Do Your Dance
Je kunt op veel manieren proberen bekend te worden. Jarvis Cocker, zanger van de Engelse band Pulp, probeerde het door op het podium te springen waar op dat moment Michael Jackson aan het optreden was. Na een paar fantastische moves werd hij gearresteerd en werden de volgende singles van Pulp een regelrechte hit. Iedereen herinnert zich Common People en Disco 2000 nog. Catchy popnummers die doen terugdenken aan David Bowie en de jaren tachtig.

Britpop
Onder de noemer britpop vocht Pulp de strijd aan met Blur en Oasis. Geheel onterecht overigens, omdat de bands zoveel van elkaar verschillen, dat vergelijken onmogelijk lijkt. En nu al het geharrewar zo’n beetje voorbij is, komt Pulp met een nieuw album: We Love Life, een wonderschone plaat.

We Love Life
“Come on, do your dance. Do your funny little dance...” fluistert Cocker in Weeds II (Origin Of The Species). Hij doet zijn kunstje maar al te graag nog een keer, op inmiddels alweer het zevende album van de band die alleen maar beter wordt. Na de toegankelijkheid van Different Class en de zwaarmoedige sfeer van This Is Hardcore gaat Pulp op We Love Life terug naar de natuur. En schijn bedriegt, want de teksten van de nummers zijn lang niet altijd zo vrolijk als ze lijken, maar zitten weer vol met Cockeriaans cynisme.

Fris
Af en toe klinkt een nummer alsof het op This Is Hardcore had moeten staan. The Birds In Your Garden bijvoorbeeld, waarin de vogels Cocker in een hilarische tekst adviseren met een meisje naar bed te gaan.
Soms lijkt een nummer op de muziek die Pulp vroeger maakte (Bad Cover Version), maar meestal waait er een fijne, frisse wind.
The Trees is heerlijk luchtig, Weeds is juist weer wat harder en Roadkill is rustig melancholisch.
Hoogtepunt is het acht minuten durende Wickerman, waarin Cocker in vier hoofdstukken herinneringen ophaalt uit zijn jeugd.


Conclusie
Zeuren over het ontbreken van hitsingles heeft geen zin, als een album zo mooi is als We Love Life. Vijf duimpjes dus, welverdiend.

Gepubliceerd op 7 november 2001

---