CD-recensie Gorillaz - G-Sides
Door
"Give yo what yo asked foh!"
Damon Albarn en zijn digitaal geanimeerde vriendjes verbaasden de wereld in 2001 met hun Gorillaz-act, die Albarn's Blur-stijl combineerde met gelikte hiphop. Het debuut-album was een hit, de videoclips waren state of the art en niets leek de band te kunnen afhouden van een schitterende discografie.
Hoe verder?
En nu is hij er dan, het Tweede Album. Het valt niet mee om na zo'n succesvolle start een goed vervolg zien te vinden. Moet er angstvallig worden vastgehouden aan de oude stijl of moeten al die nieuwe fans nu al worden overrompeld met artistieke innovatie? Hoe moet het nieuwe album ooit hetzelfde niveau als het eerste halen?
Oud nieuws
De slimme oplossing van de Gorillaz bestaat uit het uitgeven van oud materiaal. B-kantjes, remixes en Japanse singles. Drie nummers die (in iets andere mix) ookal op het debuut stonden, twee pure hiphop tracks met Phi Life Cypher en nog vijf overgebleven tracks. Allemaal niet echt nieuw en niet echt oud, een beetje er tussenin. In ieder geval leuk voor de fanatieke verzamelaars. En weer een CD vol, moet Damon hebben gedacht.
Radio edit
Niet omdat de Gorillaz opeens slechte muziek maken, want dat is het niet. 19-2000 is nog altijd briljant, Ghost train is onverwacht soulful voor de koele hiphoppers. Het probleem zit hem een beetje in de grote stapel overbodige nummers. Het dodelijk vermoeide Dracula is niet de moeite waard, net als de optredens van Phi Life Cypher. Cypher weet Clint Eastwood eigenhandig onluisterbaar te maken. En wie zit er sowieso te wachten op de radio edit van een oude hit?
Conclusie
Zoals wel vaker bij een compilatie van B-kantjes is het meteen duidelijk waarom deze nummers niet meteen op het debuut stonden. Omdat ze gewoon matig zijn, niet meer en niet minder. Ik had veel meer verwacht van de Gorillaz, en G-Sides toont pijnlijk hoe zelfs de leukste bands moeite hebben met uiterste houdbaarheidsdata. Het leven valt natuurlijk ook niet mee, als je naam Noodle is.
Gepubliceerd op 4 mei 2002
Damon Albarn en zijn digitaal geanimeerde vriendjes verbaasden de wereld in 2001 met hun Gorillaz-act, die Albarn's Blur-stijl combineerde met gelikte hiphop. Het debuut-album was een hit, de videoclips waren state of the art en niets leek de band te kunnen afhouden van een schitterende discografie.
Hoe verder?
En nu is hij er dan, het Tweede Album. Het valt niet mee om na zo'n succesvolle start een goed vervolg zien te vinden. Moet er angstvallig worden vastgehouden aan de oude stijl of moeten al die nieuwe fans nu al worden overrompeld met artistieke innovatie? Hoe moet het nieuwe album ooit hetzelfde niveau als het eerste halen?
Oud nieuws
De slimme oplossing van de Gorillaz bestaat uit het uitgeven van oud materiaal. B-kantjes, remixes en Japanse singles. Drie nummers die (in iets andere mix) ookal op het debuut stonden, twee pure hiphop tracks met Phi Life Cypher en nog vijf overgebleven tracks. Allemaal niet echt nieuw en niet echt oud, een beetje er tussenin. In ieder geval leuk voor de fanatieke verzamelaars. En weer een CD vol, moet Damon hebben gedacht.
Radio edit
Niet omdat de Gorillaz opeens slechte muziek maken, want dat is het niet. 19-2000 is nog altijd briljant, Ghost train is onverwacht soulful voor de koele hiphoppers. Het probleem zit hem een beetje in de grote stapel overbodige nummers. Het dodelijk vermoeide Dracula is niet de moeite waard, net als de optredens van Phi Life Cypher. Cypher weet Clint Eastwood eigenhandig onluisterbaar te maken. En wie zit er sowieso te wachten op de radio edit van een oude hit?
Conclusie
Zoals wel vaker bij een compilatie van B-kantjes is het meteen duidelijk waarom deze nummers niet meteen op het debuut stonden. Omdat ze gewoon matig zijn, niet meer en niet minder. Ik had veel meer verwacht van de Gorillaz, en G-Sides toont pijnlijk hoe zelfs de leukste bands moeite hebben met uiterste houdbaarheidsdata. Het leven valt natuurlijk ook niet mee, als je naam Noodle is.
Gepubliceerd op 4 mei 2002
ADVERTENTIE
Nieuw seizoen Studententijd de podcast!
Studenten Joes, Tess en Annemoon zijn terug en bespreken alles wat jij wilt weten over het studentenleven. Ze hebben het onder andere over lentekriebels, studeren, backpacken, porno kijken, datediners, overthinken, break-ups en nog veel meer. Vanaf nu te luisteren via Spotify en andere podcast-apps!
Luister nu
