Ik kon het niet laten een traantje weg te pinken. In het regeerakkoord las ik dat het nieuwe kabinet de Maatschappelijke Stage af wil schaffen. Ik kan niet wachten.

Want toen ik in Speel-o-theek voor de zoveelste keer thee moest halen voor de twee mutsen die dit vrijwilligerswerk daadwerkelijk vrijwillig deden, kreeg ik medelijden met de talloze generaties die na mij deze hemeltergende martelingen zouden moeten doorstaan.

Als het even meezit, zijn de tijden van kleuters voorlezen, baby's voederen en bejaardenbillen afvegen straks verleden tijd. Voorbij zijn dan de tijden van elke seconde op de klok kijken, beseffen dat je nog twintig uur moet en denken aan de nuttige (en minder nuttige dingen) die je had kunnen doen in diezelfde uren.

Maar vooral zijn dan de tijden voorbij van de MaS-coördinator (het woord 'MaS' was een van de wanhopige pogingen om de Maatschappelijk Stage hip te laten klinken) die het niet kan laten te blijven vertellen hoe ontzettend léuk het nou eigenlijk is. Léuk, man. Zó leuk.

Vrijwillige slavenarbeid
Vrijwilligerswerk. Laten we kijken naar het woord: vrijwilligerswerk. We kunnen twee woorden onderscheiden in deze samenstelling. Werk, om te doen. En vrijwilligers, van vrijwillig. Werk dat je doet omdat je daar zelf voor kiest. Werk voor vrijwilligers. En dus niet verplicht is, alsjeblieft dankjewel.

Want de beste manier om te laten zien dat fietsen leuk is, is om iemand te drogeren, te ontvoeren en vervolgens vast te binden aan een fiets. "Je komt pas los als je 20 kilometer gefietst hebt. Léuk man! Léuk!" Zo leert-'ie het vast snel, maar door iemand te dwingen gaat hij het volgens mij niet spontaan een leuke vrijetijdsbesteding vinden.

Een paar uurtjes
Ik vind niet dat de overheid iets heeft te zoeken in mijn vrije tijd. Míjn vrije tijd. Want elke dag zit ik van negen tot drie op school. De meeste tijd die ik niet in dat gebouw doorbreng, is bedoeld om huiswerk te maken zodat ik niet nóg langer in dat gebouw hoef te verblijven. Het leven van een tiener draait om school.

Die paar uurtjes per dag die we écht voor onszelf hebben, zouden we dan graag voor onszelf houden. Om muziek te luisteren. Te gamen. Zelfs om te planken, als dat je ding is. Ik snap dat vrijwilligerswerk goed voor ons zou zijn, maar school lijkt me al goed genoeg.

Blijheid
En daarom ben ik blij. Ik ben zo blij dat de overheid op tijd aan de bel trekt, zodat de toekomstige scholierengeneratie niet opgescheept wordt met een collectief vrijwilligerswerktrauma. Zodat ik met een gerust hart kan slapen, en weet dat de toekomstige kinders niet worden blootgesteld aan dit soort praktijken. Zodat ik die paar uurtjes per dag lekker kan drummen. Want dat is wel leuk, man. Zó leuk.