Ze schieten als paddenstoelen uit de grond: uitwisselingsprojecten van scholieren die een jaar in het buitenland naar school gaan. Blogger Pim vertelt: "Twee leerlingen op mijn school zijn vertrokken naar Italië en Nieuw-Zeeland en in sommige van mijn lessen zit ineens een Chinees!"

En hij is niet de enige. Bijna de helft van de redactie kent wel een uitwisselingsscholier op school.. "Aim gowing on ekstjeenzs!"

Een geweldige ontwikkeling, vind ik. Laat ze maar komen, die Grieken, Chinezen, Amerikanen, Brazilianen, of voor mijn part Belgen. Alles wat buiten het hokje van de Nederlandse middelbare schoolcultuur valt, moeten we met open armen ontvangen.

Eenkindpolitiek

Sinds dit jaar studeer ik aan een University College, een Engelstalige universiteit in Utrecht waarbij je op het schoolterrein woont, leeft en les volgt. Ongeveer 40% van de studenten heeft een niet-Nederlandse nationaliteit. Ik heb daar in mijn eerste week meer geleerd over verschillende culturen dan in al die schooljaren maatschappijleer, levensbeschouwing en geschiedenis bij elkaar.

Zo vroeg ik nietsvermoedend aan een Chinees klasgenootje of ze broertjes of zusjes had. Daarop vertelde ze me uitgebreid over de eenkindpolitiek die nog steeds van kracht is in China, en dat ze zich daardoor als kind best eenzaam had gevoeld. Natuurlijk, de éénkindpolitiek, daar heb ik op school wel eens iets over gehoord. Maar toen ik ineens oog in oog stond met iemand die er daadwerkelijk mee te maken had, drong het effect van zo'n regel pas echt goed tot me door.

Taalbarrièrre?

Natuurlijk kan op een Nederlandstalige school de taalbarrière een probleem zijn. Maar zelfs dat is maar relatief. Op mijn middelbare school hadden we een jaar lang een Amerikaanse uitwisselingsstudente. Nog voor Kerstmis kon ze de lessen volgen en praten met vriendinnen in het Nederlands. Niet altijd foutloos, en schrijven was nog een stapje moeilijker, maar ze was goed genoeg geïntegreerd om een fantastisch jaar te hebben en ontzettend veel te leren, op talloze gebieden.

Voor buitenlanders wiens talenknobbel ietsje kleiner is, zijn er genoeg Nederlandse scholen met tweetalig onderwijs: kunnen ze de lessen in het Engels volgen. En zelf kun je natuurlijk ook naar een Engelstalig land gaan, als dat veiliger voelt. Hoewel je Spaans of Italiaans ook zo onder knie krijgt als je een beetje doorzet, daar ben ik van overtuigd.

Nooit te vroeg

Enfin, ik kan zo nog wel even doorgaan. Moraal van het verhaal: waarom wachten tot je vervolgopleiding, of überhaupt tot je diploma? Het is nooit te vroeg om nieuwe culturen, mensen en delen van de wereld te leren kennen. Dus ga erop uit, ontdek een nieuw land, een nieuwe cultuur, een nieuwe taal, maak vrienden voor het leven, leer en geniet.

De leerlingen op de foto bij dit artikel zijn Lian en haar schoolgenoten. Lian heeft exchange-fever to the max: zij doet momenteel haar laatste twee vwo-jaren op het United World College in Wales. Da's net zo internationaal als het klinkt, maar wel superstreng.