CD-recensie I Monster - Neveroddoreven
Door
Baby
Ergens in Engeland moeten Dean Honer en Jarrod Gosling zich ondertussen afvragen hoe het ooit zover heeft kunnen komen. In Oktober 2001 heeft het gelegenheidsduo een hitje met Daydream In Blue. Ze verwachten er verder niet veel meer van, Honer gaat verder bij zijn band All Seeing I, Gosling doet wat klusjes voor Add N To X. Als I Monster dan steeds vaker wordt gevraagd voor remixen, door bijvoorbeeld Moby en Fad Gadget, begint het te kriebelen bij Honer en Gosling. En- Neveroddoreven, debuut-album van I Monster, ligt nu in de winkel.
Flowerpower
Waar precies het eigen geluid van I Monster inzit is niet geheel duidelijk, maar al vanaf het begin lijken Honer en Gosling precies te weten wat ze doen. Een beetje Air, een beetje Daft Punk... Neveroddoreven lijkt op een toekomstdroom uit 1976, met duistere beats en wervelende gitaartjes. En op bijna ieder liedje hun favoriete instrument: de vocoder.
In de muziek van I Monster klinken de grauwe, regenachtige straten van Engeland door. Maar echt deprimerend wordt het nergens, want op de een of andere manier weet I Monster in ieder nummer een raar soort vrolijkheid te brengen. Of het desbetreffende liedje nu Everyone's A Loser heet, of A Scarecrow's Tale.
Lights
Neveroddoreven gaat van uiterst dansbaar met nummers als Daydream In Blue en Hey Mrs naar uitgesponnen, complexe composities, bijvoorbeeld These Are Our Children. De gedachte aan een ouderwets album uit de flowerpowertijd wordt nog eens versterkt: er lijkt verdorie wel te zijn nagedacht over dit album! Dat het hier toch echt een razend moderne electronica-band gaat, bewijzen de her-en-der verspreide samples, zoals Daydream In Blue en Who Is She?.
Conclusie
Honer en Gosling mochten volgens de liner-notes terugvallen op het advies en de goede bedoelingen van een ruime verzameling collega's. Opvallendste verschijning is ontegenzeggelijk Jarvis Cocker van Pulp, die misschien heeft kunnen helpen op het zwoele Backseat Of My Car of met de sombere Sheffield-beats.
Het heeft geholpen, want Neveroddoreven klinkt buitengewoon verfrissend. Mooi gemaakt, zonder pretenties. Een CD voor thuis, als je tenminste genoeg ruimte hebt om af en toe heel hard mee te kunnen dansen. Want realiseer je wel: deze band doet niet aan zomaar een beetje zweverig dagdromen, zoals op het origineel van het gesample'de Daydream In Blue uit de jaren '60.
I dream a dirty dream of ya baby,
you’re crawling on the bathroom floor. Gepubliceerd op 10 september 2003
Ergens in Engeland moeten Dean Honer en Jarrod Gosling zich ondertussen afvragen hoe het ooit zover heeft kunnen komen. In Oktober 2001 heeft het gelegenheidsduo een hitje met Daydream In Blue. Ze verwachten er verder niet veel meer van, Honer gaat verder bij zijn band All Seeing I, Gosling doet wat klusjes voor Add N To X. Als I Monster dan steeds vaker wordt gevraagd voor remixen, door bijvoorbeeld Moby en Fad Gadget, begint het te kriebelen bij Honer en Gosling. En- Neveroddoreven, debuut-album van I Monster, ligt nu in de winkel.
Flowerpower
Waar precies het eigen geluid van I Monster inzit is niet geheel duidelijk, maar al vanaf het begin lijken Honer en Gosling precies te weten wat ze doen. Een beetje Air, een beetje Daft Punk... Neveroddoreven lijkt op een toekomstdroom uit 1976, met duistere beats en wervelende gitaartjes. En op bijna ieder liedje hun favoriete instrument: de vocoder.
In de muziek van I Monster klinken de grauwe, regenachtige straten van Engeland door. Maar echt deprimerend wordt het nergens, want op de een of andere manier weet I Monster in ieder nummer een raar soort vrolijkheid te brengen. Of het desbetreffende liedje nu Everyone's A Loser heet, of A Scarecrow's Tale.
Lights
Neveroddoreven gaat van uiterst dansbaar met nummers als Daydream In Blue en Hey Mrs naar uitgesponnen, complexe composities, bijvoorbeeld These Are Our Children. De gedachte aan een ouderwets album uit de flowerpowertijd wordt nog eens versterkt: er lijkt verdorie wel te zijn nagedacht over dit album! Dat het hier toch echt een razend moderne electronica-band gaat, bewijzen de her-en-der verspreide samples, zoals Daydream In Blue en Who Is She?.
Conclusie
Honer en Gosling mochten volgens de liner-notes terugvallen op het advies en de goede bedoelingen van een ruime verzameling collega's. Opvallendste verschijning is ontegenzeggelijk Jarvis Cocker van Pulp, die misschien heeft kunnen helpen op het zwoele Backseat Of My Car of met de sombere Sheffield-beats.
Het heeft geholpen, want Neveroddoreven klinkt buitengewoon verfrissend. Mooi gemaakt, zonder pretenties. Een CD voor thuis, als je tenminste genoeg ruimte hebt om af en toe heel hard mee te kunnen dansen. Want realiseer je wel: deze band doet niet aan zomaar een beetje zweverig dagdromen, zoals op het origineel van het gesample'de Daydream In Blue uit de jaren '60.
I dream a dirty dream of ya baby,
you’re crawling on the bathroom floor. Gepubliceerd op 10 september 2003
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
