij kijken, waar je muzikale hart een sprongetje van maakt. Overigens kon de band eigenlijk geen betere naam kiezen, want bij beluistering van al die heerlijk overrompelende nummers lijkt het echt net alsof ze het formaat van oceanen aannemen. Alsof je bij elk nummer je middenin zo'n prachtige, maar tegelijk ook woeste oceaan begeeft.
Conclusie
Oceansize schrijft nummers als schilderijen en heeft de capiciteit om je aandacht voor een nummer tien minuten vast te kunnen houden. Welke band kan dat nu nog? Als je Tool te eng vind, of niet melodieus genoeg, of je hebt het niet zo op die duivelse Maynard, dan is Oceansize dé band.
The Strokes? Franz Ferdinand? Blijf maar lekker een hype, dan is het hopelijk zo weer voorbij. Laat Oceansize vooral niet teveel bekend worden, dan blijft het lekker mysterieus.
Gepubliceerd op 24 maart 2004
Oceansize. Dat is de redelijk makkelijk te onthouden bandnaam van vijf jonge Britse afgestudeerde conservatorium-muzikanten. Welnu, hoe misleidend kan een bio zijn? Wellicht denkt u bij het woord Brits gelijk aan de oh zo afgekloven term Britpop. De band, afkomstig uit het Manchester van New Order en Oasis, maakt muziek die echt helemaal niets te maken heeft met Britpop. Oceansize klinkt daarentegen zo Amerikaans als pakweg Tool, Jane's Addiction en Faith No More. Zo Amerikaans dus, in de meest positieve zin van het woord. Maar deze band is misschien nog wel iets stoerder dan de rockende stijlverwanten, want de line-up bestaat uit een drummer, een bassist en drie (!) elektrisch spelende gitaristen (waarvan 1 tevens zanger).
Songs als oceanen
"Mike Patton-achtige zang", aldus OOR. Waar dan? Openingsnummer I Am The Morning zorgt met zijn fraaie opbouw en melodielijnen weliswaar voor een stevig portie kippenvel, maar geen zang te horen! Klopt. Net als twee andere nummers, te weten Rinsed en Unravel, een instrumentaaltje. Maar wel van een zeldzaam pakkende schoonheid. De eerste zanglijnen vallen overigens helemaal niet tegen. Hoewel zanger Mike Vennart geen Mike Patton is, past zijn stem uitstekend bij de vloedgolf aan distortion gitaren. Toch bestaan bijna alle nummers grotendeels uit instrumentale stukken. En die klinken qua opbouw, subtiliteit en creativiteit onvoorstelbaar doorgewinterd voor een debuutalbum, want dat is Effloresce namelijk. De meeste songs beginnen als iets wat je onder de huid voelt borrelen, om vervolgens na een minuut of zeven uit de barsten tot een gigantisch overdonderende climax. Een trucje wat wel vaker is gedaan? Kan zijn, maar feit is dat Oceansize het wel tot in perfectie beheerst. Waar de meeste bands in dit genre eerst een paar albums nodig hebben om het te leren, doet Oceansize het in een keer goed. Daar komt ook nog eens een originaliteit bij kijken, waar je muzikale hart een sprongetje van maakt. Overigens kon de band eigenlijk geen betere naam kiezen, want bij beluistering van al die heerlijk overrompelende nummers lijkt het echt net alsof ze het formaat van oceanen aannemen. Alsof je bij elk nummer je middenin zo'n prachtige, maar tegelijk ook woeste oceaan begeeft.
Conclusie
Oceansize schrijft nummers als schilderijen en heeft de capiciteit om je aandacht voor een nummer tien minuten vast te kunnen houden. Welke band kan dat nu nog? Als je Tool te eng vind, of niet melodieus genoeg, of je hebt het niet zo op die duivelse Maynard, dan is Oceansize dé band.
The Strokes? Franz Ferdinand? Blijf maar lekker een hype, dan is het hopelijk zo weer voorbij. Laat Oceansize vooral niet teveel bekend worden, dan blijft het lekker mysterieus.
Gepubliceerd op 24 maart 2004
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
