CD-recensie Basement Jaxx - Kish Kash
Door
Chaos
De nieuwe Basement Jaxx is behoorlijk goed. Kish Kash is een plaat van complete wanorde, bijeengehouden door te gekke beats en acht gastvocalisten. Felix Burton en Simon Ratcliffe schotelen de luisteraar een complete maaltijd voor, en dat gaat in razend tempo. Funky, gestoord en uiterst dansbaar, om lekker actief van te worden.
Vervolg
Met debuutalbum Remedy werd Basement Jaxx plotseling dé danssensatie van 1999. Meevarend op de Franse hype scoorde het Londense duo wereldhits met Red Alert en Rendez-Vous. Het twee jaar later verschenen veel minder dansbare Rooty was voor velen een tegenvaller. Voor die mensen is er nu Kish Kash. Met bijna alle beats boven de 120 bpm gaat dit album verder waar Remedy eindigde. Geflipte samples, elektronische funk, opgefokte synthesizers en latin-grooves, dat zoveel chaos toch nog dansbaar kan zijn.
Vooral songtechnisch zijn de heren sprongen vooruit gegaan. Onder de laag geschreeuw en gebonk schuilen prima popsongs. En dan is het natuurlijk extra leuk met gastvocalisten. Meteen maar een heel album vol, want Felix en Simon kunnen zelf absoluut niet zingen. Zo horen we Siouxsie Sioux, van Siouxsie & The Banshees, als een soort Miss Kittin in Cish Cash en Dizzee Rascal, één van de hipste underground rappers van het moment, in Lucky Star. En wie had gedacht dat N’Sync’s JC Chasez als een soort Prince zou kunnen schitteren in Plug It In?
Conclusie
Kish Kash is als een enorme achtbaan met een stuk of veertig loopings en kurkentrekkers. Bijna nergens is het rustig, zelfs op de meest downtempo momenten schuilt ergens een soort opgekropte hyperactiviteit. Verwacht dan ook op de raarste momenten een geluidsexplosie, of beter nog: verwacht helemaal niks neem deze plaat lekker mee naar de disco.
Gepubliceerd op 13 november 2003
De nieuwe Basement Jaxx is behoorlijk goed. Kish Kash is een plaat van complete wanorde, bijeengehouden door te gekke beats en acht gastvocalisten. Felix Burton en Simon Ratcliffe schotelen de luisteraar een complete maaltijd voor, en dat gaat in razend tempo. Funky, gestoord en uiterst dansbaar, om lekker actief van te worden.
Vervolg
Met debuutalbum Remedy werd Basement Jaxx plotseling dé danssensatie van 1999. Meevarend op de Franse hype scoorde het Londense duo wereldhits met Red Alert en Rendez-Vous. Het twee jaar later verschenen veel minder dansbare Rooty was voor velen een tegenvaller. Voor die mensen is er nu Kish Kash. Met bijna alle beats boven de 120 bpm gaat dit album verder waar Remedy eindigde. Geflipte samples, elektronische funk, opgefokte synthesizers en latin-grooves, dat zoveel chaos toch nog dansbaar kan zijn.
Vooral songtechnisch zijn de heren sprongen vooruit gegaan. Onder de laag geschreeuw en gebonk schuilen prima popsongs. En dan is het natuurlijk extra leuk met gastvocalisten. Meteen maar een heel album vol, want Felix en Simon kunnen zelf absoluut niet zingen. Zo horen we Siouxsie Sioux, van Siouxsie & The Banshees, als een soort Miss Kittin in Cish Cash en Dizzee Rascal, één van de hipste underground rappers van het moment, in Lucky Star. En wie had gedacht dat N’Sync’s JC Chasez als een soort Prince zou kunnen schitteren in Plug It In?
Conclusie
Kish Kash is als een enorme achtbaan met een stuk of veertig loopings en kurkentrekkers. Bijna nergens is het rustig, zelfs op de meest downtempo momenten schuilt ergens een soort opgekropte hyperactiviteit. Verwacht dan ook op de raarste momenten een geluidsexplosie, of beter nog: verwacht helemaal niks neem deze plaat lekker mee naar de disco.
Gepubliceerd op 13 november 2003
ADVERTENTIE
Nieuw seizoen Studententijd de podcast!
Studenten Joes, Tess en Annemoon zijn terug en bespreken alles wat jij wilt weten over het studentenleven. Ze hebben het onder andere over lentekriebels, studeren, backpacken, porno kijken, datediners, overthinken, break-ups en nog veel meer. Vanaf nu te luisteren via Spotify en andere podcast-apps!
Luister nu
