*Plof* En daar ligt dan een brief op de deurmat met het goede nieuws: ik heb een tripje door Duitsland gewonnen. Dat houdt in: een maand lang mensen ontmoeten uit het buitenland, naar school gaan, steden bezoeken en héél veel braadworsten eten. En dan nog de klap op de vuurpijl: goed integreren in een oerdeutsch gastgezin voor twee weken. 

Dus, daar ga ik dan. Met al mijn bagage sta ik op het treinstation in een klein stadje: Altdorf. Altdorf is zo klein dat de bewoners zelf denken dat het een dorp is. Om mij heen vliegen mijn groepsgenoten hun gastbroers en -zussen om de armen. Plotseling voel ik ook twee armen die me omhelzen: dat is Janina, bij wie ik twee weken ga verblijven.

Braadworsten

Bij haar thuis aangekomen ontmoet ik de andere leden van het gezin: Janina's vader is een grote stoere duitser met een bierbuik (hij spreekt met een Frankisch accent waar ik helemaal niks van versta) en de lieve moeder van Janina, een vrouw met kortgeknipte haren waarmee je, zo ontdek ik al snel, gezellige gesprekken kan voeren aan de keukentafel.  

Janina zelf is een schattig sportief meisje, en dol op het organiseren van supertoffe dingen. Zo maken we een uitstapje naar München, gaan we shoppen, barbecueën we met de andere buitenlanders, houden we filmavondjes, bezoeken we voorstellingen, passen we Duitse jurkjes (dirndls) en gaan we naar een traditioneel dorpsfeest waar iedereen zich lam zuipt. Na twee weken heb ik bovendien meer braadworsten op dan al die jaren ervoor bij elkaar.

Duits voor gevorderden

En: mijn Duits vordert enorm. Van hakkelend, steeds naar de juiste woorden zoekend gestuntel ga ik naar iets minder hakkelend, duidelijker Duits. Janina spreekt enorm rap Duits, waardoor ik alles eerst niet helemaal mee kreeg, maar het gaat steeds beter. Het helpt ook dat ik en andere groepsgenoten twee weken lang naar school gaan (ja, in de vakantie). We krijgen Duitse les en intussen hoor ik ze even uit over de hoeveelheid eten die zij voorgeschoteld krijgen. Misschien worden we wel vetgemest, zoals in het Duitse sprookje Hansel und Gretel.

Wat me ook opvalt: wat bij ons in pot verkocht wordt, is hier in tube te verkrijgen. Zo is er mosterd, boter en chocoladepasta in tubevorm. Best gek. Daarnaast is Bayern - waar ik verblijf - het meest culturele deel van Duitsland, dus vrijwel alle meisjes hebben een traditionele dirndl (zie foto) in de kast hangen. 

Afscheid

Aan het einde van de week sta ik weer op hetzelfde treinstation. Opnieuw met omhelzende mensen om mij heen, en alweer slaat Janina haar armen  om mij heen. Al zal zij mij ditmaal niet meer mee naar huis nemen, ik ga nu weer de andere kant op. De mensen om ons heen huilen. Ik krijg nog een cd'tje in mijn handen gedrukt: "Foto's für Vanessa". Dan stap ik weer met mijn groep de trein in. Een hoop ervaring, braadworsten en Duitse talenkennis rijker zwaaien we naar de achterblijvende groep mensen, die steeds kleiner wordt.

Auf wiedersehen Janina!