Spieken is als een kat-en-muisspel tussen leraar en leerling. Hoe dat spel voor ons werkt, moge duidelijk zijn. Maar hoe is het voor de leraar om te spieden naar spiekende leerlingen?

Ik vroeg het mijn docent Duits, meneer Lammers, die bekend staat om zijn roerige spieker-strafverleden. Verhalen gaan rond dat 'ie er sadistische trekjes op na houdt, leerlingen uit het raam heeft gegooid en stelletjes betrapt.

Sterke spiekverhalen wil ik horen en: welke spiekmethode heeft de laagste pakkans?

Sadistische trekjes

Als ik meneer Lammers vraag zijn meest gemene spiekverhaal te vertellen, gaat hij handenvrijvend van start. zijn ogen glimmen nog bij de gedachte aan deze opzienbarende geschiedenis.

“Het waren de jaren ’80 en ik gaf les in Veenendaal. Het was het einde van het schooljaar en ik wist dat, als een bepaalde leerling geen voldoende zou halen, hij zou blijven zitten. Deze jongen had een spiekbrief onder zijn billen en ik zag hem kijken.” Meneer Lammers pauzeert even om zijn verhaal extra dramatisch te maken.

Huilende spieker

“Pret moet je nooit alleen hebben”, zegt meneer Lammers. "Daarom besloot ik de aandacht te trekken van de rest van de klas. Ik had publiek en begon ze wijzen op hun klasgenoot. De leerlingen hielden hun adem in, want ze wisten wat spieken voor leed kon toebrengen. 'Knul, je spiekt', zei ik toen. En weet je wat? Deze jongen begon zomaar te huilen.” Zielig? Nee, Lammers maakte het goed door de jongen slechts één punt aftrek te geven, in plaats van een 1.

Goed, een blaadje onder je billen is dus niet de ideale truc? “Nee”, beaamt meneer Lammers nog eens met een ander verhaal over een jongen die afkeek in zijn boek tijdens een Duits dictee. "Hij had zijn boek onder zijn gat, en ik dicteerde expres een woordje van een andere bladzijde om te kijken wat er gebeurde. De jongen probeerde door half op te staan op de andere pagina te kijken terwijl zijn klasgenoten hem keihard uitlachten".

Makkelijker voor meiden

Het begint er op te lijken dat jongens niet erg fantasierijk zijn in het verbergen van spiekbriefjes. Altijd maar die billen, die het te verduren krijgen. Zouden meisjes dit niet veel beter kunnen? Lammers moet inderdaad toegeven dat hij met doorgewinterde meidentrucjes niet zoveel kan. “Briefjes in de col van een trui bijvoorbeeld, tja, dat is oncontroleerbaar…”

Wat denk je trouwens van briefjes onder korte rokjes, schrijven op je pols met een boel armbanden eromheen of lange haren misbruiken voor het verbergen van een briefje? Meneer Lammers heeft het nog nooit gezien. Conclusie: wij meiden zijn te slim om ons te laten snappen, én we kunnen  dit soort trucjes dus vaker gebruiken!

Beste spiektruc

Tot slot vraag ik aan meneer Lammers wat volgens hem de allerbeste spiekbrieftruc is. “Ga helemaal vooraan zitten, bij het bureau van de leraar. Meestal maakt elke docent een rommeltje van zijn bureau en valt  jouw boek of papier niet op tussen de stapel troep. Docenten observeren door naar achteren te kijken, en letten niet op hetgeen wat vlak voor hun neus gebeurt.

Misschien moet ik toch maar eens mijn stekje rechtsachter bij de kachel verruilen voor het leven voorin dan? “Dan heb ik je door”, is het dreigement van mijn leraar.