Boek: Isabelle
Schrijfster: Tessa de Loo Korte motivatie van boekkeuze Ik heb dit boek gekozen op aanraden van de mediathekeresse. Ik wilde namelijk een leuk, maar niet al te dik boek lezen, dus toen hielp ze mij mee zoeken. Eerste persoonlijke reactie Ik vind het een redelijk verhaal, niet zo leuk als de andere boeken die ik gelezen heb. Dit is weer eens een heel ander onderwerp. De problemen van de personages zijn wel te volgen, maar ik vind het allemaal wel een beetje fictief wat de personages meemaken. Ik kan me niet voorstellen dat ik door een van de uitspraken van de personages beïnvloedt ben, omdat het boek me niet zo heeft aangegrepen. Het hele verhaal is makkelijk in elkaar gezet en dus ook niet moeilijk te volgen. Je begrijpt namelijk meteen wat het ene met het andere te maken heeft. Er lopen verschillende verhaallijnen door elkaar maar het is zo eenduidig dat het zeker niet lastig is. Het verhaal bestaat uit redelijk korte scènes omdat het ook een niet zo dik boek is . Dit heeft tot gevolg dat je bij het verhaal betrokken raakt en je aandacht niet snel verslapt. Samenvatting Op een dag wordt er in de Auvergne(Frankrijk) de beroemde filmster Isabelle Amable vermist. De politie zoekt maandenlang, maar ze is onvindbaar. De politie geeft het op na vele intensieve zoekacties die geen resultaat hebben opgeleverd. Een onderwijzer aan de dorpsschool, Bernard Buffon kan Isabelle maar niet uit zijn hoofd zetten. Bernard is een grote fan van haar, ze heeft hem eens geholpen toen hij gepest werd op de basisschool. Hij trekt elke dag even de bergen in om haar te zoeken. Hij ondervraagt iedereen, maar komt niets te weten. Ondertussen zit Isabelle opgesloten in de kelder van de boerderij van Jeanne Bitor. Jeanne is jaloers op de filmster omdat zij zo mooi en gelukkig is terwijl Jeanne zelf oerlelijk, verdrietig en eenzaam is, daarom heeft ze Isabelle ontvoerd. Jeanne houdt van schilderen. Ze wil Isabelle laten uithongeren en dan schilderen hoe schoonheid lelijk wordt. Ze schildert de aftakelingen van organismen tot aan de dood en verder. Ze houdt ermee op totdat Isabelle’s hele stervensproces is geschilderd. Isabelle doet er alles voor om vrij te komen en probeert een band op te bouwen met Jeanne. Ze probeert haar duidelijk te maken dat schoonheid ook niet alles is en ze vertelt haar zelfverzonnen levensverhaal. In het echt heeft ze een hele goede, gelukkige jeugd gehad, maar als ze dat verteld zal Jeanne alleen nog maar jaloerser worden en dat is ook niet echt bevorderlijk voor de situatie. Dus vertelt ze een vreselijk verhaal. Langzamerhand wint ze het vertrouwen van Jeanne en ze krijgt zelfs zo nu en dan wat eten als ze er om vraagt. Ze beginnen elkaar vertrouwelijke dingen te vertellen en Jeanne gaat twijfelen of ze nog wel door moet gaan met haar schilderijen. Dan spreekt ze op een avond Bernard Buffon in de kroeg en ze komt er achter dat Isabelle haar heeft voorgelogen en dat ze eigenlijk erg gelukkig is. Jeann wilt nu zo snel mogelijk haar werk afmaken. Maar de volgende morgen heeft Isabelle zichzelf opgehangen, dat speelt ze tenminste. Jeanne vlucht weg. Dan vallen de strobalen om waar Isabelle op had moeten gaan staan en raakt ze in levensgevaar. De vorige avond had Bernard toch iets vreemds gemerkt aan Jeanne Bitor en hij besluit eens een kijkje in haar huis te gaan nemen. Dan vindt hij Isabelle en red haar nog net op het nippertje van de dood. Hij heeft nu de vrouw van zijn dromen gevonden, maar als blijkt dat zij alleen aan Jeanne denkt en niet denkt aan wat hij allemaal voor haar heeft gedaan, merkt hij dat ze helemaal niet zo perfect is. Bernhard wilt Jeanne aangeven, maar Isabelle wilt dat niet omdat ze medelijden met haar heeft gekregen. Jeanne verdwijnt voorgoed en Bernhard doet er alles aan om haar te vinden. Zijn liefde voor Isabelle is omgezet in zijn liefde voor Jeanne.
