CD-recensie Coldplay - Parachutes
Door
Na-apers?
Coldplay is typisch zo'n band die ofwel ontzettend gehaat is, ofwel heel geliefd. Er wordt hen nogal vaak verweten dat ze hopeloos Radiohead achterna lopen. Dit is volgens mij pure onzin, want Coldplay heeft wel degelijk een eigen sound en hun muziek is heel wat rustiger en simpeler opgebouwd dan die van Radiohead. De groepsleden van Coldplay leren elkaar in 1998 kennen op de universiteit van Londen en tekenen in mei van het jaar 1999 een platencontract bij Parlophone, het kan snel gaan. Parachutes is het debuutalbum van een gitaarcollectief dat zonder plaspauzes nieuwe schitteringen aan het muzikale firmament plakt.
Hemelse nummers
De sfeer die rond de cd hangt is er één die woorden als 'hemels', 'bovennatuurlijk', 'psychedelisch' en 'dromerig' doet oproepen. Toch blijft je 45 minuten lang op het puntje van je stoel zitten. De opener Don't Panic is een korte, simpele song, en als het ware een inleiding op wat komen gaat en dat is: superrustige gitaarspelletjes met een hoge en in duistere sferen vertoevende stem. Daarop volgt Shiver. Voor mij één van de beste liedjes van het album. De manier waarop de zanger Shiver zingt in het refrein is werkelijk om kippenvel van te krijgen.
Als je bij de eerste beluistering van de cd Shiver net achter de rug hebt denk je: nou nu heb ik het beste wel gehad. Niets daarvan! Spies staat al ongeduldig te wachten om je in slaap te wiegen (en dat is dus wel degelijk positief bedoeld). Spies was overigens heel populair hier in België. Dan komt Sparks. Shiver, Spies, Sparks, zou die volgorde gehanteerd zijn omwille van de alliteratie?!? In ieder geval, Sparks valt mee, maar is toch een van de mindere nummers van het album.
Gelukkig hebben ze Yellow juist na Sparks geplaatst. Jezus, wat een zalig nummer! Velen (en ik ook trouwens) zijn het erover eens dat dit het absolute hoogtepunt is van de cd. Je moet het echt horen om te geloven, dit liedje brengt je echt naar een andere wereld. Het is een lovesong met bijhorende romantische tekst. Misschien moest ik maar eens opnieuw nadenken over welke liedje ik ga gebruiken op m'n huwelijk? Zoals nogal vaak gebeurt hebben ze de 2 pronkstukken van de cd netjes na elkaar geplaatst. De pianopartij Trouble is immers nummertje 6. Wat leuk is aan dit nummer is dat de zanger vaak zingt op de momenten waar er helemaal GEEN muziek is (a cappella dus), zo kun je echt eens door je heen laten dringen welke prachtige stem die man wel heeft!
Dan komt Parachutes. Dit is het kortste nummer van de cd, wat ook niet echt moeilijk is, want de andere nummers duren gemiddeld zo'n goeie 4 minuten. Parachutes telt welgeteld 44 seconden.
De laatste 3 nummers zijn High Speed, We Never Change en Everything's Not Lost. Hierbij wil ik enkel nog opmerken dat je eens moet letten wanneer hij Speed scandeert in de song High Speed. Dat moment geeft mooi weer wat voor een sound de cd heeft. We Never Change vereer ik dan weer met de titel: 'rustigste liedje ooit', ja zelfs To Sheila van de Smashing Pumpkins is nog niet zo zacht als dit.
Eentonig?
De opmerking die soms nog wel eens gemaakt wordt over de cd Parachutes is dat de liedjes nogal erg op elkaar leken. Dit was precies wat ik dacht toen ik de cd voor de eerste keer beluisterde. Laat je hierdoor echter niet misleiden, want na enkele luisterbeurten merk je echt wel dat iedere song een hemelsbreed verschil vertoont. Namelijk dat de één nog prachtiger is dan de ander.
Conclusie
De conclusie is simpel: ga naar die cd-shop en ontdek dat de U.K. meer te bieden heeft dan Radiohead en de Stereophonics! Als Coldplay blijft groeien zoals Radiohead dat heeft gedaan vanaf The Bends, dan vrees ik voor Yorke en z'n bende! Ik ben in ieder geval al verkocht! Gepubliceerd op 26 juli 2001
Coldplay is typisch zo'n band die ofwel ontzettend gehaat is, ofwel heel geliefd. Er wordt hen nogal vaak verweten dat ze hopeloos Radiohead achterna lopen. Dit is volgens mij pure onzin, want Coldplay heeft wel degelijk een eigen sound en hun muziek is heel wat rustiger en simpeler opgebouwd dan die van Radiohead. De groepsleden van Coldplay leren elkaar in 1998 kennen op de universiteit van Londen en tekenen in mei van het jaar 1999 een platencontract bij Parlophone, het kan snel gaan. Parachutes is het debuutalbum van een gitaarcollectief dat zonder plaspauzes nieuwe schitteringen aan het muzikale firmament plakt.
