Als biggetjes van de boerderij rennen en juichen ze door de entreehal van X Factor: de fans van K.L.E.M.. Ze dragen lichtroze T-shirts met daarop een foto van hun idolen en zwaaien professioneel gedrukte spandoeken door de lucht. Het is voor mij wel duidelijk: die meiden waar ik zelf niet zo kapot van ben zullen de eerste liveshow wel overleven.
Verderop staan gillende fans te zwaaien met vliegtuigen op stokjes.
‘Voor wie zouden die zijn? Er is toch geen bandnaam met een vliegtuig erin?’, vraag ik T. Hij weet het ook niet; we hebben X Factor allebei gevolgd, maar vliegtuigen konden we niet plaatsen. Dichterbij gekomen zien we het: het blijken blauwwitte vliegtuigen met daarop K.L.E.M., naar de welbekende vliegmaatschappij. Waar waren de fans van de overige elf acts?!

Ik was vorige week met perskaart en al bij de eerste liveshow van de X-Factor, en zag hoe de grootste studio eruit zag vóór de camera’s aan gaan en maakte van dichtbij een ruzie tussen Gordon en Eric mee.

Whatever
T. en ik worden naar de pressroom geleid. Als ik naar het toilet wil, wordt me de weg gewezen: ‘Daar verderop in de gang, achter die witte deur, en dan links.’
‘Deze?’ ik open al bijna de deur, als ik het geplastificeerde A4-tje op de deur lees: ‘Whatever’. Ik sta voor de kleedkamer van mijn favoriete act: de twee prettig gestoorde, grappige en ook nog eens talentvolle Nathalie en Eva (voorheen Buurman & Buurman).
‘Nee, iets verder.’
Helaas.

Studio 22
Studio 22 is een verrassing: verlicht met tl-balken als de camera’s uit staan is de grootste studio van Europa op eens een stuk minder imposant.
In de studio begint het aardig te leven. Behalve de K.L.E.M.-support is een groep mannen op de meest linker tribune met een lage stem ritmische ‘Roan’ aan het roepen. Het lijkt wel of ik in een voetbalstadion zit. Roan blijkt een verleden als professioneel voetballer te hebben. Dat verklaart.
Dan springen de tl-balken uit en transformeert de studio in een flitsend, hip en vooral indrukwekkend podium met de meest gestroomlijnde combinaties van lampen, schermen en decorstukken.
Aftellen en dan barst het publiek los. Fans raken buiten zinnen en ook ik klap mee, tot T. me aantikt: 'Je moet gaan zitten. Niemand van de pers klapt, dat hoort zo denk ik.' Natuurlijk. Ik ben aan het werk. Maar mag ik me dan niet een beetje inleven?! Stiekem toch nog een paar keer gejuicht en geklapt, terwijl de rest van de journalisten als op een begrafenis stil op hun plastic klapstoel bleef zitten.

Slechte theorieën
Het is een allergrootst cliché, maar zo wáár: wat zijn de kandidaten goed! Welk talent moet er in godesnaam naar huis? Na het optreden discussiëren T. en ik erover in de pressroom, maar een zinnig antwoord vinden we niet. Wel hebben we een hoop slechte theorieën: ‘Misschien stemmen alle meisjes wel voor de jonge jongens.’
‘Nou ik denk dat die eerder voor Roan vallen.’
‘Roan had wel een onbekend liedje’
‘Ik zeg toch dat ze voor Roan vallen’
‘Jennifer wordt op fora vaak saai en netjes genoemd’
‘Ja maar misschien stemmen saaie mensen daar wel op’
‘Irma heeft denk ik niet zoveel fans, en ze ging ook nog de fout in bij haar liedje’
‘Maar ze zingt zo mooi!’
Conclusie: we hebben echt geen idee.

Gordon en Eric ruziën
plaatje:3Als duidelijk wordt dat de afvalrace gaat tussen K.L.E.M. (dus tóch) en Hester, beginnen Gordon en Eric direct te ruziën. Hoe het zit: deze twee acts hadden de minste stemmen en komen zo in de sing-off. Daarna mag de vierkoppige jury stemmen wie mag blijven.
Na de optredens stemt Gordon op Hester, die onder zijn hoede zit. En Eric? Die stemt op de groep die zich onder zijn hoede bevindt: K.L.E.M. dus.
Vervolgens is Eric in Gordons ogen een lul en bovendien kan ‘iedereen met oren aan zijn kop toch horen dat Hester veel beter is.’ Eerder kibbelden ze al via RTL Boulevard, maar dit gaat er een stuk heftiger aan toe.
Na het stemmen is de beslissing nog niet gevallen: het wordt 50/50. De oplossing hiervoor is de kandidaat met het laagste percentage stemmen naar huis te sturen.
Met 2,9% van alle stemmen moet de meidengroep X Factor na één show al verlaten: de roze biggetjes van K.L.E.M. gaan met hangende oren naar huis.

Gepubliceerd op 26 maart 2009

---