CD-recensie Malkmus & The Jicks - Pig Lib
Door
Twintig
Stephen Malkmus is zevenendertig jaar oud, en wie de frontman van de Jicks ooit heeft gehoord of gezien weet hoe ongeloofwaardig dat klinkt. En enigszins afschuwelijk ook, want als Stephen Malkmus al bijna veertig is, hoe is het dan in godsnaam mogelijk dat hij dit soort onbevangen popliedjes schrijft met eindeloze opgewektheid? Hoopgevend is het ook wel een beetje, want als we zo over twintig jaar allemaal een Pig Lib album uitbrengen, ziet de wereld er straks een stuk mooier uit.
Crimson
Hoewel het nogal een tijdje heeft geduurd voor Pig Lib af was, met elf liedjes en een bonus EP, lijkt Malkmus in wezen nog steeds dezelfde als altijd. Net als op debuut Stephen Malkmus staan op het nieuwe album ontspannen gitaarliedjes met hoekige coupletjes en ingewikkelde melodielijnen. Teksten die niemand, Malkmus zelf incluis, echt lijkt te begrijpen maar waarin mooie combinaties als "crimson alligators" en "He couldn't commit to/the mental jiu-jitsu" elkaar in hoog tempo opvolgen. Soms, als de Jicks erg op dreef zijn (Animal Midnight of Oyster) lijkt de rest van je CD-verzameling opeens heel erg gewoontjes, zo zonder ingewikkelde coda's en rare keyboard-bliepjes.
Paniek
Wat overigens niet wegneemt dat je af en toe merkt dat de band sinds twee jaar geleden aan verandering onderhevig was. Het klinkt allemaal wat meer als een echte band, en het melige is er een beetje af. De grappen over Yul Brenner zijn vervangen door serieuze liedjes over relaties en alle problemen vandien. Wat te denken van Sheets of Dark Wave, nummers die helemaal niks te maken lijken te hebben met het zonnige Californische perspectief van Malkmus in het verleden? Zo wordt er moeiteloos gevarieerd tussen paniekerige, wilde rock en roll met zwaarmoedige teksten en de zonnige gitaarpop die Malkmus eigenlijk altijd al maakte.
Jimi
Waar Malkmus en de Jicks steekjes laten vallen, is de muziek alleen maar aardig: Witch Mountain Bridge lijkt een originele bewerking van Californication (Red Hot Chili Peppers) te zijn, Craw Song leent van the Kinks' Waterloo Sunset. Op andere nummers zoals 1% Of One verliest Malkmus zich in lange gitaarsolo's, maar echt Jimi Hendrix is het toch niet.
Conclusie
Pig Lib als Moeilijke Tweede Album van een band pakt onverwacht goed uit, met een selectie puike liedjes en Jicks die muzikaal flink zijn gegroeid. Dat Malkmus af en toe ook eens somber is maakt het des te menselijker, en maakt zjin muziek eindelijk ook eens toegankelijk voor melancholici onder ons. Voor wie op wil zomeren. Gepubliceerd op 13 april 2003
Stephen Malkmus is zevenendertig jaar oud, en wie de frontman van de Jicks ooit heeft gehoord of gezien weet hoe ongeloofwaardig dat klinkt. En enigszins afschuwelijk ook, want als Stephen Malkmus al bijna veertig is, hoe is het dan in godsnaam mogelijk dat hij dit soort onbevangen popliedjes schrijft met eindeloze opgewektheid? Hoopgevend is het ook wel een beetje, want als we zo over twintig jaar allemaal een Pig Lib album uitbrengen, ziet de wereld er straks een stuk mooier uit.
Crimson
Hoewel het nogal een tijdje heeft geduurd voor Pig Lib af was, met elf liedjes en een bonus EP, lijkt Malkmus in wezen nog steeds dezelfde als altijd. Net als op debuut Stephen Malkmus staan op het nieuwe album ontspannen gitaarliedjes met hoekige coupletjes en ingewikkelde melodielijnen. Teksten die niemand, Malkmus zelf incluis, echt lijkt te begrijpen maar waarin mooie combinaties als "crimson alligators" en "He couldn't commit to/the mental jiu-jitsu" elkaar in hoog tempo opvolgen. Soms, als de Jicks erg op dreef zijn (Animal Midnight of Oyster) lijkt de rest van je CD-verzameling opeens heel erg gewoontjes, zo zonder ingewikkelde coda's en rare keyboard-bliepjes.
Paniek
Wat overigens niet wegneemt dat je af en toe merkt dat de band sinds twee jaar geleden aan verandering onderhevig was. Het klinkt allemaal wat meer als een echte band, en het melige is er een beetje af. De grappen over Yul Brenner zijn vervangen door serieuze liedjes over relaties en alle problemen vandien. Wat te denken van Sheets of Dark Wave, nummers die helemaal niks te maken lijken te hebben met het zonnige Californische perspectief van Malkmus in het verleden? Zo wordt er moeiteloos gevarieerd tussen paniekerige, wilde rock en roll met zwaarmoedige teksten en de zonnige gitaarpop die Malkmus eigenlijk altijd al maakte.
Jimi
Waar Malkmus en de Jicks steekjes laten vallen, is de muziek alleen maar aardig: Witch Mountain Bridge lijkt een originele bewerking van Californication (Red Hot Chili Peppers) te zijn, Craw Song leent van the Kinks' Waterloo Sunset. Op andere nummers zoals 1% Of One verliest Malkmus zich in lange gitaarsolo's, maar echt Jimi Hendrix is het toch niet.
Conclusie
Pig Lib als Moeilijke Tweede Album van een band pakt onverwacht goed uit, met een selectie puike liedjes en Jicks die muzikaal flink zijn gegroeid. Dat Malkmus af en toe ook eens somber is maakt het des te menselijker, en maakt zjin muziek eindelijk ook eens toegankelijk voor melancholici onder ons. Voor wie op wil zomeren. Gepubliceerd op 13 april 2003
ADVERTENTIE
Nieuw seizoen Studententijd de podcast!
Studenten Joes, Tess en Annemoon zijn terug en bespreken alles wat jij wilt weten over het studentenleven. Ze hebben het onder andere over lentekriebels, studeren, backpacken, porno kijken, datediners, overthinken, break-ups en nog veel meer. Vanaf nu te luisteren via Spotify en andere podcast-apps!
Luister nu