Analyse van het boek Personages
Isabelle Amable: Isabelle is een beroemde en beeldschone filmster. Ze heeft een slank figuur, geblondeerd haar en blauwe ogen. Over haar karakter kom je in het verhaal niet erg veel te weten, maar later kom je er dus achter dat ze hele verhalen verzonnen heeft tegen Jeanne, dus misschien is ze over het algemeen onbetrouwbaar. Ze is erg sluw en slim, maar wel altijd erg vriendelijk tegen iedereen
Jeanne Bitor: Jeanne is een oerlelijke vrouw. Ze is lang, dun en knokig. Ze heeft een kromme rug en een gezicht met een lange neus en een puntige kin. Ook draagt ze een bril. Haar belangrijkste eigenschap is dat haar grote jaloezie. Ze woont in een oude boerderij, samen met haar twee pitbulls die altijd bij haar zijn. Getrouwd is ze niet en ze heeft ook geen relatie. Het enige contact dat ze met de buitenwereld heeft is wanneer ze in het café La Truite Dorée in het dorp serveert. Dat doet ze een aantal avonden in de week. Ze leeft als een soort kluizenaar. Iedereen kent haar, maar ze wordt door iedereen over het hoofd gezien. Ze is een verbitterde vrouw die met niemand over haar gedachten en gevoelens praat. Haar bijnaam vroeger was Le rat noir. Sinds de dood van haar moeder was ze vervuld van alle dingen die met dood en vergankelijkheid te maken hebben. Ze heeft een kunstzinnige studie gevolgd. In haar vrije tijd schildert ze de langzame aftakelingen van dieren en dat eindigt bij de dood. Ook heeft ze haar dode vader geschilderd. Haar leven verandert als ze besluit om de bekende en beeldschone actrice Isabelle te ontvoeren en portretten van haar te schilderen. Ze laat Isabelle uithongeren, zodat ze hier ook een stervensproces van kan schilderen. Bernhard Buffon: Bernhard is een pafferige man en heeft een afkeer van sport. Hij is dik omdat hij lijdt aan een afwijking aan de schildklier. Hij is onderwijzer op de dorpsschool. Hij is nogal simpel van opvatting en is de stille aanbidder van Isabelle. Al sinds zijn jeugd is hij hopeloos verliefd op Isabelle. Toen iedereen was gestopt met het zoeken naar haar, ging hij door. Uiteindelijk treft hij haar aan in de kelder van Jeanne. Hij redt min of meer haar leven. Toen hij haar in het echt zag verbrak de betovering. Later is hij juist weer gefascineerd door Jeanne en kan hij niet begrijpen waarom hij haar nooit beter wilde leren kennen. Thematiek en motieven
Het thema van de tekst is Jaloezie. Jeanne is namelijk zeer jaloers op de schoonheid van Isabelle. Isabelle is knap, gaat bijna trouwen, kan bijna iedere man krijgen die ze wil, heeft goed te eten, genoeg geld om royaal van te leven, ouders die om haar geven, en ze heeft genoeg vrienden. In tegenstelling tot Isabelle is Jeanne oerlelijk, eenzaam, verdrietig en erg ongelukkig. Ze heeft ook weinig vrienden en is erg jaloers op het gelukkige leven van Isabelle. Motieven zijn de machtsstrijd tussen twee vrouwen, onrechtvaardigheid, wraak en de zoektocht naar een vermiste. Ruimte
Het verhaal speelt zich af in Frankrijk in de plaats Auvergne in een beboste, bergachtige streek. Ik denk niet dat het land Frankrijk nou specifiek belangrijk is voor het verhaal. Een motief waarom juist Frankrijk is gekozen is waarschijnlijk de bosrijke, heuvelachtige omgeving, maar die vind je in meer landen dan alleen in Frankrijk. Een andere ruimte in het boek is het huis van Jeanne Bitor. In de kelder en in de kamer waar geschilderd wordt speelt zich veel af. Deze ruimtes zijn dus wel belangrijk voor het verhaal. Perspectief
Het verhaal wordt verteld door iemand die niet in het boek voorkomt, maar wel alles van de personen afweet een "alwetende verteller". Het lijkt iemand die in de lucht hangt en van bovenaf alles volgt wat er beneden hem gebeurt. Je krijgt zo een goed beeld van alle personen die in het verhaal voorkomen, omdat de verteller over alle personen apart iets vertelt. Tijd en structuur