Hemelse nummers
De sfeer die rond de cd hangt is er één die woorden als 'hemels', 'bovennatuurlijk', 'psychedelisch' en 'dromerig' doet oproepen. Toch blijft je 45 minuten lang op het puntje van je stoel zitten. De opener Don't Panic is een korte, simpele song, en als het ware een inleiding op wat komen gaat en dat is: superrustige gitaarspelletjes met een hoge en in duistere sferen vertoevende stem. Daarop volgt Shiver. Voor mij één van de beste liedjes van het album. De manier waarop de zanger Shiver zingt in het refrein is werkelijk om kippenvel van te krijgen.
Als je bij de eerste beluistering van de cd Shiver net achter de rug hebt denk je: nou nu heb ik het beste wel gehad. Niets daarvan! Spies staat al ongeduldig te wachten om je in slaap te wiegen (en dat is dus wel degelijk positief bedoeld). Spies was overigens heel populair hier in België. Dan komt Sparks. Shiver, Spies, Sparks, zou die volgorde gehanteerd zijn omwille van de alliteratie?!? In ieder geval, Sparks valt mee, maar is toch een van de mindere nummers van het album.
Gelukkig hebben ze Yellow juist na Sparks geplaatst. Jezus, wat een zalig nummer! Velen (en ik ook trouwens) zijn het erover eens dat dit het absolute hoogtepunt is van de cd. Je moet het echt horen om te geloven, dit liedje brengt je echt naar een andere wereld. Het is een lovesong met bijhorende romantische tekst. Misschien moest ik maar eens opnieuw nadenken over welke liedje ik ga gebruiken op m'n huwelijk? Zoals nogal vaak gebeurt hebben ze de 2 pronkstukken van de cd netjes na elkaar geplaatst. De pianopartij Trouble is immers nummertje 6. Wat leuk is aan dit nummer is dat de zanger vaak zingt op de momenten waar er helemaal GEEN muziek is (a cappella dus), zo kun je echt eens door je heen laten dringen welke prachtige stem die man wel heeft!
Dan komt Parachutes. Dit is het kortste nummer van de cd, wat ook niet echt moeilijk is, want de andere nummers duren gemiddeld zo'n goeie 4 minuten. Parachutes telt welgeteld 44 seconden.
De laatste 3 nummers zijn High Speed, We Never Change en Everything's Not Lost. Hierbij wil ik enkel nog opmerken dat je eens moet letten wanneer hij Speed scandeert in de song High Speed. Dat moment geeft mooi weer wat voor een sound de cd heeft. We Never Change vereer ik dan weer met de titel: 'rustigste liedje ooit', ja zelfs To Sheila van de Smashing Pumpkins is nog niet zo zacht als dit.
Eentonig?
De opmerking die soms nog wel eens gemaakt wordt over de cd Parachutes is dat de liedjes nogal erg op elkaar leken. Dit was precies wat ik dacht toen ik de cd voor de eerste keer beluisterde. Laat je hierdoor echter niet misleiden, want na enkele luisterbeurten merk je echt wel dat iedere song een hemelsbreed verschil vertoont. Namelijk dat de één nog prachtiger is dan de ander.
Conclusie
De conclusie is simpel: ga naar die cd-shop en ontdek dat de U.K. meer te bieden heeft dan Radiohead en de Stereophonics! Als Coldplay blijft groeien zoals Radiohead dat heeft gedaan vanaf The Bends, dan vrees ik voor Yorke en z'n bende! Ik ben in ieder geval al verkocht! Gepubliceerd op 26 juli 2001
ADVERTENTIE
Nieuw seizoen Studententijd de podcast!
Studenten Joes, Tess en Annemoon zijn terug en bespreken alles wat jij wilt weten over het studentenleven. Ze hebben het onder andere over lentekriebels, studeren, backpacken, porno kijken, datediners, overthinken, break-ups en nog veel meer. Vanaf nu te luisteren via Spotify en andere podcast-apps!
Luister nu
