Special Japanse Muziek - Special
Door
Japan
[image:2:center:Vieze strips.]
Rijst, kleine auto's en vieze strips zijn misschien wel de belangrijkste bouwstenen van de moderne, hippe muzikant. Althans, die indruk krijg je een beetje wanneer je probeert uit te zoeken hoe het nou precies zit met de Japanse electronicamuziek van de afgelopen jaren. Een rondje langs onze belangrijkste kennissen op het gebied (Bungalow, Leaf Records, ThrillJockey, etc.) zorgt voor een flinke stapel CD's en artiesten, die weinig gemeen hebben behalve een gigantisch oeuvre, nogal innovatieve ideeen over muziek en waarschijnlijk ook een voorliefde voor vieze strips. Puur ter verbreding van de muzieksmaak: Scholieren.com "doet" Japan.
Wat maakt Japanse muziek tot Japanse muziek? Muziek overstijgt de landsgrenzen, maar ergens lijkt iets van de de Japanse cultuur in de muziek te blijven zitten. Al was het alleen maar omdat het Europese referentiekader ontbreekt. De Beatles heeft lang niet iedereen gehoord, 2Unlimited heeft niet op ieder stampend housenummer zijn stempel gedrukt. En er is altijd nog die andere Japanse toonladder, die vooral bij het uitzoeken van "ontspannen" klanken in de ambient/lounge muziek uit Japan opduikt. Japan klinkt een beetje duister, alsof je in je eentje danst in een lege discotheek...
[image:1:center:Pizzicato Five]
Namen
Bekendst in Nederland is misschien wel Pizzicato Five, ondergebracht bij Matador Records, dat door de critici vrijwel doodgeknuffeld is. En dat terwijl het eigenlijk hele gemakkelijke popmuziek is, zoals in het Westen honderden bandjes het speelt. Maar goed, iets als Magic Twin Candle klinkt ook gewoon erg leuk wanneer een Japans meisje het zingt. Favoriete album: Playboy/Playgirl.
Van Pizzicato Five is het nog maar een kleine stap naar Luxury van Fantastic Plastic Machine (Bungalow Records), het grote broertje van Fatboy Slim. Muziek met een overdaad aan samples, robots en stampende dansbare drumpatronen. In Japan opvallend veel Westerse invloed, maar hier gewoon erg Japans en supervrolijk.
Lastiger wordt het voor de Europeaan bij 's lands meer elektronische exportproducten. Denki Groove bijvoorbeeld, een technoformatie die in Japan uiterst dansbaar wordt gevonden. In Nederland zien we dat toch anders, want Denki Groove klinkt voor een nuchtere Nederlander als vrij softe techno, maar wel met het tempo van een op hol geslagen trein. Happy Birthday wenst je een prettige verjaardag op ongeveer 120 beats per seconde, in slecht Engels ook nog eens. Favoriete album: Double A, de rest is aanzienlijk moeilijker te verkrijgen in Europa.
Hardere techno vinden we pas bij mensen als Ken Ishii (Sleeping Madness is niet voor doetjes) en Takkyu Ishino. Ook iemand als Susumu Yokota maakte maakte ooit stampende beats, maar het laatste album dat we ontvingen (Grinning Cat) was plotseling heel ontspannen, bijna ambient achtige muziek. Dat kun je weer niet zeggen van Nobukazu Takemura, die met Hoshi No Koe een uurtje bizarre elektronica inleverde, met een fantastische single Sign.
Yoshinori Sunahara heeft pas een nieuw album uitgebracht: in afwachting daarvan noemen we Pan Am Sound Of 70's, een album van vijf duimpjes. Lounge muziek in optima forma, in mooie retro-verpakking.
Een webpagina biedt maar weinig ruimte, en nu is het dan ook zaak zelf naar de winkel te gaan om de jongen achter de toonbank te overtuigen wat interessante albums voor je te importeren. Voor meer informatie, bekijk de links op deze pagina. Hai! Gepubliceerd op 18 juni 2003
[image:2:center:Vieze strips.]
