CD-recensie Bløf - Blauwe Ruis
Door
Ruis
Hij is goed. Heerlijk goed. De nieuwe van Bløf. Slechts vijfien maanden zitten er tussen de release van de vorige plaat Watermakers en deze nieuwe plaat Blauwe Ruis. Maar toch zit er een wereld van veel gebeurtenissen en dus een wereld van veel verschil tussen beide albums. Eind 2000 stapte zanger Pascal Jacobsen overspannen van het podium in 013 en op 17 maart van het vorige jaar kwam drummer Chris Götte om bij een ongeluk met zijn motor. Bløf besloot door te gaan. Verzwakt door het wegvallen van Chris, maar gesterkt door de gedachte aan Chris. Norman Bonink kreeg de moeilijke taak om de plaats van Chris op de drumkruk in te nemen. Bløf besloot eerst een nieuwe plaat te maken voor het podium op te stappen. In een huis ergens in Zeeland werd Blauwe Ruis opgenomen.
Blauw
Blauwe Ruis refereert voornamelijk naar Chris, afscheid, de dood en verdriet. Logische thema's die heersen bij een band in rouw. Maar absoluut geen vals sentiment en zeker geen liedjes die je uit de keel komen hangen als je de achtergrond niet kent. Nee, Bløf bewijst zich als een nog altijd zeer hecht collectief dat precies weet waar het mee bezig is. En al spreekt het verdriet duidelijk uit de teksten van Peter Slager, het wordt gebracht met een sfeer die goed aanvoelt.
Licht
Want daar ligt de absolute kracht van Bløf: een sfeer creëren die prettig aanvoelt. Nummers als Weggaan en Vrienden zijn met ontzettend veel overgave gespeeld en gezongen, maar toch krijgt de emotie niet de overhand; er is en blijft plaats voor professionaliteit. Zo is een liedje als Mooie Dag niet alleen tekstueel mooi, maar compositorisch nog heel erg goed opgebouwd ook. Luchtbel is een ander voorbeeld van een prachtig, naar een climax toewerkend nummer.
Conclusie
En zo is eigenlijk het hele album opgebouwd. 12 ijzersterke nummers die zowel tekstueel als muzikaal goed zijn opgebouwd en heerlijk in het gehoor liggen. Iets meer rock dan we gewend zijn van Bløf, maar dat komt zeker ten goede aan hun geluid.
Hoe moeilijk het ook is om een objectief oordeel te vellen over zo'n bewogen cd als dit, eerlijk gezegd is dit misschien wel de beste plaat van Bløf tot nu toe.
Gepubliceerd op 13 januari 2002
Hij is goed. Heerlijk goed. De nieuwe van Bløf. Slechts vijfien maanden zitten er tussen de release van de vorige plaat Watermakers en deze nieuwe plaat Blauwe Ruis. Maar toch zit er een wereld van veel gebeurtenissen en dus een wereld van veel verschil tussen beide albums. Eind 2000 stapte zanger Pascal Jacobsen overspannen van het podium in 013 en op 17 maart van het vorige jaar kwam drummer Chris Götte om bij een ongeluk met zijn motor. Bløf besloot door te gaan. Verzwakt door het wegvallen van Chris, maar gesterkt door de gedachte aan Chris. Norman Bonink kreeg de moeilijke taak om de plaats van Chris op de drumkruk in te nemen. Bløf besloot eerst een nieuwe plaat te maken voor het podium op te stappen. In een huis ergens in Zeeland werd Blauwe Ruis opgenomen.
Blauw
Blauwe Ruis refereert voornamelijk naar Chris, afscheid, de dood en verdriet. Logische thema's die heersen bij een band in rouw. Maar absoluut geen vals sentiment en zeker geen liedjes die je uit de keel komen hangen als je de achtergrond niet kent. Nee, Bløf bewijst zich als een nog altijd zeer hecht collectief dat precies weet waar het mee bezig is. En al spreekt het verdriet duidelijk uit de teksten van Peter Slager, het wordt gebracht met een sfeer die goed aanvoelt.
Licht
Want daar ligt de absolute kracht van Bløf: een sfeer creëren die prettig aanvoelt. Nummers als Weggaan en Vrienden zijn met ontzettend veel overgave gespeeld en gezongen, maar toch krijgt de emotie niet de overhand; er is en blijft plaats voor professionaliteit. Zo is een liedje als Mooie Dag niet alleen tekstueel mooi, maar compositorisch nog heel erg goed opgebouwd ook. Luchtbel is een ander voorbeeld van een prachtig, naar een climax toewerkend nummer.
Conclusie
En zo is eigenlijk het hele album opgebouwd. 12 ijzersterke nummers die zowel tekstueel als muzikaal goed zijn opgebouwd en heerlijk in het gehoor liggen. Iets meer rock dan we gewend zijn van Bløf, maar dat komt zeker ten goede aan hun geluid.
Hoe moeilijk het ook is om een objectief oordeel te vellen over zo'n bewogen cd als dit, eerlijk gezegd is dit misschien wel de beste plaat van Bløf tot nu toe.
Gepubliceerd op 13 januari 2002
ADVERTENTIE
Nieuw seizoen Studententijd de podcast!
Studenten Joes, Tess en Annemoon zijn terug en bespreken alles wat jij wilt weten over het studentenleven. Ze hebben het onder andere over lentekriebels, studeren, backpacken, porno kijken, datediners, overthinken, break-ups en nog veel meer. Vanaf nu te luisteren via Spotify en andere podcast-apps!
Luister nu