Het is niet echt duidelijk in welke tijd het verhaal zich afspeelt. Ik denk dat het verhaal ongeveer één jaar duurt. Isabelle moet namelijk enkele maanden poseren. De jaargetijden zomer en winter. Er worden misschien wel stappen in de tijd genomen, maar dat wordt niet beschreven en is ook niet duidelijk merkbaar, behalve in het begin, daar waar de politie het na enkele weken opgeeft en dat Bernard door gaat. Het verhaal is grotendeels chronologisch verteld, maar af en toe niet-chronologisch door een paar flashbacks. Een voorbeeld van een flashback die in dit verhaal voorkwam is het verleden waarover Jeanne op een dag verteld tegen Isabelle. Ze vertelt dan dat ze vroeger gepest werd en over haar enige liefde die ze heeft gehad. Ook Bernhard kijkt vaak terug naar het moment dat Isabelle hem had gered van een groepje jongens. Het boek is niet ingewikkeld opgebouwd en ik vind dat er geen lastige stukken in zitten. Het verhaal komt snel op vaart dat komt doordat Isabelle al op de eerste bladzijde is ontvoerd. Spanning
Er zitten een aantal spannende stukjes in, vooral het stuk bijna op het eind vond ik spannend. Daar doet Isabelle net of zichzelf heeft opgehangen. De bedoeling van dit stukje is dat jij als lezer ook denkt dat Isabelle dood is, net zoals jeanne dat denkt. Maar dan blijkt ze nog te leven. Maar er kwam niet echt veel spanning in het boek voor. Omdat er twee verhaallijnen door elkaar lopen, kom je veel te weten van allebei de personages en komen er daardoor weinig open plekken in het verhaal voor. Daardoor werd het dus wat minder spannend, omdat je van het ene personage al weet wat hij gaat doen als de ander iets wilt uitvoeren. Een voorbeeld daarvan is dat Bernhard op zoek is naar Isabelle, terwijl je meteen in het begin van het boek al te weten komt waar Isabelle zich bevindt. Dat vind ik jammer, want anders zou het veel spannender worden, omdat je dan mensen ervan gaat verdenken dat ze Isabelle hebben ontvoert, dus wordt je dan op het verkeerde spoor gezet. De schrijfster gebruikt wel een paar keer een andere manipulatietechniek: het overschakelen op een andere verhaallijn. Dat gebeurt wel een paar keer, maar het eindigde niet echt spannend. Stijl en taal

Dialogen kwamen niet zo vaak voor in het boek, maar gedachtes wel. Sommige stukken in de tekst vond ik makkelijk, maar heel vaak kwamen er moeilijke woorden in voor, maar dan begreep ik het wel door de zinsconstructie. Ik vind dat er wel wat meer dialogen in voor mogen komen. Misschien was het dan wat makkelijker dan al die gedachtes die soms best moeilijk beschreven werden. Over de schrijfster Tessa de Loo Tessa de Loo is een pseudoniem voor Johanna Martina (Tineke) Duyvené de Wit. Tessa is afgeleid van Texel en de Loo van de achternaam van haar overgrootmoeder. Ze is geboren op 15-10-1946 in Bussum. Toen ze vijf jaar oud was verhuisde ze van Amsterdam naar Oss. Daar heeft ze op de middelbare school gezeten en ze atheïstisch opgevoed. Het gezin kwam als niet-gelovigen in een katholieke wereld terecht, dat maakte haar tot een buitenbeentje. Tessa is de oudste van drie kinderen. Al op de middelbare school schreef ze vaak opstellen, ook tekende ze en schilderde ze vaak. Na de middelbare school heeft ze de opleiding Nederlands gevolgd in Utrecht, ze wilde eigenlijk altijd al naar de kunstacademie, maar dat vonden haar ouders niet goed. Haar hobby’s waren lezen, schrijven, tekenen en schilderen. Tessa de Loo is op twintig jarige leeftijd getrouwd en in 1971 kreeg ze een zoon, Joris. Daarna is ze eerst verhuisd naar de Achterhoek en daarna naar Texel. Daar heeft ze les gegeven. In 1980 is ze gescheiden en weer verhuisd. Dit keer naar Pieterburen. Nu woont ze sinds 1994 in Coimbra in Portugal. In 1983 kwam het eerste werk van Tessa de Loo uit. Ze schreef twee verhalen voor het literaire tijdschrift Maatstaf: ‘De muziekles’ en ‘De meisjes van de suikerwerkfabriek’. Nog hetzelfde jaar kwam een verhalenbundel