Rijst, kleine auto's en vieze strips zijn misschien wel de belangrijkste bouwstenen van de moderne, hippe muzikant. Althans, die indruk krijg je een beetje wanneer je probeert uit te zoeken hoe het nou precies zit met de Japanse electronicamuziek van de afgelopen jaren. Een rondje langs onze belangrijkste kennissen op het gebied (Bungalow, Leaf Records, ThrillJockey, etc.) zorgt voor een flinke stapel CD's en artiesten, die weinig gemeen hebben behalve een gigantisch oeuvre, nogal innovatieve ideeen over muziek en waarschijnlijk ook een voorliefde voor vieze strips. Puur ter verbreding van de muzieksmaak: Scholieren.com "doet" Japan.
Wat maakt Japanse muziek tot Japanse muziek? Muziek overstijgt de landsgrenzen, maar ergens lijkt iets van de de Japanse cultuur in de muziek te blijven zitten. Al was het alleen maar omdat het Europese referentiekader ontbreekt. De Beatles heeft lang niet iedereen gehoord, 2Unlimited heeft niet op ieder stampend housenummer zijn stempel gedrukt. En er is altijd nog die andere Japanse toonladder, die vooral bij het uitzoeken van "ontspannen" klanken in de ambient/lounge muziek uit Japan opduikt. Japan klinkt een beetje duister, alsof je in je eentje danst in een lege discotheek...
[image:1:center:Pizzicato Five]
Namen
Bekendst in Nederland is misschien wel Pizzicato Five, ondergebracht bij Matador Records, dat door de critici vrijwel doodgeknuffeld is. En dat terwijl het eigenlijk hele gemakkelijke popmuziek is, zoals in het Westen honderden bandjes het speelt. Maar goed, iets als Magic Twin Candle klinkt ook gewoon erg leuk wanneer een Japans meisje het zingt. Favoriete album: Playboy/Playgirl.
Van Pizzicato Five is het nog maar een kleine stap naar Luxury van Fantastic Plastic Machine (Bungalow Records), het grote broertje van Fatboy Slim. Muziek met een overdaad aan samples, robots en stampende dansbare drumpatronen. In Japan opvallend veel Westerse invloed, maar hier gewoon erg Japans en supervrolijk.
Lastiger wordt het voor de Europeaan bij 's lands meer elektronische exportproducten. Denki Groove bijvoorbeeld, een technoformatie die in Japan uiterst dansbaar wordt gevonden. In Nederland zien we dat toch anders, want Denki Groove klinkt voor een nuchtere Nederlander als vrij softe techno, maar wel met het tempo van een op hol geslagen trein. Happy Birthday wenst je een prettige verjaardag op ongeveer 120 beats per seconde, in slecht Engels ook nog eens. Favoriete album: Double A, de rest is aanzienlijk moeilijker te verkrijgen in Europa.
Hardere techno vinden we pas bij mensen als Ken Ishii (Sleeping Madness is niet voor doetjes) en Takkyu Ishino. Ook iemand als Susumu Yokota maakte maakte ooit stampende beats, maar het laatste album dat we ontvingen (Grinning Cat) was plotseling heel ontspannen, bijna ambient achtige muziek. Dat kun je weer niet zeggen van Nobukazu Takemura, die met Hoshi No Koe een uurtje bizarre elektronica inleverde, met een fantastische single Sign.
Yoshinori Sunahara heeft pas een nieuw album uitgebracht: in afwachting daarvan noemen we Pan Am Sound Of 70's, een album van vijf duimpjes. Lounge muziek in optima forma, in mooie retro-verpakking.
Een webpagina biedt maar weinig ruimte, en nu is het dan ook zaak zelf naar de winkel te gaan om de jongen achter de toonbank te overtuigen wat interessante albums voor je te importeren. Voor meer informatie, bekijk de links op deze pagina. Hai! Gepubliceerd op 18 juni 2003
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
