Bijna iedereen heeft wel een bucket list, of in ieder geval een vage verzameling aan ideeën om te voltooien voor het einde van zijn leven. Op die van mij staat al een hele tijd: reizen zonder bestemming. Goed, een reis om de wereld in 80 dagen is voor een 14-jarige misschien niet weggelegd, daarom kwamen medeblogger Vanessa en ik op het idee om op ontdekkingstocht door Nederland te gaan door in willekeurige treinen te stappen.

Om de reis nog iets spannender te maken vroegen we op Amsterdam Centraal aan een willekeurige voorbijganger waar ze ons graag zou zien. Eenmaal aangekomen op dat station deden we hetzelfde. Dit is het verslag van twee meisjes die in een tijdsbestek van acht uur meer van Nederland zagen dan de gemiddelde persoon in één jaar.

Het plan

Toen Vanessa en ik elkaar om 11:00 's ochtends op Amsterdam Centraal ontmoetten hadden we nog geen idee waar onze NS Dagkaart ons die dag zou brengen. Het leek ons namelijk een tof idee om aan voorbijgangers te vragen ons een richting aan te wijzen. En al zijn we allebei niet héél verlegen, het is toch spannend om je lot voor die dag in de handen te leggen van een volslagen vreemde. Daarom besloten we ook eisen te stellen aan de mensen die ons de weg zouden wijzen.

1. Onze wegwijzer moest jong zijn. Liefst niet ouder dan achttien.
2. Geen reizigers storen met haast (die willen we niet storen).
3. Geen jongeren aanspreken met oortjes in.
4. En ikzelf vond het cruciaal dat ons eerste slachtoffer iets geels aan zou hebben. Het was tenslotte Pasen.

En dus sjokten wij over het stationsplein, op zoek naar iemand die aan al deze eisen voldeed. Gelukkig vonden we haar snel  een vriendelijk lachend meisje, wachtend bij de ingang van het station, zonder oortjes in én een gele trui dragend. We stapten op haar af, en liepen niet veel later weer weg met een reisadvies om Groningen eens te bekijken. 

Drie uur

Gauw checkte ik op m'n app hoe ver het eigenlijk reizen was van Amsterdam naar Groningen. Drie uur! Overstappen op Amersfoort, wat tevens een mooi excuus was om ook het centrum van Amersfoort eens nader te inspecteren (Mooi! Maar wel ver lopen vanaf het station). Maar geen gemopper: een spontaan plan brengt nou eenmaal risico's met zich mee.

Een gemiste trein, uitgebreide gesprekken over onze geplande vakanties, een postkaart en een lunch verder riep de conducteur om dat we nu toch echt in Groningen waren. Best gek dat we een paar uur geleden geen idee hadden van waar we heen zouden gaan, en we ons nu in een wildvreemde stad in het noorden van ons kikkerlandje bevonden.

We besloten een uurtje uit te trekken om de stad in te gaan. Maar eerst zouden we, op het station, voorbijgangers uitzoeken om ons op pad te sturen. We vroegen 't twee jongens van een jaar of vijftien. "Tilburg!", riepen ze, op drie uur treinen vanaf Groningen. Alsof ze ons wilden pesten door ons weer helemaal naar de andere kant van het land te sturen. Dat zagen wij - vermoeide jonge meisjes die net al drie uur hadden gereisd - niet zo zitten.

Na een uur rond te hebben gehobbeld door Groningen, besloten we dan ook een nieuwe reisleider te zoeken. Maar we moesten tot de conclusie komen dat niemand zo perfect in ons profiel van onze toekomstvoorspeller paste als meisje nummer één. En dus versoepelden we onze leeftijdseis, en liepen we op een stelletje af. 

Met een overstap op Zwolle kwamen we uit waar het stel ons naartoe had gestuurd: Deventer. Deventer bleek vooral te bestaan uit schattige straatjes, Charles Dickens-muurschilderijen en een hoop kruidenierszaakjes. Alleen een teleurstelling dat alle winkels al dicht waren. Omdat de klok verder tikte, keerden wij als de wiedeweerga terug naar het station. Deventer was een succes dat een halfuur duurde.

Vanuit Deventer konden we natuurlijk nog naar Maastricht, Middelburg of Den Haag, maar na urenlang treinen waren we kapot. En zo zaten we in de trein naar huis. Vermoeid, beladen met huiswerk en uit het raam starend blikten we terug op onze dag. Het was leuk, maar tegelijkertijd is een spontane reis door heel Nederland niet zo romantisch als het klinkt. De tijd die we konden doorbrengen in Amersfoort, Groningen, Zwolle en Deventer was vreselijk kort. Helemaal als je het vergelijkt met de lange uren die we doorbrachten in de trein.

Mocht je toch als een bezetene alles uit je NS Dagkaart willen halen, dan kun je beter een route uitstippelen tussen een aantal steden die dichter bij elkaar liggen. Amsterdam - Amersfoort - Groningen - Zwolle - Deventer - Amsterdam is niet echt logisch, en vertaalde zich in werkelijkheid tot een reis van stations en haastige stadswandelingen. 

Maar: het was een reis zonder bestemming! Deze mag van m'n bucket list.