met zes verhalen uit die ‘De meisjes van de suikerwerkfabriek’ heette, met het terugkerende thema: machtsverhoudingen. Voor deze bundel kreeg Tessa de Loo twee prijzen: de Anton Wachter prijs en de Gouden Ezelsoor. Veel mensen zeiden dat ze deze voortvarende start als schrijfster alleen maar had te danken aan haar uiterlijk. In 1986 bracht ze haar eerste roman uit die ‘Meander’ heette. Deze werd niet zo goed ontvangen, maar toch mocht ze het boekenweekgeschenk van 1987 schrijven. Dat werd ‘Het Rookoffer’. ‘Het mirakel van de hond’ werd in 1988 uitgebracht en in 1989 kwam ‘Isabelle’. In 1993 bracht ze het boek ‘De Tweeling’ uit. Daarvoor ontving ze weer twee prijzen: de publieksprijs voor het Nederlandse boek (1994) en de Otto van der Gablentz prijs. Het boek in het oeuvre van de schrijfster In de verhalen van Tessa de Loo is het conflict tussen het collectief en het individu een terugkerend thema. Een ander thema is het conflict tussen de kinderwereld en die van de volwassenen. Het boek ‘Isabelle’ heeft niks met deze thema’s te maken. Tessa heeft niet echt een reden gehad om over zo’n thema(jaloëzie) te schrijven. Ik kan ook nergens vinden waarom Tessa dit boek heeft geschreven. Evaluatie Over het boek: Ik vind het wel een origineel onderwerp, want over zo’n onderwerp (mooi-lelijk, jaloezie) zijn niet zoveel boeken te vinden. Sommige dingen in het verhaal zouden wel kunnen voorkomen, maar het zou niet zo gauw gebeuren dat een fotomodel wordt vastgehouden door een lelijke vrouw die net zo knap wilt worden als het fotomodel. Wel zou iemand jaloers kunnen zijn op een meisje dat knapper is dan zijzelf. Dus er komen realistische en onrealistische gebeurtenissen in voor. De gebeurtenissen hebben niet echt een indruk op mij gemaakt, omdat ik me niet zo goed in de personages kon verplaatsen doordat de personages een beetje rare dingen in hun karakter hebben, zoals Jeanne, die het beschilderen van dode dieren en mensen als hobby heeft. Ook in Isabelle kon ik me niet verplaatsen, omdat zij heel anders op gebeurtenissen reageert dan ik zou doen. Bijvoorbeeld toen ze werd opgesloten bij Jeanne in de kelder, dan zou ik me angstig voelen, maar het leek wel of zij rustig leek te zijn en ook toen ze gered werd door Bernhard, toen stelde hij voor om Jeanne aan te klagen, maar dat wilde Isabelle niet omdat ze medelijden met haar had. Ik zou zelf ook wel medelijden met Jeanne hebben, maar ze heeft me dan toch een paar maanden opgesloten en dat zou ik nooit accepteren. Het einde van het verhaal was verrassend, want toen had Isabelle zichzelf opgehangen, en ik dacht dus dat ze dood was, wat ik erg jammer zou vinden, maar gelukkig leefde ze nog en werd ze gered door Bernhard. Ik vind dat er niet echt een spanning in het boek zit, want er komen twee verhaallijnen voor, die van Jeanne/Isabelle en van Bernhard, dus je wist van alledrie de personen wat ze hadden gedaan en zo kwamen er ook geen open plekken in voor. Ik vind het ook jammer dat je meteen te weten komt door wie Isabelle ontvoerd is, want als je dat niet zou weten, zou er veel meer spanning zijn geweest en zou je ook op verkeerde gedachten worden gezet doordat je elke keer weer iemand anders zou verdenken. Maar toch blijft het boek van het begin tot het eind boeien omdat je wilt weten hoe Isabelle het er vanaf brengt. Over de verdiepingsopdracht: Ik kon het boek dus niet in het oeuvre van de schrijfster plaatsen, want nergens is te vinden waarom Tessa de Loo het boek ‘Isabelle’ heeft geschreven. Dit vond ik dus een lastige verdiepingsopdracht, omdat ik hier veel tijd ingestoken heb. Het vinden van informatie over de schrijfster was niet moeilijk, er staat namelijk genoeg informatie op internet over haar. De analyse van het boek vind ik wat makkelijker worden en ook wat leuker dan eerst om te doen, want nou weet je waar je op moet letten en zo krijg je ook meer inzicht in het verhaal.