Suburbs
Toen op 26 mei van dit jaar Over The Moon van Di-Rect uitkwam was ik in Nijmegen. Ik kocht daar in platenzaak Kroeze voor drie euro een cd van de Suburbs. Tot mijn stomme verbazing kwam ik enige tijd later tot de ontdekking dat het nummer Rollercoaster van Di-Rect een cover is van de Suburbs, afkomstig van het album dat ik die dag kocht.

Punk
Voor de rest heeft het geen aap te maken met deze recensie, maar ik wilde het toch even kwijt.
In de Oor-recensie las ik reeds dat de muziek van Di-rect is in te delen in punk- en bakvis-muziek. Een kwalificatie die enige nuancering nodig heeft.
Di-Rect is een bandje van vier jongens die het leuk vinden om muziek te maken en te gek vinden om op het podium uit hun dak te gaan en hoe kan dat beter dan met punk-muziek. De zogenaamde bakvis-liedjes zijn zwoele ballads die inderdaad soms wel erg doorzeiken (we noemen She).

Seks
Op het eerste album van Di-Rect, Discover, kwam al naar voren dat Tim, Bas, Jamie en 'Spike' daadwerkelijk energie-rijk zijn, maar ook nog enigszins talentvol. Over The Moon ligt in het verlengde van Discover. Lekkere, frisse punk-liedjes met soms wat rustigere composities. De teksten gaan weer over van alles waar jongeren van nu mee zitten, waaronder seks (Boy I'm Coming), natuurlijk. Jammer is dat de teksten vaak niet geschreven zijn door de bandleden zelf, wat toch afbreuk doet aan de overtuigingskracht.

Groei
Gegroeid is Di-rect wel. Songs als Never Again en Back To Life hebben een brede dimensie en rockers als Adrenaline en Sucking Parasite zijn aangenaam om te luisteren.
She is echt t� zeikerig, maar covers Rollercoaster en The Life I Live (Q'65) zijn keurig uitgevoerd.

Conclusie
Drie duimpjes verdient Di-Rect zeker. Het blijft natuurlijk muziek waar niet iedereen urenlang naar kan luisteren, maar de talenten zijn duidelijk aanwezig om een grote doelgroep te trakteren op flink veel luisterplezier.
Mij hoor je niet klagen.

Gepubliceerd op 22 september 2003

---