Kunstwerk
Striptekenaar, theatermaker en all-round "vrijheidskunstenaar" Kamagurka presenteert met gepaste trots z'n laatste kunstwerk. De Man Met De Grasparkiet is een uur lang Kamagurka's visie op het levenslied. Wijlen André Hazes was maar een saaie braverik in vergelijking met de Vlaamse absurdist, die net zo makkelijk over persoonlijke sores zingt als over sociale misstanden.

Parkiet
"Dag mevrouw u kent mij niet, ik ben de man met de grasparkiet." Van de opener (en titelsong) tot de afsluiter brult Kamagurka zijn compromisloze verzen de plaat op. Je ziet hem voor je, biertje in z'n hand, naast de grote ouwe honkytonk piano van muzikale partner Johan Desmet. Als je weet dat grootste invloeden op Kama (voor vrienden) bands zijn als Pere Ubu en Frank Zappa begrijp je waar al die "valse" akkoorden en geflipte zangpartijen vandaan komen. Verwacht dus geen lekker ontspannen chansons, maar rauwe ongepolijste mannenblues. Grappig en toch bijzonder ernstig op nummers als Sabrina (Wat Heb Je Met Mijn Snor Gedaan) of Moord Eens Een Volkske Uit.

Conclusie
Het moge duidelijk zijn: een schijfje pure performance, klinkt als een optreden in een donker Antwerps café, werkt optimaal als je genoeg hebt van het zomaar gewone. De kunstzinnige "muzak" is natuurlijk niet voor iedereen. Wie de stripjes (Cowboy Henk bijvoorbeeld) al te flauw vindt zal niet lachen om de teksten, of verrast worden door muzikale hoogstandjes. Maar als Kama-vehikel is Grasparkiet waanzinnig goed. Met de nadruk op waanzin. Gepubliceerd op 8 oktober 2004

---