CD-recensie (The Real) Tuesday Weld - At the house of the Clerkenwell Kid
Door
Hardcore rust
Het regent buiten, het is laat en koud. Op televisie komt Shakira amper boven de stampende ritmes uit, de radio is niet veel beter. Het is niet dat ik de stapels electronica-muziek in mijn kast opeens niet meer leuk vind- Nou ja, toch. Eventjes. Terug naar verloren tijden met At the house of the Clerkenwell Kid van (The Real) Tuesday Weld.
Jaren twintig
De jaren twintig zijn al een tijdje weer hot. De afgelopen tijd verschenen weer mensen die de jazz en easy-listening invloeden (als je ze zo mag noemen) uit die periode gebruiken om hun muziek te redden van machinale saaiheid. Want als er iets opvalt aan zelfs de clichematigste swing-trucjes, is dat ookal wil je ze niet leuk vinden, ze zo ongelofelijk LEUK zijn!
Twee werelden
Tuesday Weld, in het dagelijkse leven een jongeman met lippenstift, heeft een schijfje gemaakt vol met die jaren-twintig muziek. Compleet met trompet-solo's, piano-loopjes
en strijkers. Met af en toe een zachte drumcomputer, of een effectenmachine op de achtergrond. Juist die mix van oude en nieuwe techniek zorgt ervoor dat het album prachtig tijdloos klinkt. Met de zo gewaardeerde vinyl-ruis, maar ook met geavanceerde loops en sampling-technieken. Mooiste voorbeeld daarvan is de single L'Amour et la Morte.
Croonen
Er staat een aantal (bijna) instrumentale nummers op de CD, maar het overgrote deel wordt van zang voorzien door Tuesday zelf. Hij croont er lustig op los, bijna fluisterend en met sterk gevoel voor drama. Waarbij we nog moeten wijzen op de teksten, die schitteren door eenvoud. Meestal over de liefde die er niet is, of net over is, of die wel spoedig over zal gaan.
Conclusie
Clerkenwell Kid is alles bijelkaar een goed album. Vol warmte in koude tijden. Jammer dat de nummers in stijl en gevoel wel heel erg op elkaar lijken, maar ik geloof
niet dat deze CD als opzet had echt een magnum opus te worden. Als bescheiden argument ten gunste van muzikaal gevoel boven marketing is het geslaagd. Ik ben althans helemaal overtuigd van het belang ervan.
"Let's squeeze each other 'till the love comes out."
Gepubliceerd op 20 februari 2002
Het regent buiten, het is laat en koud. Op televisie komt Shakira amper boven de stampende ritmes uit, de radio is niet veel beter. Het is niet dat ik de stapels electronica-muziek in mijn kast opeens niet meer leuk vind- Nou ja, toch. Eventjes. Terug naar verloren tijden met At the house of the Clerkenwell Kid van (The Real) Tuesday Weld.
Jaren twintig
De jaren twintig zijn al een tijdje weer hot. De afgelopen tijd verschenen weer mensen die de jazz en easy-listening invloeden (als je ze zo mag noemen) uit die periode gebruiken om hun muziek te redden van machinale saaiheid. Want als er iets opvalt aan zelfs de clichematigste swing-trucjes, is dat ookal wil je ze niet leuk vinden, ze zo ongelofelijk LEUK zijn!
Twee werelden
Tuesday Weld, in het dagelijkse leven een jongeman met lippenstift, heeft een schijfje gemaakt vol met die jaren-twintig muziek. Compleet met trompet-solo's, piano-loopjes
en strijkers. Met af en toe een zachte drumcomputer, of een effectenmachine op de achtergrond. Juist die mix van oude en nieuwe techniek zorgt ervoor dat het album prachtig tijdloos klinkt. Met de zo gewaardeerde vinyl-ruis, maar ook met geavanceerde loops en sampling-technieken. Mooiste voorbeeld daarvan is de single L'Amour et la Morte.
Croonen
Er staat een aantal (bijna) instrumentale nummers op de CD, maar het overgrote deel wordt van zang voorzien door Tuesday zelf. Hij croont er lustig op los, bijna fluisterend en met sterk gevoel voor drama. Waarbij we nog moeten wijzen op de teksten, die schitteren door eenvoud. Meestal over de liefde die er niet is, of net over is, of die wel spoedig over zal gaan.
Conclusie
Clerkenwell Kid is alles bijelkaar een goed album. Vol warmte in koude tijden. Jammer dat de nummers in stijl en gevoel wel heel erg op elkaar lijken, maar ik geloof
niet dat deze CD als opzet had echt een magnum opus te worden. Als bescheiden argument ten gunste van muzikaal gevoel boven marketing is het geslaagd. Ik ben althans helemaal overtuigd van het belang ervan.
"Let's squeeze each other 'till the love comes out."
Gepubliceerd op 20 februari 2002
ADVERTENTIE
Nieuw seizoen Studententijd de podcast!
Studenten Joes, Tess en Annemoon zijn terug en bespreken alles wat jij wilt weten over het studentenleven. Ze hebben het onder andere over lentekriebels, studeren, backpacken, porno kijken, datediners, overthinken, break-ups en nog veel meer. Vanaf nu te luisteren via Spotify en andere podcast-apps!
Luister nu